Fakirlik dünyada mümine hediyedir
 

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Evet, kâmil insanlar fakr ile fahretmişlerdir. Bu makamda, kâmillerin en kâmili olan Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in fakirlik hakkındaki bazı sözlerini nakledecek ve bu sözler üzerinde tefekkür ederek bu fahrı bir derece anlamaya çalışacağız.
Enes Bin Malik (r.a.) rivayet etmiştir. Resulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: “Herkesin bir sanatı vardır. Benim sanatım da fakirlik ve cihattır. Bunları seven, beni sevmiş olur. Bunlara buğzeden bana buğzetmiş olur.” (Buhari)
Abdullah b. Ömer (r.a.) rivayet etmiştir. Resulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: “Halkın Allah’a en sevgili olanları fakirlerdir. Çünkü Allah’ın en çok sevdikleri, peygamberler olduğu hâlde onları da fakirlerden eyledi.”
Enes Bin Malik (r.a.) rivayet etmiştir. Resulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: “Müminin dünyadaki tuhfesi (yani makbuliyetinin nişanı) fakirliktir.” (Keşf-ül Hafâ Aclunî)
“Fakrım benim fahrımdır. Ben onunla iftihar ederim.” (Keşf-ül Hafâ Aclunî 2-87)
“Allah Resulü, Cebrail ile oturmuş sohbet ediyordu. Kim bilir kaç günden beri ağzına bir şey koymamıştı. Cibril onun en sadık dostuydu. Cebrail’e bu durumunu söyledi: “Günlerdir ağzıma bir şey koymadım.” Birden gök gürültüsü gibi bir ses duyuldu. Bir melek iniyordu. (İmam Taberani onun İsrafil aleyhisselam olduğunu söyler). Cebrail, Efendimiz (s.a.v.)’e bu meleğin dünyaya ilk defa indiğini haber verir. Melek Cenab-ı Hak’tan selam getirmiştir. Allah (c.c.) sormaktadır: “Melik bir peygamber mi, yoksa kul bir peygamber mi olmak istersin?” Allah Resulü, Cenab- ı Hak’tan gelen bu teklif karşısında tahayyürle Cebrail’e bakar. Cebrail Allah Resulü’ne işaret eder ve şöyle der: “Ey Allah’ın Resulü! Rabbine karşı mütevazı ol! Allah Resulü de aynı şeyi talep etti. “Kul bir peygamber olmayı isterim!” (Müsned, 2/231; Kenzü’l-Ummal, 7/191)
Efendimiz (s.a.v.)’in fakirliği övdüğü birçok hadis-i şerif mevcuttur. Bazıları şunlardır:
“Fakirlik, dünyada mümine hediyedir.” (Taberani)
“Fakir, Allah-u Teâlâ’nın dostudur. (Deylemi)
“Cennet sultanları fakirlerdir.” (İbni Mace)
“Cennettekilerin çoğu fakirlerdir. Hor görülen fakirler cennetliktir.” (Buhari)
“Fakirlerin dua ve namazları ile bu ümmete yardım edilir.” (Nesei)
“Fakirlerinizin gönlünü alarak bana yaklaşın!” (Tirmizi)
“Fakirleri hor görmeyin! Onların hürmetine yardım görüyor ve rızıklanıyorsunuz.” (Buhari)
“Ya Aişe, bana kavuşmak için fakir yaşa!” (Tirmizi)
“Fakirleri sevin, onları seveni Allah-u Teâlâ sever.” (Deylemi)
“Allah-u Teâlâ’nın takdirine razı olan fakirden üstünü yoktur.” (İ.Gazali)
Yine Resulullah (s.a.v.)’in şu şekillerde dua ettiği rivayet olunur:
“Allah’ım beni fakir olarak öldür, zengin olarak değil. Ve beni kıyamet günü fakirlerle beraber haşret !” (Kütüb-ü Sitte)
“Ya Rabbi, Müslüman fakirlerinin hürmetine zafere kavuşmayı nasip et!” (Taberani)
“Ya Rabbi, fakir yaşayıp fakir olarak ölmeyi ve fakirlerle haşrolmayı nasip eyle!” (Buhari)
Fakirliğin güzelliği hakkında böyle hadis-i şerifler olduğu gibi, zenginliğin güzelliği hakkında da hadis-i şerifler mevcuttur. Bu hadis-i şerifleri birlikte değerlendiren âlimler, fakirliğin mi yoksa zenginliğin mi daha üstün olduğu hakkında farklı görüşler öne sürmüşlerdir. Bu görüşleri merak edenler Kütüb-ü Sitte’ye müracaat edebilirler. Bizler meseleyi daha fazla uzatmamak için o izahları burada kaydetmiyoruz.
Ancak şuna dikkat çekmek istiyoruz: Üstadımızın bahsettiği fakirlik, sadece mal yoksunluğu olan fakirlik değildir. Bir kimsenin çok malı da olsa, eğer Allah’a karşı ihtiyacını hakkıyla hissedebiliyor ve sahip olduğu her şeyi Allah’ın bir emaneti olarak biliyorsa, o da bu makamdaki fakirler zümresine dâhildir. Yoksa fakirlik ile sadece malı olmamak anlaşılmamalıdır. Zira nice zenginler vardır ki, Allah-u Teâlâ’nın katında makbûl fakirlerdendir ve nice fakirler vardır ki, Hak Teâlâ katında hiçbir makbûliyetleri yoktur. Demek burada bahsedilen fakirlik, kulun kendi fakirliğini Allah’a karşı ilan etmesi ve sahip olduğu her şeyi Allah’ın malı bilmesidir.
Bu bölümdeki şerhlerimizi Üstadımızın şu duasıyla tamamlayalım:
اَللّٰهُمَّ اَغْنِناَ بِاْلاِفْتِقَارِ اِلَيْكَ وَلا تَفْقُرْناَ بِاْلاِسْتِغْنَاءِ عَنْكَ
“Ey Allah’ım! Bizleri kendine karşı muhtaç etmekle zengin kıl. Amma kendine karşı müstağni kılmakla fakir eyleme!”

