Kreş'ten Huzurevi'ne Nasıl Gidilir?
 

İnsanın hayata ilk adım attığı yer olan ailenin önemi bütün din, inanç ve geleneklerde önemlidir.

“Baba ocağı Ana kucağı” tanımı belleklere yerleşmiş önemli bir gerçektir. Bu tanımlamadan uzak ve mahrum yetişen bir çocuğun sorunlar yumağıyla içiçe olduğu kesin bir gerçektir.

Tüketim kültürünün bilinçli bir şekilde yaygınlaştırılmaya çalışıldığı, lüks, israf ve sefahatın gün geçtikçe arttığı ve teşvik edildiği günümüzde, bu aynı zamanda ahlaki yoksunluk olarak da bireylerin yapısının oluştuğu ve şekillendiği dönemi çok ciddi bir şekilde etkilemektedir.

Batı emperyalizmi tarafından önerilen ve dayatılan hayat tarzı ahlak ve terbiyeden yoksun, çıkar üzerine kurulan, merhamet ve anlayıştan uzak, fıtratla çelişen bütün unsurların önplana çıkarıldığı acımasız ve vahşetle kuşatılmış bir hayat tarzıdır.

Batı özentisi olan bu hayat tarzı toplumun ana merkezi olan aileyi paramparça ederek; birbirinin kuyusunu kazan, bencillik ve egoizmde sınır tanımayan, katletme ve acı çektirmekten haz duyan köksüz, dağınık bir topluluk oluşmaktadır...

Aile kavramı flulaştığında, asli anlamından uzaklaştırlıdığında,toplumun temeline dinamit konulmuş demektir. Ailenin parçalanması, toplumun paramparça olması demektir.

Lüks, sefahat, hesapsız ve sınırsız tüketim çılgınlığı aile ve ailede yetişen, büyüyen, olgunlaşan çocuğu; ahlaksızlaştırmakta, kişiliğini, şahsiyyetini ve kimliğini yok etmektedir. Terbiye, ahlak, görgü, kişilik, sahsiyet, kimlik kavramlarıyla ailede tanışan çocuk, aile ortamının dışına itildiğinde bu kavramlara yabancılaşır.

Kendisine dayatılan ve öğretilen yabancısı olduğu hayal ürünü, suni bir anlayışla, yaşamla tanışır. Günümüz şartlarında, hayatın gerçekleri olduğunu zannettiğimiz, içinde fıtratımızla birebir çelişen lüks yaşam ve hesapsız tüketim seviyesini yakalamanın tek ölçüsü çalışmak, çalışmak ve yine çalışmaktır. Bu, aynı zamanda yaşamın her anını para kazanma yollarını aramak ve elde etmekle geçirmek anlamını taşımaktadır.
Lüks yaşama özlemi ve Para kazanma hırsı Anne ve Baba’nın çocuklarını ihmal etmesine, onları ikinci plana itmesine olanak vermektedir. Bu raddeye gelmiş bir aile çocuklarını gözden çıkarmıştır artık. Çocuk, Anne’in kokusunu, sıcaklığını, şefkatini ve ilgisini alması gerektiği en önemli süreçte; bakıcının hoyratça hırpalanışına, kreşin soğuk duvarları ve insafına terkedilmektedir.

Annenin rahmet dolu bakışları, sıcacık kucağı, eşsiz sevgisinden koparılan minnacık çocuk, hayatının baharında haklı olarak ebeveynine intikam yemini edecektir. Ve yemini içleri parçalayan, tasavvur edilemez bir yemindir; “Sizlere en fazla ihtiyaç duyduğum bu dönemde; biraz daha para kazanıp lüks yaşamak uğruna, bana reva gördüğünüz bu muameleden dolayı, ben büyüyüp siz yaşlandığınızda ben de sizi HUZUR EVİ’nin o soğuk duvarlarına bırakacağıma ahd ediyorum” diyecektir.
Çocuğunu Kreşte büyüten Huzurevi'ne gitmeyi kabullenmiştir. Huzur evine giden yol Kreşten geçmektedir.
Zeynel Hadi
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

evladın tarafından dövülme garantisini elde etmek istersen,babanı dövmekten çekinme! sözü bizim bölgede meşhur bir atasözüdür.
islam atmosferini soluyan hiç bir ailede kreş ve huzur evi kavramları barınmaz.bu kavramlar daha çok batı(L) kültürü eseridir.ya da islam olduğunu sanan ailelerde mümkündür.

insan iki kısma ayrılır.beşer ve insan.
beşer,hayatı sofra ile wc arasında yaşamakla yetinen,doymak için yiyen boşalmak için wc kulanan tiplerdir.bu tür mahluklarda iştaha giden,zevklendiren,her yol mubahtır.bu türlerde kişilik,merhamet,şefkat ve en önemlisi maneviyat bulunmaz.adeta hayvanımsı bir yaşam sergilerler.insan ile hayvan arasındaki fark akıl şeref haysiyet onur maneviyat kavramları iken,bu kavramlara yabancı olanlar darvini haklı çıkarırlar.bu tür mahluklar için çocuk ayak bağıdır,köpek besle! ana baba ayak bağıdır at çöpe(huzurevine) mantığı hakimdir.

insan ise beşerliği aşmış,ahlaki anlamda evrimleşmiş başka deyimle fıtratının bozulmaması için direnmiş,rabbi ile barışık,kendisi ve çevresi için bir anlam taşıyan kişidir.men arefe nefsehu arefe rabbehu misali,kendisinide tanır rabbinide çevresinide ailesinide ebeveyninide...bu kesimde şefkat merhamet yaygın olup,alınlarda secde izleri,kalplerde iman hisleri,yaşamlarda insanlaşma emareleri mevcuttur.bu kesimde huzur evi,kreş vs gibi kavramlar olmaz.

kısacası yazarımızın dediği gibi huzur evine giden yol kreşten geçmektedir.ben şu sözle teyıt etmek isterim.
dünyayı yaşanmaz hale getiren beşer kavramından,insan kavramına terfi edilmedikçe,darwine hak veresim geliyor.

Yazarımıza teşekkürler..

Yazarımızın dile getirmiş olduğu ''Ahlak'' kavramının yozlaşması ve Mülk Putunun esirleri olmuş birçok insan şefkat,merhamet gibi kavramları unuttukları için şefkate en ihityaç duydukları anda büyük bir hayal kırıklığı ile karşı karşıya kalmaktadırlar...Teşekkürler .