Lisan-ı Avam ile İfade-i Meram))
 

Sarıklı hoca medresede ders anlatırken, genç mollalardan biri parmak kaldırmış:
-"Susadım hocam!"
Hoca sinirlenmiş:

-"Öyle denmez... Derûnum âteş-i nâr ile püryân idigünden, bir kadeh lebrîz âb-ı hoşgüvâr, nûş eyleyerek, teskîn-i âteş ve bu sûret ile iktisâb- ı ferâh-ı bî-şumâr eylemeliyim... demeliydin... Cahiller gibi susadım, demek olur mu?"

Aradan zaman geçmiş, bir gün sınıftaki mangaldan sıçrayan bir kıvılcım, gelip hoca efendinin sarığının kıvrımına girmiş...
Genç molla hemen parmağını kaldırmış:

"Ey hâce-i bî-misâl, v'ey üstâd-ı zî-kemâl, bu şâkird-i pür-ihmâl, şol vechile arz-ı hâl eyler ki; bu hikmet-i müte’âl, nâr-ı mangaldan bir şerâre-i cevvâl pertâb ile ser-i âliyyü’l âlinizdeki sarığı iş'âl eylemiştir."

Hoca, elini sarığına atar atmaz, sarık tutuşur, hemen pencereden fırlatır:
-"Bre mel'un, sarığın tutuştu desene!"
Genç molla da:

-"Aman hocam, cahiller gibi, yandı, tutuştu denir mi?"

Susadıysan susadin yandıysan yandin bu ne böyle dicem ama molla olunca avamlar gibi anlatılmıyor meram demekkim20