Nelere dayanır bu yürek.../medineweb
 

yürek...
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Halk arasında bir rivayet vardır.. ''Allah ölümü dağlara taşlara vermiş, iniltisinden durulmamış.. Bu böyle olmayacak diyerek başka çareler aramış... Bakmış insanoğluna bir taraf ağlarken, bir taraf gülüyor.. Demiş ki dayansa dayansa bu acılara insanoğlunun yüreği dayanır'' demiş ve biz insanlara vermiş...
Öyle değil midir?.. İnsanoğlunun yüreği dayanılmaz denilen acılara, bir daha asla onarılmaz denilen yıkıntılara, asla aşılamaz denilen zorluklara, ve bir daha kavuşulamayacağından dolayı duyulan ayrılık acılarına karşı, sarsılmalarına, sendelemelerine, hatta hatta yıkıldığını düşündüğü anlara rağmen bunlarla başedip, tekrar daha bir sağlam olarak yoluna devam eden biz insanların yürekleri değil midir?...
Nasıl bir yaratıkdır insanoğlu?.. Nasıl bir yürek taşır?.... Kimi zaman taş kesilir, tepkisizdir, soğuktur... Kimi zaman, yürek yufka olur, vicdan azabından ezim ezim ezilir.. Sevginin, mutluluğun, acının, hüznün ölümün abartılısını yaşar, sonra birden hiçbir şey olmamışcasına yola devam eder..
Böyle bir yaratık işte insanoğlu.... Acıyan yerimiz ayrı, acıkan yerimiz ayrı deyip, en acılı ve üzüntülü olduğumuz anlarda bile yemeyi düşünebilen biz insanlarız...
Hayatımızda önemli yerleri olan insanları kaybettiğimizde (annemiz, babamız, evladımız, kardeşimiz, eşimiz, sevdiğimiz) onlarsız bizde artık asla yaşamayız deyip o an öyle acılı duygular hissedip zaman geçtikçe hayatın normal akışını devam ettiren hassas yüreklere sahip yine biz insanlarız...
Ayrılık acısının taze taze yaşandığı anlarda, bu ayrılığa can mı dayanır deyip, bir daha asla başkası olamaz veya yerini dolduramaz diyen sonra zaman geçtikçe bir başkasını tekrar sevebilen ve bu ilk kez yaşanıyormuşcasına duygular hisseden, yaşayan yine biz insanların arsız yüreği değil midir?..
Her türlü ilişkilerimizde, sosyal çevremizde inciten, unutan, üzen, ağlatan sızlatan bizler yine aynı şekilde affeden, bağışlayan tekrar kabullenen seven, unutmayan, şefkat acıma duygusu, vicdan sahibi, insani değerlere sahip olan yine bizlerin yüreği....
İş hayatında başarıyla, kazançla doruk yapıp, sonra sebepli veya sebepsiz yaşanan zorluklardan dolayı inişleri yaşayan ve bu inişlere karşı göğüs gerip tekrar toparlanmayı başaran güçlü ve yılmayan yine biz insanlarız..
İnsanoğlunun yüreği tüm bu acılara ve zorluklara karşı ne kadar hassas ve duyarlı ise bir o kadar da dayanıklı.. Yaşanan gerçekler bunlara birer şahit.... Tüm bu gel-gitlere ancak insanoğlunun yüreği dayanıyor.. Kimi zaman canı çok yanarak, kimi zaman sürünerek fakat azimle, inançla ve hırsla tekrar ayağa kalkmayı da hedef tutarak.
Sema CURUK