Hicreti ve Medine Dönemi
 

Peygamberimiz her sene kurulan panayırda insanları dine davet ediyordu. Peygamberliğinin on birinci senesinde de yine böyle bir panayırda Akabe denilen yerde 6 kişilik bir topluluğa rastladı. Onları İslama davet etti.

Medineli olan bu kişiler ona inandılar ve müslüman oldular. O altı kişi şunlardır:

Ebu Umame, Esad bin Zürare, Rafi bin Malik, Avf bin Haris, Utbe bin Amir, Haris bin Abdullah’dır.

Sonra bu altı kişi Medine’ye döndüklerinde kabilelerini dine davet ettiler. Bir dahaki seneye yetmiş üç kişi olarak Peygamberimiz’e geldiler.

Peygamberimizin Medine’ye hicret etmelerini istediler. Mallarını ve canlarını nasıl koruyorlarsa, Onu’da (Sallallahu aleyhi ve sellemi) öyle koruyacaklarına dair söz verdiler.

Ve böylece Medine’ye hicret başladı. Mekkeli müslümanlar bölük bölük Medine’ ye göçtüler.

622 yılında yapılan bu Hicret, İslam Devleti’nin ilk başlangıcı oldu.

En son Peygamberimiz ve Ebu Bekir Hazretleri kaldı. Sonra Allah’ın izni ile iki arkadaş Hicret için yola çıktılar.

Onların gizli çıkışı Kureyş’lilere ağır geldi ve Muhammed’i (Sallallahu aleyhi ve sellem) bulana, pek çok mal vaad ettiler. Ne yaptılar-sa da muvaffak olamadılar. İki arkadaş yollarına devam etti.

Bir Pazartesi günü Medine’ye vardılar. Medineliler bu iki zatı sevinçle karşıladılar. Misafirlerini evlerine buyur ettiler.

Fakat Peygamberimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem) kimsenin gönlü kırılmasın diye devesini kendi haline bıraktı, deve Ebu Eyyüb’ün hanesi önüne çöktü.

Burada yedi ay kalan Muhammed (Sallal lahu aleyhi ve sellem) boş bir arsa satın alarak oraya Mescid ve kendisinin oturması için küçük odalar yaptırdı. Bu mescidin inşasında kendi de yardımda bulundu ve sırtında kerpiç taşıdı.

Bu mescidin arka tarafında bir yer vardı ki o yerde kimsesiz kişiler barınıyor, Allah Resulünden ilim öğreniyorlardı.

Bunlara Ashabı Suffe denir. Meşhur hadisi şerif ravisi Ebu Hüreyre (r.a) burada yetişmiştir.