Cevap: Fakirlik dünyada mümine hediyedir
 

MusabBinumeyr kardeşim

Allah Rasulu a.sın fakirliği öven hadisleri olduğu gibi fakirliği yeren, zemmeden hadisleri de değildir.Mesela:
(Fakirlik, iki cihanda da, yüzkarasıdır.) [R. Nasıhin]

(Fakirlik, dünya ve ahiret yoksulluğudur.) [Deylemi]

(Fakirlik küfre sebep olur.) [Beyheki]

(Ya Rabbi, fakirlikten sana sığınırım.) [Nesai]

Zenginliği öven hadisler de vardır:

(Allahü teâlâ birine çok mal verir, bu da malını Allahü teâlânın razı olduğu, beğendiği yerde harcarsa, bu kimseye gıpta etmek, imrenmek yerinde olur.) [Buhari]

(Allahü teâlâ bir kuluna mal ve ilim verir. Bu kul da haramlardan kaçınır, akrabasını sevindirir, malından, hakkı olanları bilip verir ise, Cennetin yüksek derecesine kavuşur.) [Tirmizi]

(Ya Rabbi, buna [Enes bin Malik’e] çok mal ve çok çocuk ver ve bunlarla kendisini bereketlendir!) [T. Muhammediyye]

(Mal, salih kimse için ne güzeldir.) [Taberani]

(Mal ile şeref kazanılır.) [İ.Ahmed]

(Ahir zamanda insanların paraya ihtiyacı daha çok olur. Çünkü insan o zaman din ve dünyasını ancak para ile korur.) [Taberani]

(Şerefinizi mal ile, dininizi de, dil [müdara] ile koruyun!) [İ. Asakir]

[Müdara, dini korumak için dünyalık vermek ve güler yüz göstermektir.]

