Ey gece!
Serpme üstüme yalnızlık tohumlarını
Yalın bir şafakta
Çıkmak için yeryüzüne duru bakışlarla
Bir sevda yapısını örmek
Kan pahasına
Bürünmek için özgürlük esvabına
Rüyalar ver bana!

Ey gece!
Secdeler ver bana
Söz verdim eğilmeyeceğim Hak’tan başkasına
İzzet olsun şeref olsun alnımda toprak
Aksın gözlerim zulme öfkeyle bakmayacaksa
Duaya durmayacaksa,
Kırılsın kollarım!..

Ey gece!
Zindanda görünmüyor çölleri örten kâküllerin
Yalnız çatık kaşların
Ve hıçkırıkların vardır saatler boyu
Umarsız değilsin yürekten kopan bir ‘’ah’’a
Bir anne şefkati ve çaresizliğiyle
Akan gözyaşların vardır
Ey gece!
Karanlığın munis, karanlığın sükûn
Ama Siyonist sırtlanlar,
Kara elleri kapkara kalpleriyle
Namlular boşalttılar parlayan güneşe
Karadı apaydınlık gök
Söndü kapkara gözlerde ışık
Bir çocuk ve ellerinde taş…

Tekbirler yükseliyor, duyuyor musun?
Özgürlük türkülerini tanıyor musun?
Bu sevda böyle biter sanıyor musun? ...