Yüce Peygamber (s.a.v) her canlı gibi, Ölmüştü Yüce Peygamber (s.a.v) her canlı gibi, Ölmüştü..... Hz.Ebubekir hızla odaya girdi Peygamberimiz (s.a.v) yatıyordu 'Dostum, kalksana' diyordu ... Peygamber, gözleri açık hafifçe gülümsüyordu Hz.Ebubekir sedirin önünde diz çöktü, 'Kardeşim, kalkar mısın? ' diyordu 'Peygamberim, kalkar mısın? ' Ses yoktu Peygamberimiz gözleri açık, Nurlu yüzüyle hafifçe gülümsüyordu Medine oraya yığılmıştı! Bütün müslümanlar kapıda bekliyordu Kapı önünde Hz.Ömer , Bütün sahabiler bekliyordu Herkes Hz.Ebubekir'in dışarı çıkıp, Ne olduğunu açıklamasını bekliyordu Sevenlerin yüreğine ateş düşmüştü Sevenler yanıyordu, Sanki Medine sessizdi , Ama yanıyordu Bir ara, Hz.Ebubekir kendine gelir gibi oldu Resulullah'ın (s.a.v) açık gözlerini, Eliyle incitmeden kapattı Üzerini örttü Bütün gücünü toplayıp, Sendeleyerek kapıya yöneldi Kapıda herkes iyi bir haber, İyi bir şeyler bekliyordu Sonra içeride iken, Hz.Ömer'in gür sesini duymuştu: 'Hz.Peygamber (s.a.v) yaşıyor, o ölmedi' 'Her kim ki öldü derse, şu kılıcımla' 'Boynunu vuracağım! ' diyordu Hz.Ebubekir kalabalığı sıyırıp, Minbere doğru yöneldi ' Hattaboğlu Ömer bilesin ki:' ' Her kim ki, Hz.Muhammed'e (s.a.v) tapıyor' ' O peygamber ölmüştür! ' ' Her kim ki, Yüce Allah'a (c.c.) tapıyor' ' O Yüce Allah (c.c.) bakidir, ölümsüzdür! ' Diyerek, yanan yüreklere, Bir serinlik getirdi İşte o an, Hz.Ömer kılıcını elinden düşürdü Yıkılmıştı Birden, içeri odaya daldı Resulullahı (s.a.v) sedirin üzerinde, Yatıyor görünce Bütün gücüyle, bütün sevgisiyle Kucakladı Sonra o da, üzerine kapandı Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu Hz.Ömer hayatında ilk defa, İki büklüm olmuş hüngür hüngür ağlıyordu Dışarı çıktığında, Ağladığını gizlemek için kenara kaydı Daha sonra Hz.Ali içeri girdi Yanında Hz.Abbas ve oğlu vardı İçeri kimseyi sokmadılar! Peygamber (s.a.v) ölmüştü Vasiyeti üzerine onu Hz.Ali yıkayacaktı Üzerindeki elbiseyi çıkarmakta tereddüt etti Etrafta çıt yoktu Birden gaipten bir ses, 'Elbiselerini çıkarmadan yıka! ' Diye duyuluverdi Belli ki Hz.Cebrail bildiriyordu Sahabiler, Medine'deki bütün kuyulardan, Çekilen suyu elden ele, Yürekten yüreğe içeriye gönderdiler Müslümanlar ağlıyordu Medine ağlıyordu Hz.Ali yıkayıp kefenlerken Yanında Hz.Abbas ve oğlu vardı İçeriye girmek için can atan müslümanları, Odaya almıyorlardı Cenaze namazına gelmişti sıra, Kim imam olacaktı Namazı kim kıldıracaktı? HzAli,'Hayır! O en büyük imamdı' 'Ona kimse imam olamaz! ' 'Herkes kendi kılacak' 'Resululah'a (s.a.v) kimse imamlık yapamaz! ' Diyordu Bir ara, odadan herkes dışarı çıktı Sadece yıkanmış ve kefenlenmiş, Tertemiz Resullah'ın (s.a.v) kendisi kaldı İşte, o esnada Hz.Cebrail yardımcı melekleriyle, Cenaze namazını kıldırıyordu Yüce Peygamber (s.a.v) her canlı gibi, Ölmüştü Ama kendisinden sonra İslam dini, Çığ gibi büyüyerek İnanç dolu yürek yürek, Bu günlere ulaştı O büyük insan, Ölümsüzdü...(alıntı) |
SAAT: 16:44 |
vBulletin® Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
User Alert System provided by
Advanced User Tagging v3.2.6 (Lite) -
vBulletin Mods & Addons Copyright © 2024 DragonByte Technologies Ltd.