ölüyü takip edenler
 

Hayat, biber acılığında, ayrılık eleminde, gönül kederinde ve sevgiliye kavuşma mutluluğunda bir çemen cümbüşü... Lacivertten koyu maviliğine dek her biri ayrı bir ahenk... Gençlik yılları da bu çemenin nadide gülü, nazlı sümbülü, hoş menekşesi. Veya yalçın kayalıklar şahini, barış güvercini veya gönül yurdundan pırr diye uçan serçe... Dalgalanır bu özge yıllar, meltem rüzgarlarıyla. Bazen boralar, lodoslar, fırtınalar... İstemediğimiz ufuklara götürür. Ardımızdan da üç şey takip eder bizi, "Aile, mal ve amel"
Bazan yıllarımızı bayraklaştırırız aile ve mal uğruna kutsal bir görünüm vererek. Bunları hayal ufkumuzda geleceğe doğru dalgalandırırız. Meydan okurcasına göğüs kabartırız mavi semaya karşı ve hatıralarla, şiirlerle ay-yıldız misali yuvamızı süsleriz zaman içinde.
Ama sonuç?.. Derunî hayatımızın anlamı işte burada!.. Şifre, saatlerle, günlerle ve aylarla çözülmez. Belki yıllar onun en güzel anahtarı.
İşte bayrak direğimizin altında biri bekler bizi, fakirin katığı umut çocuğudur belki, uslu ve de kararlı. Emelleri katmış önüne bizi de koşturur günlerce, aylarca ve yıllarca... Alınlarda biriken terleri yalnızlık rüzgarları yalayarak giderir.
... Ve kaçınılmaz son bizi yakalar, bayraklaştırdığımız gençlik yılları ölü bedenimizin kefeni olur. O an bir el isteriz ki, uzatılmış bizden yana. Yumuşak, narin ve hayat ılıklığında... Sarsın bizi sarsın bedenimizi. Heyhat sadece "bir hardal tanesi ağırlığınca da olsa onu getirir" (21/47) denilen amellerimiz yanımızda ve "Her insanın (amel) kuşunu boynuna doladık" (17/13) kemendiyle boynumuzda. Evet, "Üç şey ölüyü takip eder. İkisi döner biri peşinde kalır. Ailesi, malı ve ameli takip eder. Ailesi ve malı döner sadece ameli yanında bakî kalır" (Müslim, zühd 46)