Can Ahmed' e
 

Can Ahmedim ne yokluşmuk yokluğun
Varlığında söyle yok mu yer bana
Firakinle ben çöllerde mecnunum
Can çıkmadan yetiş bana er bana

Kervan yüklü derman yetmez bu derde
Bir kavuşsam ah bir görsem ah nerde
Bir nazar et şu kıtmire mahşerde
visal açan gonca güller der bana
Firdevsini aç ta de ki gel bana



Ahhhh efendim ahhhh
sensizliğie açtım gözümü
unutmuşum özümü
sen hakkı tebliğ ederken
Tutmasmışım sözünü
Bir baktım da kendime nasıl ümmetim ben böyle
bu günahımla yüzüme bakarmısınız
Bana da ümmetim dermisiniz
Bir sözünüz varmış mescidinizde yazarmış
BENİM ŞEFAATİM ÜMMETİMDEN BÜYÜK GÜNAH SAHİPLERİ İÇİNDİR

Ben bu hadislerle günahalarımın çokluğu karşısında merhametinin sonsuzluğunu gördüm
utandım sıkıldım mahcubum ama yine de geldimmm
bir Sen'i dostum bildim de geldim
birSen'i sevdim de geldim

geldim efendim kabul eylermisin beni de
ümmetim dermisin efendim söyle

gelmek istiyorum hicab ediyorum

ama sen alemlere rahmet olarak gönderilmişsin

bana da merhamet edermisin
bana da ümmetim dermisin
SENİ SEVİYORUM YA RESULALLAH
SENDE BENİ SEVERMİSİN BANA ÜMMETİM DERMİSİN


SENİ SEVİYORUM YA RESULALLAH YA SEN?

Cvp: Can Ahmed' e
 

Sizdeki Resul aşkı takdire şayan.Şiirin sonu bana D.Ali Erzincanlının naatını hatırlattı.

Neccaroğullarının küçük kızları seni görünce sevinçten ne yapacaklarını bilememişlerdi
“Beni sevıyormusunuz” diye sormuştun onlara
“Seni çok seviyoruz Ya Habiballah” demişlerdi
“Allah biliyor ki bende sizi çok seviyorum” demiştin

Bugun yaşayan gençler var,Neccaroğullarının kızları değiller belki
Gözyaşlarından belli ki seni onlar da çok seviyor
Senden başka kimseleri yok
“Allah bliyor ki ; sende onları çok seviyorsun”