Hiç konuşmamalıydın Belkide...... Cemre döküyorum gözümden toprağa Baharım erken gelsin diye...nafile! Bir ses ver n'lur... Nerdesin? Gidişine anlamlar yüklemeye çalışıyorum... Havayı bahane ediyorum mesela.Kuşlar bile göç ediyorlar işte,doğa kanunu bu diyorum...kendimi inandıramıyorum. Seni doğaya sığdıramıyorum... Sonra peşpeşe başka bahanelere sığınıyorum.Saçmasapan,inanması güç,tutarsız...yok,olmuyor.Her bahane açıklamasını,acı gerçeklerini savuruyor yüzüme... Kapıyı çarpmadan,yavaşça çekseydin...hissetirmeden hiç Ya da ''seni hep sevdim'' deseydin Demedin!...Tek kelime etmedin... Oysa sen dile getirmeyi severdin,herşeyi anlatmayı,yorumlamayı... Konuşurdun Suskunluğa hiç yer vermezdin,hep apaçık,hep duru... Seninle tanımladığım anlamlarımı yitirdim gidişinle...Benimsenmiş cümleler eksik şimdilerde.Ve kelimeler bölük-pörçük dilimde... Eksik yanlarda keskin bir sen kokusu... İçime çekiyorum...doymuyorum! Seni her anlama dahil etmemeliydim belki, Ya da düşlerimi teslim etmeseydim keşke ellerine... Keşke suskunluğunu da görseydim öncelerde Ya da sen,hiç konuşmamalıydın belkide... |
RE: Hiç konuşmamalıydın Belkide...... Seni her anlama dahil etmemeliydim belki,Keşke suskunluğunu da görseydim öncelerde... iki kilit cümle...Hayatın anlamı o kadar derin geniş ve mutlak bir son'a yol iken, bütünün bir parçasını bazen insan gözüne o kadar yakınlaştırır ki parçadan başka birşey göremez ve nice anlamları ıskalar... şiirin işçiliğinin arttırılması dileği ile... |
SAAT: 09:20 |
vBulletin® Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
User Alert System provided by
Advanced User Tagging v3.2.6 (Lite) -
vBulletin Mods & Addons Copyright © 2024 DragonByte Technologies Ltd.