Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla

"Onlar bir ümmetti; gelip geçti. Onların kazandıkları kendilerine, sizin kazandıklarınız da size aittir. Siz onların yaptıklarından sorguya çekilmezsiniz."

Bakara 141. ayet.

Kimse kimsenin ne günahından, ne sevabından sorguya çekilmez. Herkes kendi nefsi için çalışır, kazanır, Allah katında kendi değerini bu şekilde belirler.

Herhangi birimizin, "şu an hayatta olan herhangi birinin duasını talep etmek haricinde" konumundan faydalanma hakkı yoktur. Vesile konularına genel olarak bakarsak da @FECR abimiz çok güzel açıklamış maşaAllah.

Bu arada vesile ile ilgili öne çıkan "kişinin kendi amelini Allah'a ulaşmaya vesile kılması" konusundan yola çıkarak, birisi illa ki birisinin adını anacaksa, ki bu konuda Allah katındaki değeri kesin olan Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'den başka kimsenin adı aklıma gelmez; öyleyse şöyle anabilir:

"Ya Rabbi, Rasulullah'a (sallallahu aleyhi ve sellem) olan bağlılığım ve sevgim hakkı için"

Ki bu, kişinin bizzat kendi amelidir; bağlılığımız ve sevgimiz bizlere ait amellerdir, bizlerin kazancıdır. (Bu konuda, mağaraya sıkışan 3 kişinin kıssası çok güzel örnektir.)

Not: Evliya olarak anılan birçok ismin -eğer Kur'an-ı Kerim ve hadisle sabit, ismen adı geçmiyorsa- gerçekte evliya olup olmadığı bile belli değildir, bu ahirette belli olur ancak. Allah onun amellerini kabul etmiş mi etmemiş mi, ancak o zaman görülür. Bu açıdan "falanca evliyadır" demenin bile ayrı bir vebali vardır, nitekim insanların iç yüzünü Allah'tan başka kimse bilemez ve kimse Allah adına hüküm veremez, "bu kişi cennetliktir, Allah katında üstündür, evliyadır" demek için "kişinin adıyla sabit" ya ayet, ya hadis gerekir.