İmam-ı Rabbani'nin sürpriz yardımı
 

Ümitsizlik içerisinde birçok meseleyi üstüste yığmış bir vaziyette oturuyordu. Gecenin ilerleyen vakitleriydi ve boşlukta hisseder gibiydi kendini.

Şeytan sanki tüm avaneleriyle kalbinin etrafında ümitsizlik, yılgınlık, durağanlık üflüyordu.
Allah, aklına birden İmam-ı Rabbani hazretlerini getiriverdi.

İnternette onun kabrini gösteren bir fotoğraf buldu ve Peygamber Efendimiz (aleyhisselam) ile birlikte tüm büyük zatlara ve bilhassa ona bir fatiha okuyuverdi.
'Ben niye bu zatlara hususi dua etmiyecekmişim ki?' dedi kendi kendine. 'Baksana Üstad Bediüzzaman gibi devasa kamet, Onun yaşaması halinde tüm zorluklara katlanıp Onu ziyaret etmekten bahsediyordu zira.’

Yine internetten Mektubat-ı Rabbani'sini buldu ve içindekiler kısmından gayr-i ihtiyari ve öylesine 13. mektubu açtı ve okumaya başladı. Mektubun içerisinde hemen şu ifade karşısına çıkınca olduğu yerde kalakaldı :
Koca İmam ümitsizlik içerisinde bocalayan ahir zamandaki bir kıtmirine ''İş ye'se girince, ümit kesilince Allah-ü Taâlâ'nın şu kavline yapışmak gerekli oldu'' diyordu :
وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِن بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ
"Ve öyledir ki o, ümidi kesmişlerken feyz indirir ve rahmetini neşr eder, o öyle veliy, öyle hamîddir.'' (42/28)

Bu ayetin kendisinin ilacı olduğunu anlayıp Allah sonsuz hamdler etti.
Mektubun devamını merak edip okumaya devam ettiğinde Risale-i Nur'larda sıkça bahsi geçen 'Herşey O'ndan'/'Herşey O'dur' meselelerinin kendi seyr-i sülûkunda ki serüvenini anlatıyordu :
''Daha önce tekrarla yazdığım gibi; vahdet-i vücud meselesinde duraklamış bulunuyordum. Fiilleri ve sıfatları asla bağlıyordum. Ama işin hakikati malûm olunca, duraklamayı bıraktım.
''Her şey O'ndandır'' kelâmını pek güzel buldum.

Kemal itibarı ile bu cümleyi: ''Her şey O'dur'' cümlesinden daha ziyade (yeterli) buldum.
Sıfatları ve fiilleri bir başka renkte, yani bir başka yüzden aldım. Her şey, bana tek tek gösterildi; sonra üst makama çıkarıldım. Asla, bir şek ve şüphe kalmadı.''
Bu bahsi okuyunca Risalelerde aynı minvaldeki bahislerle tetabuk etmesi onu daha da mesud etti. Risale-i Nur'larla İmam-ı Rabbani hazretlerinin çok içli dışlı olduğunu hissetti.
Adeta koca imam, müthiş ve tüm dünyaya salgın gibi yayılmış din dışı hayatın oluşturduğu fetret devrinde bir avuç 'Ateşler içinde ama yanmayan' hizmet insanlarına dualar ediyor gibiydi.
alıntıdır
Salih CAN