Sanallaşan Hayat
 

Sanal gerçekten kaçış mı? Hayır. Gerçeğin yolu. Çünkü dünya sanallaştı. Komik, sanallaştık. Muhabbet sanal. İki kamera ve bilgisayar, alın size muhabbet. Seviliyor bu, çünkü özgürlüğü var.

Küstah kahkahaları kimse duymuyor. Küfürler havada uçuşuyor.

Bir gün sanalitenin ayakları altında hayatımızın laşesini görebiliriz.

Direnmek beyhude. Gerçek ölecek. Aklıma bir Hollywood filminden sahneler geliyor. Onlar gerçek olsalar; kıyametimiz. Ama Hollywwood'un kehanetleri tutuyor. Misal; Kaptan Nemo'nun Natilus'u. Hollywood şeametlerini biliyor.

Sanalite muzaffer olacak. Emareler bunu gösteriyor. Ve insanlar gerçek hayattan böyle intikamlarını alacaklar. Gerçek zalimi sanalın darbeleriyle terkedilmiş bir sevgili olacak.

Paranın sultanı kim? Sanalın sultanı, Bill Gates. Micorsoft'un sahibi. Google'yi tanımayan çocuk var mı? Feacbook yeni bir para sultanı oluşturuyor.

Gerçek hayatın kastlı sistemine hürriyetin derbeder aşıkları yaralayıcı sanal silahlarla saldırıyorlar.

Gerçek hayatın evleri kıraathaneler ölecekler. Son demlerini yaşıyorlar. İnternet cafeler onların beşyüzyıllık saltanatlarını yerle bir edecekler. Bunun emareleri belirmiş. Okey cafelerde oynanıyor. Oyunun her çeşidi de.

Komşuların gidip gelmeleri tarih olacak. Osmanlıda saz sohbetleri olurdu. Ud çalınırdı. Hanendeler söylerdi. Bu gitti. Köylerde ileri gelenin evinde her gece eğlenceli sohbetler olurdu. Bunu da gördük. O da bitti. Televizyon çağı geldi. Beraber reklamlara bakar olduk. Sonra başbelası saçma diziler.

Kumanda bizim tv'yi yönlendirdiğimiz alet değil. Tv'nin bizi kontrol altında tuttuğu elektronik kelepçe. Tv'ye hükümran değiliz. Bu çok olan aldanmalarımızdan. Onun esiriyiz. Biz bir şey belirlemiyoruz.

Bu meşum aletle sessiz sohbet devri geldi.

Herkes oturuyor, bir yalana bakıyor. Ne güzel sohbet.

Beniadem değerlerini ayaklar altına almaktan zevk alıyor. Beniadem’de bir zamanlar değer verdiklerini ayakları altında ezme tutkusu var.

Yakında akşam sohbetleri yeni bir şekil alacak. Gelenler kendilerine yalnızca oturacaklar. Ev sahibi bilgisayarının başında sanal bir sohbette ahkam kesiyor olacak. "Kusura bakmayın, keyfinize bakın. biraz meşgulum da" cümleleriyle yan gözle baktığı misafirlerinden özür dileyecek. Abartı mı? Hayır, değil. Yaşayanımız yok mu bunu. Evlerde değil, işyerlerinde.

İş yeri sahibi sanal sohbette kendinden geçerek çığlıklar atarken, misafir yasta gibi bir köşede büzülü. Belki de gibisi fazla. Gerçeğe yasta. Veya olmalı.

İş yeri sahibi acaba o çığlıklarının tarihin laşesi üzerinde olduğunun farkında mı?

Modernite canavarı ruhumuzu buduyor. Değerlerimizi kurban vermekten zevk alıyoruz. Yasını tutmadığımız bir soykırımın hem kurbanı hem de şahidiyiz.

Güçlü olmayan ölsün. Bu benliğimizin bir yerinde kazılı. Yaşayamayan kötü. Buna inanıyoruz.

