engelli bir çocuktu... suçlamayın onu!
 

ENGELLİ ÇOCUK VE ANNESİ
Öncelikle size kimi anlatacağımdan, kimi tanıtacağımdan ve ne yapacağından bahsetmek istiyorum. Bunun için duygudaşlığınıza ihtiyacım olacak onu size ancak böyle anlatabilirim.
Durumun ne kadar vahim olduğu bizi yakında ilgilendiriyor. Durum ne kadar vahimse sarsıntılar da o kadar yıkıcı oluyor. Bir aile, anne için. Düşünsenize normalden farklı bir durum demek bile bunun yanında az kalıyor. Hayata bir can geliyor canınızdan, ama tabiri caizse 1–0 yenik başlıyor hayata, sevinçlere, başarılara hatta hüzünlere bile… Çocuğun gelişimini etkileyen faktörler sizin can damarınız oluyor bir anda.

Çok heyecanlısınız. Büyük heyecanlar kopuyor yüreğinizde, karnınızda… Hamilesiniz mini, mini bir yavrucak geliyor. Heyecan dorukta… Dünyaya merhaba demek üzere evladınız… İşte doğum anı… Kollarınızda yavrunuz. Ama doktorların yüzünde bir tedirginlik var. Kötü giden ne olabilirdi? Bu tedirginlik neden telaşa doğru meylediyordu… Hızlıca çekip aldılar bebeğinizi elinizden. Tahliller, tetkikler, birbirini kovalayan kan tahlilleri… Henüz yatağa yeni uzanmıştınız. Doktor aynı telaşla içeriye girdi ve normal olmayan durumu bir çırpıda anlatıverdi… Bu doktor çıldırmış olmalı… Bebeğim sağlıklıydı öyle sağlıklıydı ki ağlamamıştı bile ilk nefesin yakıcılığından… “işte normal olmayanda buydu…” bebeğiniz yaşıtlarından hep sonra ağlayacak, hep sonra gelişecek… Onun bir engeli var. Yaşam durdu mu ne? Güneşi kim söndürdü… Neden başım dönüyor… Düğün gününe kadar hayal etmemiş miydiniz?
İşte bu noktada nazarlarınızı o hislerden, acılardan, hüzünlerden, ağır sorumluluklardan. Hayal kırıklığından buraya çekmek istiyorum… Nefes almak ne kadarda zorlaştı öyle değil mi? Böyle bir durumdaki annenin psikolojisini ve yalnızlığını… İç çekişlerini… O yavruya bu kahırla nasıl verimli olacağını düşünün… Ona en güzel desteği bizim vereceğimizi, bilgilenerek ona sahip çıkacağımızı asla unutmayalım. Annenin engelli çocuk için ne kadar önemli olduğunu, daha doğrusu hayat için ne kadar değerli olduğunu anlatmak çocukla ola ilişkilerini kuvvetlendirmede en önemli parçayı oluşturur. Anneye sabırla muamelenin ne kadar önemli olduğu anlatılmalıdır. Normalden daha fazla bir ilgiye muhtaç olan çocuğunun hayatında en çok ona ihtiyacının olduğunu… en çok yavrusu tarafından sevildiğini aslında en çokta bu yalnızlığın onu kaybetme korkusundan olduğun anlatmak inanın en verimlisi olacaktır. Onunda hisleri var onunda ağladığı zamanlar var elinizi omzunuza koymanız ona vereceğiniz en güzel hediyedir bu öyle hediyedir ki direk olarak çocuğu etkileyecektir. Anne çocuğa en başta duyduğu evlat, candan can olma sıfatıyla bakmalıdır. Nitekim her güzelliğin başı sevgiden geçmiyor mu? Anne sabırlı olmalı, tecrübe edindiği hiçbir bilgiyi unutmamalı, çocuğun dünyayla irtibatında temel taşı olduğunun farkında olmalıdır. Gülümsemelidir. O melek çocuğa melekçe davranışlarla yaklaşmalıdır. Anne yavrusuna ayıplayıcı gözle bakmak yerine onun varlığından en çok o onur duymalıdır…

TUĞÇE ABACILAR

Cvp: engelli bir çocuktu... suçlamayın onu!
 

Cvp: engelli bir çocuktu... suçlamayın onu!
 

Evet kesinlikle ebeveynlere çok sabır gerek böyle bir durumda.Ama şuda bir gerçek ki merhamet sahibi yaradanımız böyle çocukların bir özelliğine engel koyarken diğer özelliklerinden birinin yada bir kaçının gelişmesine imkan tanımış.Sp'si olan bir çocuk tanıyorum.Kaslarındaki problemden dolayı yürümekte,görmekte zorluk yaşıyor ama çocuk matematik konusunda tam bir dahi.1.sınıfa gitmesine rağmen zihinden problemler çözüyor.Takvimi ezberlemiş.mesela 2 temmuz 2010 hangi gün diye soruyorsunuz biraz düşünüp cevap veriyor.tabii doğru olarak..

Güzel bir yazı can allah razı olsun...

Cvp: engelli bir çocuktu... suçlamayın onu!
 

evet. genel olarak cocukta annede dışlaıyorlar onların sucuymuş gibi. halbuki bu bir imtihan... rabbim yardım ve sabır versın inş.

Cvp: engelli bir çocuktu... suçlamayın onu!
 

özürlü bir çocuğu olan annelerin çok sabırlı olması gerekir.. anneler sabırlı olmaları için Allah a sığınmalı.. herşeyin Allah tan geldiğini her şekilde imtihan edildiğimizi unutmamalılyız.. bizim için bu konuda Hz. İbrahim büyük bir örnektir.

diğer bir açı ise özürlü çocuğu olan ailelerin sanki suç çocuğundaymış gibi Rabbimizin hiç tasvip etmediği şekilde muamele etmeleridir.. bunlar üzücü şeylerdir..

İmtihanda olduğumuzu hiç bir zaman unutmayalım inşallah..Rabbime şükürlerimiz daim olsun..Rabbim imtihanlarında bol sabır versin cümlemize..

Cevap: engelli bir çocuktu... suçlamayın onu!