Nebevi Sevda -2-
 

NEBEVİ SEVDA-2-

“De ki: Eğer ALLAH’ı seviyorsanız bana uyun ki, ALLAH da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın.” (1)
iman etmek;varolmanın sembolu,iman ettiğin değerlere hürmet etmek ise varlığın sebebidir.
Rabbimiz insanoğluna sevmeyi vahyetmiş ve onu yüreğinin derinliklerine indirmiştir.Bu sevginin temelinde ise varolma ve direnme,direnerek sevme.İstemesini bilmek, verilmediğinde direnebilmek bir başka deyimle inancı kuşanabilmektir.
Bu sevginin ve varlığın enbüyük değeri olan Nebevi hareketin rehberini sevme ise inancın en ulvi değeri olmaktadır.Bizler efendimizi görmesekte,cennet bahçesindeki sohbetlerini dinlemesekte,onun getirdiği emirleri soluyarak ruh ve bedenin devrimini gerçekleştirmek zorundayız..
sahabelere baktığımızda herbiri kendi içinde ayrı bir güzelliğe oturmuş ve kıyamete kadar isimleri tarihe kaydedilmiştir.Bir mus'ab Bin umeyre baktığımızda onun o güzel kokulu,zengin ve yakışıklı hali ,sonraki dönemlerinde gariban bir sevdaya dönüşmüş.Nebevi sevda mus'abı öyle bir yakmışki Uhud'da kolları kılıç darbesiyle kesilir ve vücuduna saplanan mızrak darbesiyle yere düşerken yüz üstü düşer.Efendime gelirse kılıç darbesi görmeyeyim diye.Bir bakarsınızki Ebu dücane karşınıza gelir.Uhud eteklerinde merdane olmuş efendisine gelen kılıç darbelerine kendisini siper eylemiştir.Tutuşan bu sevdaya nesibe hatun gelir.O nesibeki eşini ve çocuklarını NEBEVİ sevdaya tercih eden Nesibe''YA RESULALLAH YETERKİ BANA DUA ET CENNETE SANA KOMŞU OLAYIM''yakmıştır Nebevi Sevda nesibeyi duramaz artık.Şehadet şerbetiyle efendisine komşu olur.Bir Ebu Zer'i görürsünüz efendisine vurulmuş.Hayatta tek varlığı olarak onu bilmiş.Efendisi ona ''Ey Ebu Zer sen ince ve narin adamsın asla emirlik isteme''sözüne karşılık eşyaya bile hükmetmeyen Ebu Zer.Tek yanlız gezmesi,yanlız ölmesi ve yanlız haşr olması onun Nebevi sevdaya olan tutkusundan başka nedirki...
Bir bakarsınızki Vahşi sahneye çıkar.Hz Hamza'nın katili vahşi.İman ettiğinde efendisi ''Ey vahşi imanın kabuldür.Fakat gözüme gözükme olurki seni görünce amcam Hamza aklıma gelir ''sözüne karşılık hergün mescidin kolon diplerinden efendisine gizliden gizliye bakarak sevdalanan vahşi..
Bizlerde bu devrin sevdalılarıyız.Efendimizi görmesekte,o güzel kokusunu hissetmesekte...
Ellerimizi ellerimizin üzerine koyduk.Dün Rıdvan bey'atındaki gibi bizlerde ölümüne bey'atlaştık.Akabe tepelerindeki o yiğit kahramanlar gibi canımız ve malımız pahasına koruyacağımıza kasem ederek ahdimize sadık kalmanın yollarını aradık.
Ey Efendim!
Yerküre şahid olsun.Zaman ve kelimeler şahid olsunki bizler bu Nebevi Sevdanın yarenleri olmaya namzet ettik.Aramızda öyle gençler varki efendim senin ismin anıldığında kalpleri adeta yerlerinden çıkacak
Rabimizin buyruğu gereği
'' Müminler içinde ALLAH'a verdikleri sözde duran nice erler var. İşte onlardan kimi, sözünü yerine getirip o yolda canını vermiştir; kimi de (şehitliği) beklemektedir. Onlar hiçbir şekilde (sözlerini) değiştirmemişlerdir.''
İşte bu Sevda ümmetin gençlerini yakmıştır.Herbiri sevdalanmış efendisine kavuşma anını yaşamaktadır.Kızlarımız vardır Ey sevgili efendim!sadece Nesibe olabilmenin şevkini taşımış kızlarımız.Bir Sena Haydelimiz varki gençliğinin baharında Beyrutu Amerika askerlerine mezar eden sena..Küfür saraylarını darmadağın eden.Bir Halidimiz var efendim !zamanın çağdaş firavunu enver sedat'ın leşini seren halidimiz.
Ey yoluna kurban olduğumuz yarimiz,sevdalımız !
Bugün yahudiler diyor ki;MUHAMMED öldü.Bizlerde inanıyoruz ki oda her fani gibi ölümlüdür.
Fakat geriye öyle erler bıraktıki yeryüzünü size dar edecek,herbiri sırasını bekleyen ,sadece efendisine sevdalanan yiğit gençler.
Bizler birbirimiziseverek barikatları aşacak ,seher vaktinde özgür Kudüsde buluşacağız...
Efendimiz şöyle buyurur"İman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi (gerçek manada) sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız."(2)
Ey Nebevi Sevdanın Yiğit Çocukları!
Umutlarınızı kırmayın,istikrarınızı koruyun.İstikamet üzere hayatlarınızı ölümsüzleştirin.Gün gelecek devran dönecek ve bizler elbet bu prangalardan kurtulacağız.Çünkü bizler MUHAMMEDileriz.

1-Al-i İmran Suresi: 31
2-(Müslim–Tirmizi)