Anne kelebeğimi gördün mü?
 

O gün, Zeynep için çok özel bir gündü. Çünkü açık pencereden içeriye dünyalar güzeli bir kelebek girmişti, Bakıcı ile kelebeği yakalayıp bir kavanoza koymuşlardı. Yakaladıkları kelebeği annesine göstermek için heyecanla bekliyordu. Elinde kavanoz, koridorda bir o tarafa bir bu tarafa koşuşturuyordu. Her çalan kapıda koşuyor, annesi olmayınca hüzünle dönüyordu. Akşam olunca kapının zili yine çaldı. Gelen annesiydi. Ne harika bir şeydi. Zeynep’in annesi gelmişti. Zeynep, bakıcıdan önce koştu kapıya. Kapıyı açanın annesi olduğunu görünce sevinçten uçtu. Heyecanla annesinin eteğine sarıldı. Anne, yorgunluğun etkisi ile bacağına sarılan Zeynep’i fark etmedi. Ama fark etmeliydi. Anne Zeynep’in ısrarla havaya kaldırdığı kavanoza bir kez baksa Zeynep dünyanın en mutlu çocuğu olacaktı. Ama bakmıyordu. Anne yürüdü. Bakıcının yanına vardı.
- Şerife abla elimi kaldıracak halde değilim. Yemek yapabildin mi?
Dedi. Zeynep kavanozdaki kelebeği annesine göstermek için tekrar koştu. Annesinin eteğine sarılıp, çekiştirdi.
- Anne! Anne!
Diye bağırdı. Annesi onu hiç duymuyordu. Çünkü onun derdi akşam yemeğinin hazır olup olmamasıydı. Zeynep, ısrarla bağırıyor annesinin dikkatini çekmeye çalışıyordu. Ama annesi bir türlü onu duymak istemiyordu. Anne sinirlenmişti.
- Yapma kızım! Bak şurada konuşuyorum. Terbiyesizlik yapıyorsun.
Zeynep çaresizlik içinde elindeki kavanozla birlikte ağlayarak duvarın dibine gitti. Annesinin göremeyeceği kadar uzaklaştı. Kalbinde heyecanı acıya dönüyordu. Elindeki kavanozla birlikte bir köşeye geçti. Gözyaşları kavanoza damlıyordu. Kavanoza sımsıkı sarılmıştı. Her şeye rağmen annesinin bakıcıyla sohbetinin bitmesini bekliyordu. Gözyaşları kavanozu iyice ıslatmıştı. Tutmakta zorlanıyordu. Ve korkulan oldu. Kavanoz, birden yere düştü, kırıldı. Kelebek, kırılan kavanozun parçaları arasından havalandı. Pencereden uçup gitti.
Zeynep o andan sonra dünyanın en mutsuz çocuğudur. O gün sevincini annesiyle paylaşamadı. O günden sonra annesiyle hiçbir sevincini paylaşmak istemedi. Çünkü yüreği kelebekle birlikte uçup gitmişti.


Kadir AKEL
Çocuğumu internette Kaybettim Kitabından

Cevap: Anne kelebeğimi gördün mü?
 

çocuklarımızın yüreğini mutluluğunu heyecanını kelebekle birlikte uçurmayalım

ne olursa olsun ne kadar yorgun olursa olalım ne kadar işimiz olursa olsun evlatlarımıza kısa süre bile olsa ilgilenelim dediğini dinleyelim

ya da en azından o an hiç müsait değilsek daha sonra dediğini yapacağımıza söz verelim ama sözümüzü mutlaka tutalım

Cevap: Anne kelebeğimi gördün mü?
 

Çocuğun " ben önemliyim" mesajını almasının yolu onu etkin bir şekilde dinlemektir..

Cevap: Anne kelebeğimi gördün mü?
 

evet000c*c*c*c*