şEYTANDAN MEKTUP !!! ...
 

şEYTANDAN MEKTUP !!! ...

şEYTANDAN MEKTUP !!! ...

Seni dün günlük işlerini yaparken gördüm.
Namaz kılmadan, dua etmeden bir günü daha geçirdin.
Hatta yemek yerken ve yatarken bile dua etmek için vakit ayırmadın.
çok nankörsün! Seninle gurur duyuyorum.
Benimle olduğun için çok mutlu olduğumu söyleyemem.
Hatırlıyormusun? Senelerdir beraberiz ama seni hala sevmiyorum.
Doğruyu söylemek gerekirse: Senden Allah'tan nefret ettiğim için nefret ediyorum.
Allah beni cennetten attığı için bende seni kullanıyorum.
Seni de Allah'ın bana yaptıklarını ödetene kadar kullanacağım, ondan sonra sende defolup gidebilirsin.
Biliyormusun ey Adem !.
Allah seni seviyor, ama sen hayatın boyunca benim yanımdaydın. Bunun içinde seni ödüllendireceğim.
Hayatının berbat olmasını sağlayacağım. Biz ikimiz beraber kaldıkça bu Allah'ı çok üzecek.
Zaman senin hayatını kimin yönlendirdiğini O'na gösterecek.
Ve bu senin sayende olacak.
Geçirdiğimiz güzel günleri hatırla, insanları nasıl hor görüyorduk,
onlara küfür ediyorduk,
çılgın partilere gidiyorduk,
hırsızlık yapıyorduk,
nasıl iki yüzlü davranıyorduk,
sigara kullanıyorduk,
camii'ye gitmiyorduk, dedikodu yapıyorduk.....

Bunların hepsini kaybetmek istemezsin değil mi?
Hadi gel ey Adem! Sonsuza dek beraber yanalım!...
Senin için çok şeyler düşünüyorum.
Bu mektupu sana ne kadar değer verdiğimi söylemek ve hayatının büyük bir parçasını kullanmama izin verdiğine teşekkür etmek için yazıyorum.
Ey Adem, bazen sana çok gülüyorum.
öyle iğrençlikler yapıyorsunki, benim bile miğdemi bulandırıyorsun. Sen böyle devam et.
Yeni nesile yalancılığı, aldatmayı, kumarı ve camii yerine diskolara gitmeyi öğret.
Sen bunları onların yaninda yap ki onlarda seni örnek alsınlar. Bir zaman sonra onlarda aynısını yapacaklardır.
çocuklar böyle işte.
Neyse, şimdi gitmeliyim ama birkaç saniye sonra tekrar seni görmeye geleceğim.
Azıcık aklın olsaydı tövbe etmek için biryerlere giderdin ve yaşayacak olduğun bir kaç seneyi de Allah'la beraber geçirirdin.
Bir kimseyi uyarmak karakterimde yoktur aslında, ama seni tanıyorum.
Sen zaten benim yanımdan ayrılmazsın.
Senin yaşında olan bir insanın hala günah işlemeye devam etmesi saçmalık olsada.
Sakın beni yalnış anlama, senden hala nefret ediyorum, ve bu böyle devam edecek. Beni gerçekten seviyorsan tabiki bu yazıyı kimseyle paylasmazdın. ölüm bizi buluşturana kadar.....

Cvp: şEYTANDAN MEKTUP !!! ...
 

iblis işte
ama gerçekte bunu kim yazmış acaba

Cvp: şEYTANDAN MEKTUP !!! ...
 

rabbim bizileri seytanın gafletınden uzak eylesın
bizleri uyanık mumınler eylesın
şeytanı kahredecek ne varsa yapan kullardan eylesın
o karanlık ve şer günde şeytanın yanında olmayanlardan olalım insallah
hakkıyla imtihanın bıtırıp yuz akıyla cemaullaha bakanlardan olalım insallah....

Cvp: şEYTANDAN MEKTUP !!! ...
 

yazıyı okuyunca aklıma bir hadis geldi;
Peygamber efendimiz hz.ömer için, "şeytan onu görürse yolunu değiştirir" demişti.
Allah bizi sahabenin ahlakıyla ahlaklandırsın

Cvp: şEYTANDAN MEKTUP !!! ...
 

aminnnn..... rabbul alemıyn her bırımızı edep ornegı osman her bırımızı adalet timsalı omer her bırımızı allhın arslanı alı eylesın....

amiinnnnnnn çok etkıleyıcı bır yazıydı, kevır kardesımın neznınde tekrar tsk ederim

EY ŞEYTAN !

