Mutfakta
 

Sitemizde birbirinden leziz iftar menülerini görünce coştum bir kıyak da ben yapayım dedim. Bugün ne pişirelim sorusuna bizzat ben kendim cevap vererek mutfakta ne kadar becerikli olduğumu görün istedim.






Efendim bugün iftara ne pişirelim derseniz, size hiç düşünmeden önereceğim yemek sarımsaklı köftedir. Düşünürsem işi omlete bağlayabilirim. Yemeğimiz biraz zahmetlidir zira.



Aslında elli bin tane adı var bu yemeğin. Bulgur köftesi, zeytinyağlı köfte, fellah köftesi vs..vs..Bakmayın siz onun köfte diye salınışına, basbayağı yoksul yemeğidir. Portakallı pekin ördeğine hırs yapmış, rüştünü ispat etmiştir. Köfte denmesi bir tür varoluş çabasıdır. Hammaddesi de bildiğin bulgurdur.



Bulgur, un, tuz, kimyon ve salçayı (salça 1 kaşık, ötekiler göz kararı) bir kabın içinde iyice yoğur. Kabın içinde kolaylık olsun diye dedim. Yok ben mermerin üstünde daha rahat çalışırım diyorsan bilemem. Misal ben mektepliyken hep televizyon karşısında ders çalışırdım. Babam da anneme “bu kız adam olmaz, baksana sabah akşam televizyon karşısında” derdi. Oysa ki tekniğim buydu, anlatamadım ayrı konu. Neyse..



Şimdi bunları yoğurmadan evvel bulguru az bir suyla ıslar on dakika beklersen bu senin lehine olur. Yoksa anandan emdiğin süt burnundan gelir. Hem de fitil fitil. Bu gerçeği ben daha bir yıl oldu öğreneli. Tam on beş yıl boyunca taş gibi olmuş hamuru her beş dakikada bir yoğurmuşum da yoğurmuşum. Bu yüzden kas yaptım hatta. Bir Müslüman da çıkıp “yaw kardeşim bu iş böyle işkencedir, gel sen bulguru önce ısla” dememiş ki. Bulgurun ıslanacağını bilip de söylemeyen bizden değildir diyorum başka da bir şey demiyorum.



Hamurumuzu yoğurup yüzüne bakılacak hâle gelince, bilye büyüklüğünde parçalar koparıp koparıp ortasında serçe parmağınla bir oyuk oluştur. Bu oyuk nedendir diye yıllarca içime dert oldu, en sonunda kendimce makul bir cevap buldum. Neden olacak, sos içine otursun diye tabii ki. Mutfakta çok fazla kariyer yapamadıysam, sırf bu saçma sapan mantık arayışlarım yüzündendir.



Hamurun tamamını bu şekilde bitiriyorsun. Tıpkı bir heykeltıraş gibi, of bile demeden tek tek uğraşacaksın. Mutfakta öyle yalapşap iş olmuyor neylersin ki.



Ara not: Bu, tek tek yuvarlama işini ben kızlara kakalıyorum. Acayip kolaylaşıyor işim.



Bunları makarna gibi tuzlu suda haşla sonra. Ardından da süz. Soğuk su falan, bilirsin o kadarını..



Geldik sosuna. Sos kısmı önemlidir bak yemekte. Tüm foyan bu bölümde ortaya çıkar.

Sos diyorum; 2-3 domatesi ister rendele, ister rondola orasına karışmam. İçine sıvı yağ, 2-3 diş sarımsak ,az da salça katıp kısık ateşte pişir. Yağın miktarını ayarlayamayacak kadar beceriksizsen hiç bulaşma bu işe, sermayeyi de kediye yükleme sonra derim.



Sosumuz pişince (şimdi kalkıp da sosun piştiğini nasıl anlayacağız dersen devreler yanar bende. Yahu domatesli makarna da mı yapmadın ömründe)



Sos pişti değil mi? Buraya kadar gelemediysen zaten senden hiç bişey olmaz, buzdolabının üstündeki hazır yemek getiren numaralara dadanma zamanın gelmiş demektir.



Bundan sonrasında becerikli hanımlarla devam ediyoruz işe. Bulgur köfteleri hazır süzgeçte, sos tavada. Şimdi bunları bir tek tencerede buluştur, 1 demet doğranmış maydanozu ve 1 de limonu ekle. Bitti.



Eee.. Hem şoför mahali, hem yirmi beş kuruş olmuyor güzelim. Etraf epeyce dağıldı değil mi? Süzgeçler, tencereler, tavalar, rendeler uff..Valla şu an yerinde olmak istemezdim. En sevmediğim sahnedir burası. Hatta bu bölüme her gelişimde oturup kadınlığıma ağlayasım geliyor. Feminist geçindiğim üniversite yıllarıma kısa bir nostalji turu yapıyorum. Ne çare ki, mutfak boynumuzun borcu.





Yalnız, bu yemeği dostlarınıza hakkıyla yaparsanız, her seferinde “bize yine ondan yap” diye başınıza bela olurlar. Benden söylemesi.



Satırlarıma son verirken, hepinize hayırlı iftarlar dilerim.

Başka tariflerde buluşuncaya dek esen kalın efenim.