Gençliğine doyamadı...

Derler ya gençliğine doyamadı diye...
Gençliğine doyamadan gitti diye...

Ölenler mi sadece gençliğine doyamayanlar?
Yaşlanmış olanlar sizce gençliklerine doydular mı?

Ne ölüler ne yaşlılar gençliklerine doyamadılar...
Ve doyamayacağız.

Burası doyma yeri değil.

Hep doymaya çalışmak aslında sıkıntı meydana getiren.

Burası doyma yeri değil.

Vücudumuza sıkıntı çektirdik.
Neden?
Çünkü doyumsuzluğa esir olmuşuz.
Yemek, fazlaca yemek...

Aç kardeşini unutup fazlaca yiyenlerden olduk!

Doyduk mu?
Fazla yemek insanı doyurmaz ki.

Burası doyma yeri değil.

Kalbimize sıkıntı çektirdik.
Nasıl?
Kalbin aradığı maddiyat değildi, onu hep dünya malıyla oyalamaya çalıştık.


Kabul etmedi kalp dünyayla yetinmeyi, bazı bazı mutlu olur gibi oldu ama hiçbir zaman esas mutluluğu tadamadı, mutlu dahi olamadı.

Neden?
Kalp kafeste kalmayı sevmez, ondan.

Doyduk mu?
Dünya kalbi doyurmaz ki.

Dünya denen kafese sokmaya çalıştık kalbi, onun tercihi hep sonsuzluktan yana olmasına rağmen.

Kalp istedi; bana bitmeyecek sevgiler gel, bana temeli sağlam sevgilerle gel, bana sağlam zemine kurduğun saf sevgilerle gel, bana karşılık beklemeyen niyetlerle gel...

Kalp dünyaya bağlı kalmak istemedi, buranın doyum yeri olmadığını bildiği için.
O yüzden istekleri böyleydi.


Ve daha çeşit çeşit doyumsuzluk örnekleri...

Burası doyma yeri değil.

Ben hüznün ve sıkıntının olmadığı, çeşitli güzelliklerin bulunduğu, en önemlisi doyumun olduğu bir yer biliyorum.

Girişi ücretli.
Ücreti ise; verilen dünya tarlasını güzelce ekip biçmek.

O güzel yerde görüşmek ümidiyle...

Büşra Şükran