Sana bu mektubumu, kabirden yazıyorum;
Ve kendime ilk defa, bu kadar kızıyorum.
Nasıl oldu da beni, kendine inandırdın ?
Benim gibi çok zeki, bir insanı kandırdın !

Bir zamanlar önüme, ne servetler sermiştin;
''Sana ölüm yok'' diye, güvenceler vermiştin.
Hani sonsuza kadar, sürecekti saltanat ?
Hani bana her zaman, olacaktın kol kanat ?

Ey şeytan !. O yıllarda, ne çok severdim seni;
Sırtımı hep sıvazlar, hep şımartırdın beni.
İki duble atınca, hayale daldırırdın,
Ahlâki yasakları, ortadan kaldırırdın.

Akşamları çalarken, hüzzam faslı derinden,
Bana hep gülümserdin, şarap kadehlerinden.
Bazen şuh bir kadının, bedenine girerdin;
En gözde, en pahalı, parfümleri sürerdin.

O cömert gerdanına, mücevherler takardın;
Sonra bir çift göz olur, ihtirasla bakardın.
Gönül antenlerimiz, mesajları alırdı,
Bundan sonrası artık, iç güdüye kalırdı.

Namustan dem vuranı, dosyalarda fişlerdin;
İrticâ kompleksini, beyinlere işlerdin.
Hep gırgıra alırdık, cehennemde yanmayı;
Hoşgörü denizinde, boğardık utanmayı.

Düşünen bir insanı, görünce irkilirdik;
Beyinleri sadece, bir sakatat bilirdik.
Ne güzeldi o günler, ne bulursak yiyorduk;
Hayvanlar gibi mutlu, yaşayıp gidiyorduk.

Biliyorum.. şu anda, hâlime gülüyorsun;
Artık beni hiçbir şey, kurtarmaz.. Biliyorsun.
Biraz sonra gelecek, sorgu için melekler;
Yanımda ne bir kuruş, ne bir senet, ne çekler.

Kendi derdine düşmüş, mezarlık sakinleri.
Baktım.. Karmakarışık, meşrepleri, dinleri.
Kimisinin totemi, sallanıyor boynunda,
Kimisinin dövmesi, kalçasında, koynunda.

Buraya gelir gelmez, etrafımı sardılar;
Bilir misin ey şeytan ! Hepsi seni sordular.
Kimi genç, kimi yaşlı, kimi miskin bir dede;
Hepsi de benim gibi, olmuşlar şeytanzede.

Kimisini kumarla, düşürmüşsün ağına;
İncirleri dikmişsin, kırk yıllık ocağına.
Kimi, senin yüzünden, aldatmış kocasını,
Süslemişsin gözünde, o kayak hocasını.

Kimisine en sinsi, tuzakları kurmuşsun;
Esrarla, eroinle, kokainle vurmuşsun.
Kimisinin girmişsin, vesveseyle kanına,
O da gidip kastetmiş, karısının canına.

Kimisini makamla, rütbeyle kandırmışsın;
Bir ilâh olduğuna, onu inandırmışsın.
Kimi hukuk cambazı, sola kaymış kantarı;
Hâlâ beyin sanıyor, başındaki mantarı.

Kur'ân diye bir kitap, duymuştum yaşıyorken;
Ciddiye almamıştım, peşinden koşuyorken.
Meğerse o kitapta, adın çok geçiyormuş,
''İnsana hüsran!'' diye, şeytan and içiyormuş.

Eğer bir fırsat daha, verseydi Allah bana;
Hep seni anlatırdım, altı milyar insana.
Gerçi bütün insanlar, seni ismen tanıyor,
Ama gaflete bak ki; cismini yok sanıyor.

Ey şeytan ! Vakit geldi, ben artık gitmeliyim,
Sana yenik düşmüşüm.. Îtiraf etmeliyim.
Hiç korkma.. Bu insanlar, böyle gâfil oldukça;
Sana hep tapacaklar, cüzdanları doldukça.


Cengiz Numanoğlu

(2007)