Gerçek hayatın kuralları katı. Doğru. Her gemi onun limanına yanaşamıyor,evet. Onun savaşlarında muktedir olmayanlar seri ecele teslim eder. Tabiki.

Sanal; herkese liman. Sihirli bir dünya. Verdiğinize razı olur. Tek cepheyle yetinir. Tek gıdaya itiraz etmez.

Sanal dünya bir melce. Asırlardır, tarihten bu yana insanın aradığı yalan ve hayal dünya.

Orda herkese yer var. Her şekilde. En hürce. Nefsin istediği gibi. Sınırları yok. Rüya ülke. Güzel ülke. Ama bunun bedeli ne. Kapısından girerken neyi dışarda bırakmamız isteniliyor. Kendimizi mi? İnsaniyeti mi? Erdemleri mi?

Bedbahtız. Erdemlerin yetmeler karşısında soykırıma uğramalarının aciz şahidleriyiz.

Galiba hayıflanmamız, ağıtlarımız, yakınmamız boşa gidecek.

Fırtınada gemileri hiçbir güç limandan uzaklaştıramaz. Fırtına muzdaribi insana sanal; bin kapılı liman. Ona selce akınlar olacak. Buna engel olabilmek namümkün. Gerçek, kucağından fışkırandan hançeri yiyecek. Sezar’ın Brütüs’e karşı hiç şansı yok. İmparatorlar paşalar tarafından devrilir. Dünyanın acımasız kanunlarından biri de bu.

Sanayi inkılabı doğaya karşı kaybettiğimiz birinci harbimiz. Teknoloji devrimi ve iletişim çağı son kalemizi de yıkacak.

Sanala bu aşk neden.

Galiba, galiba ona karşı çıkış beyhude. Sanalistan; muhayyel ülke. İnsanlar kayıp şehir Atlantis'i buldular. Efsunlu ülke ekranlardaki.

Eskilere yeniler karşında tek şık; teslimiyet. Gerçek çoktan ölmüş. Katı kurallarıyla, sertliğiyle, elastik olmamasıyla, kendini kuraklığa mahkum etti. Yaşayan o değil, hatıraları.

Ağıt mı yakmalı? Faydası olur mu? Alışmalı buna. Devran bundan sonra böyle berdevam olacak.

Sanala bu ilginin bir sebebi de insanları sevmememiz mi? Esnafın yüzünü görmemek için mi siparişlerimizi internetten veriyoruz.

İncitmek istediğimiz için mi yanıbaşımızdaki dostu, başka kıtadaki bir yabancıya kurban ediyoruz.

İhtiyaç; sultan o. Deva; gerçek sevgili. Derde derman olamayan varlığının uzun sürmeyeceğini bilmeli. Muhtaçlar ordusu oluşturan; ordusu kadar düşman sahibidir.

İnsanlar belki de gerçeğe merhametliler. Sorsak bize bunu söyleyebilirler. "Onun başını vurmadığıma şükret(sin)" cevabını alabiliriz sualimize.

Sanal inmeyeceği bir tahta oturdu. Yalan melceliği ona koşan kafileler oluşturmuş. Aldanmayı seven insana onun üzerine oturan bir dünya amade.
Gerçek galiba susmalı ve hayıflanmalı.

İyi ki var mı sanal, yoksa vah niye var mı ki.

Sanallaşma olmasaydı, gerçeğin kurbanları bu denli çok olmazlar mıydı. veya sanallaşma gerçeğin kurbanlarını azaltıyor mu?

Sanallaşarak var olmaya çalışıyoruz. Gerçeğin bizden esirgediği dünyayı, sanalde buluyoruz. Benliğimizin bir köşesinde sürekli arzusunu duyduğumuz tamamen hür dünyayı bu yalan diyarda bulduk.

Bir inkılap daha yaşıyoruz. Bakalım bu bizden ne alacak?
Alıntı