Kardeşlerimizin bunca emek ve gayretleri sadece ve sadece Rabbin rızası ve toplumun takva ekseninde dönüşümü içindir.

Onca etkinlik ve fedakarlık kuru bir sandalye ve koltuk için asla değil.
Öyle olsaydı kanarya sevenler derneğinde aktif olunurdu

İçlerinden bir topluluk:

«–Allâh’ın helâk edeceği, yâhut şiddetli bir şekilde azâb edeceği bir kavme ne diye nasihat ediyorsunuz?» dedi.

(Nasihat edenler) dediler ki:

«–Rabbimize beyân edecek mâzeretimiz olsun diye, bir de (belki) sakınırlar ümîdiyle (nasihatte bulunuyoruz)».” (el-A’râf, 164)

Gündem o kadar hızlı ilerliyor ki yetişmek mümkün değil.

Gündeme dair ne varsa bilgi ve fikri olanlara hayret ediyorum. Maşallah barekallah kendilerini ne güzel geliştiriyor insanlar.

Allah razı olsun sizden. Daha bu sabah bir kardeş neden insanlara öğüt vermek için uğraştığımı, buna değmeyeceklerini, beni dinlemeyeceklerini ve boşuna uğraştığımı söylemişti. Sayıca az da olsa "dinleyenlerin varlığının verdiği mutluluğu" öne sürerek düşüncemi savunmuştum. Keşke bu ayetler o sıra aklıma gelseydi, bu duruma dair çok daha isabetli olurdu.

Cevap: Bi’r-i Maûne


ÂMİR b. FÜHEYRE

عامر بن فهيرة
Ebû Amr Âmir b. Füheyre et-Teymî (ö. 4/625)

Hz. Peygamber ve Hz. Ebû Bekir’le birlikte Medine’ye hicret eden sahâbî.

Hz. Peygamber henüz Dârülerkam’a çekilmeden önce müslüman olan kölelerdendir. Bu sebeple büyük işkencelere mâruz kaldı. Daha sonra Hz. Ebû Bekir tarafından satın alınıp âzat edildi ve onun koyunlarının çobanlığını yaparak geçimini sağladı.

Hz. Peygamber hicret sırasında Ebû Bekir’le birlikte Sevr mağarasında saklanınca Âmir sürüsünü bu mağaraya doğru sürerek onlara süt ve yiyecek götürdü. Sonra da onlarla birlikte Medine’ye gitti. Ahmed b. Hanbel’in rivayetine göre, hicret sırasında kendilerini takibe koyulan Sürâka’ya verilecek emannâmeyi yazmasını Peygamber ona emretmiş, o da bunu bir deri parçasına yazmıştı. Bu rivayetten, âzatlı bir köle ve çoban olmasına rağmen, o gün için Mekke’de sayıları çok az olan okuma yazma bilenler içinde Âmir’in de bulunduğu anlaşılmaktadır. Medine’de ensar ile muhacirler arasında Resûl-i Ekrem tarafından kurulan muâhâtta Âmir, Hâris b. Evs b. Muâz’la kardeş ilân edildi.

Bedir ve Uhud savaşlarına katılan Âmir, hicretin 4. yılında Necidliler’e gönderilen yetmiş kişilik irşad heyetinde yer aldı. Heyet Bi’rimaûne’ye geldiğinde tuzağa düşürüldü. Cebbâr b. Sülmâ’nın attığı mızrak, henüz kırk yaşında olan Âmir’in sırtından girip göğsünden çıktı. O anda Âmir, “Kazandım vallâhi!” diye haykırınca öldürdüğü insanın son nefesindeki bu sözüne bir mâna veremeyen Cebbâr, günlerce üzerinde düşündüğü bu olayın tesiriyle daha sonra müslüman oldu. Cebbâr b. Sülmâ ve bu baskını düzenleyenlerin reisi olan Âmir b. Tufeyl, Âmir b. Füheyre’nin naaşının önce göklere yükseldiğini, daha sonra yere indiğini bizzat gördüklerini söylemişlerdir (bk. Buhârî, “Meġāzî”, 28).

Kaynak: TDV İslam Ansiklopedisi

...

Rabbim bizlere de sahabelerin imanına benzer bir iman nasip etsin. Ve bunun için ne gerekiyorsa o yollara adanmamızı... Amin ecmain diyeyim.

Exmain kardeşim. O kadar deginecek mesele var ki.

Okuma bilinci eyleme dönüşmeyince okuma kültürü ortaya çıkıyor.

Kültür ismi üzere sadece kültürel bilgi. Her daim sahada dediğimiz bir söz var.

Okuma seni alanlara atmıyor sadece asosyal tekil yapıyorsa o zaman korkmalısın.

Sürekli davet ve tebliğ endişesi taşımalı insan.

İnşallah yakında bir video dizisi yayınlayacağız.



DAVETE TABİ OLANLAR

Başlığımız

Konu başlığı ve temel prensibi cidden mantıklı. Nitekim bilgi, sadece kullanılırsa korunur ve büyür; aksi halde kenarda duran bilgi unutulmaya mahkûm olur.

Rabbim cümlemizi ilmin hakkını verenlerden eylesin dilerim.

Amin inşallah

Miraç hadisesinden sonra Sıddık lakabı alan Hz. EBU BEKİR için

H. Z Ali :

“Sen, şiddetli kasırgaların hareket ettiremediği ve şiddetli sarsıntıların yerinden oynatamadığı ulu bir dağ gibiydin!”