(d)üşüyorum EFENDİM ! Ben Mevûde efendim… Gözlerimdeki umut ve hüzün… her sabah pencereme konan güvercin Bir umutla geldi…bir kanadında umut getirdi bir kandında hüzün… bu kez hüzünleri bırakdı Ardında takındıgım sahte gülücükler sahici bakışlar… Anlamadılar….anlamasınlar Can ayazda başım önde. Tut ellerimden efendim, (d)üşüyorum. Tenhalarda yürek kuytumda s/özüm özümdü riyasız… Gözümde közüm olmuştu her bir damla…hicret etti gözümden bazen kendimden sakladım bazen aşikar… Bazen tek bir damla bazen çağlayan… Can ayazda başım önde. (d)üşüyorum.. Dünyanın karanlığı üzerimde.. Toprak yerine sagnak sagnak yağdı riya, hırs, kin… Yağmadı hidayet yağmurları üzerime…. Tut elimden efendim.. bir kez olsun.. (d)üşüyorum Heyhat !! ne gelir elden ellerim boş değil_ki Tuttuğum boyalı bir dünya. Zulmet çökmüş üzerime Ben ise dünyaya Meftun Izdırabım Bâr-ı günâh Ellerim boyalı ben! liyim boyalı Efendim göz yaşlarım temizlermi dünyamı… akıtırmı sahte boyaları indirirmi maskeleri… Oysa demeliydim ALLAHU EKBER..!!! Allah’ın boyasıyla boyandık, O’ndan güzel renk veren kimdir? Ancak Ona kulluk ederiz’(bakara/138) ”malıyım ta fecre kadar… Estagfirullah estagfirullah… Estağfirullah……….. …………. Can ayazda başım önde Tut ellerimden efendim.. birkez olsun.. (d)üşüyorum.. (Mevûdecahiliye döneminde diri diri toprağa gömülüp öldürülen kızlara verilen ad) |
SAAT: 15:01 |
vBulletin® Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
User Alert System provided by
Advanced User Tagging v3.2.6 (Lite) -
vBulletin Mods & Addons Copyright © 2024 DragonByte Technologies Ltd.