Hafız /Beni bu tövbeden muaf kıl-Cömert Yılmaz
 

Hafız

tövbeme mukayyet ol hafız
günahlarımın içinden kurtulan
keşkelerin toplamıdır o

bilsen kaç bulut parçası sığdırdım cebime
ve kaç gecenin ayazını ıslattım iliklerine kadar
daha aşka sımsıkı sarılıp uyanmadan sabaha
ne tufanlar barındırmıştım yamacımda

gölgesinde ömür dinlendirilen ağaçlarımı
yağmur duasına çıkan inananlar kesmişti!
o gün hafızama kök salmıştı bu samimiyet
o’na ulaşma kopukluğu yaşamıştım niyetlerde

bir çelişki yumağını çözmekle uğraşıyordum
ki ayağım cehennem narına takılmıştı hafız

oysa yuvası dağılmış keklik sürüsüne
yüreğini yere serip yatak yapmıştı annem
ondan öğrenmiştim merhametin sıcak d’olgusunu
ne zaman mavi gözleriyle çarpışsa bakışlarım
umut adında bir evlat ayaklanırdı bağrımda

bilsen her şey ne kadar ters akıyor yokuş yukarı
hele bir defasında masal çıkarken aşağı düştüm
sandım bütün çocuklar yalanımın altında kaldı

kaldırımlarda utanç çizgisi ören sabilerin
avuçlarından biraz kıyamet aşırmıştım
vicdanı kefene sarılmış adamların payından

tam da adımlarım yoluna girmişken
şarampole yuvarladılar inisiyatifimi

-aklımı bir deliye miras bıraktım/beni bu tövbeden muaf kıl hafız...-

Cömert Yılmaz