(Kişinin, şerefini korumak için verdiği şey, kendisi için sadaka olur.) [Ebu Ya’lâ]

(Müminin izzeti, halktan müstagni olmasıdır.) [Taberani] [Müstagni = ihtiyaçsız]

Zenginliği yeren, kötüleyen hadisler:

(Her ümmetin bir fitnesi vardır. Ümmetimin fitnesi maldır.) [Nesai]

(Her şeyin bir afeti vardır. Ümmetimin en büyük afeti, dünyaya, paraya gönül vermektir. İyi yolda harcayan hariç, mal toplayanın çoğunda hayır yoktur.) [Deylemi]

(Kişi yaşlandıkça iki şeyi gençleşir: Uzun yaşama arzusu ve mal sevgisi.) [Buhari]

(Paranın kuluna lanet olsun, paraya tapan helak olur.) [Tirmizi]


Kur'an ayetlerine baktığımızda da fakirliği övmekten daha çok verilen mallardan infak etmek tavsiye ediliyor. Mallarını infak edenler bir ayette övülüyor, infak etmeyip biriktirenler ise kötüleniyor.Kur'anın bir çok yerinde Hz.Ebu Bekir'in ve Hz. Osman'ın veya zengin müslümanların mallarını Allah yolunda harcamaları devamlı övülmekte ve cennet müjdelenmektedir.

Şimdi sonuca gelecek olursak,
Ne zenginlik övülecek bir durumdur, ne de fakirlik övülecek bir durumdur.
Zengin için övülen durum; Allah'ın verdiği malı bir emanet olarak kabul edip, onları hayır işlerde, Allah yolunda infak etmesidir.Mal sevgisini kendine put haline getirmemesidir.Kendisine bahşedilen zenginliği bir imtihan vesilesi kabul edip o malı en güzel şekilde harcamalıdır. İhtiyaç sahiplerine dağıtmasıdır.
Yerilen zenginlik ise;kişiye bahşedilen zenginliği bir imtihan kabul etmeyip, heva ve hevesine göre harcamasıdır.Dünya hırsının ve mal çoğaltma yarışının gözünü kör etmesidir.Malı "ben kazandım, tırnaklarımla kazanarak bu malı elde ettim" diyerek kendini müstağni kılmasıdır. Ayrıca ihtiyaç sahiplerine yardım ve infak etmemesidir. Malı , zenginliği bir üstünlük sayması ve putlaştırmasıdır. İnsanlara yukarıdan bakması, kibirli olması ve şatafatlı bir hayat yaşayarak israfı ilke edinmiş bir hayat yaşamaktır. Bu tür zenginlik ayet ve hadislerde kötülenen bir zenginliktir.

Fakirlik için övülen durum; fakirliği bir imtihan vesilesi saymak ve fakirliği onu Allah'a daha çok yaklaştırmasıdır.Fakir olabilir ama gönlü zengin olmalıdır. Fakirliği Allah'a, topluma, insanlara isyan haline getirmemelidir. Fakirlik kişideki dünya sevgisini, dünyaya olan hırsını azaltmaya vesile olduğunda övülen bir durumdur.
Fakirlik için yerilen durum ise fakirliğin kişiyi Allah'a isyan haline getirmesidir. "Niçin beni fakir kıldın, fakirliğin gözü kör olsun, lanet olsun bu fakir yaşantıma, Allah zenginlerin belasını versin" gibi isyankar tutumlar içine girmek insanı küfre kadar götürmeye vesile olan sözlerdir.

İnsan ister fakir olsun ister zengin olsun, her durumda da müslüman olmak , müslümanca yaşamak ve müslümanca ölmek zorundadır. Şunu da unutamak lazım ki "Veren el alan elden üstündür"

Cevap: Fakirlik dünyada mümine hediyedir