“Ebû Saîd Fârûkî", büyük velî ve âlim.

Var gücüyle islâma hizmet etti her dâim.



O, bir gün buyurdu ki: (Âhirette hesap var.

Bir bir hesap verecek, her işinden insanlar.



(Ne için böyle yaptın?) diye sorulduğunda,

Herkes, başkalarına rücû eder o anda.



Kimi der ki: (Yâ Rabbî, ben bunu bilmiyordum.

Bunu, falan kimsenin kitâbından okudum.)



Yâhut: (Filân hocaya sordum bu meseleyi.

Onun dediği gibi işledim ben o şeyi.)



Öğrendiği doğruysa, denir ki o kimseye:

(Onunla Cennete gir, kimden öğrendin ise.)



Yok, yanlış öğrenmişse, denilir ki bu sefer:

(Onunla, Cehenneme gidip girin berâber.)



Bunun için en zor iş, din kitâbı yazmaktır.

Ve yâhut insanlara, islâmı anlatmaktır.



Çünkü bir meseleyi, tam ve kesin bilmeden,

Söylerse, mes’ul olur yârın her kelimeden.



Velev ki o dediği doğru da olsa, fakat,

İçinde yatıyorsa bir ufacık menfaat,



Söylediği her sözü "Zehir"dir o kişinin.

Çünkü söylememiştir o sözü Allah için.



Velev ki söylediği, olsa da doğru ve hak,

Lâkin onu söylerse biraz gururlanarak,



Yine dinliyenlere, faydası olmaz aslâ.

Çünkü söylememiştir tevâzû ve ihlâsla.



Büyüklerden birisi der ki bu meselede:

(Türlü kazanç yolları vardır islâmiyyette.



Bu yollar da, meselâ "Ticâret"tir, "San'at" tır.

"Zirâat" veyâhut da "Hizmet" ile "Cihât"tır.



Meselâ o Server'in "Cihâd" idi mesleği.

Harplerde, ganîmetin, Onundu beşte biri.



Bir kimse, bu işlerden birini yapamasa,

Yâni hiç birisinde, muvaffak olamasa,



Böyle âciz duruma düşerse bir müslümân,

"Dilencilik" yapması câiz olur o zaman.



Bunu da yapamazsa, en son çâre olarak,

Câiz olur o kula, “Din”den para kazanmak.



Yâni yazmış olduğu kitaptan, cüz'î bir kâr,

Alması câiz olur, sırf ölmiyecek kadar.



Böyle bir şart olmadan, eğer ki bir müslümân,

Yazdığı bir kitaptan, yâhut konuşmasından,



Menfaat sağlıyorsa, düşünüp sırf parayı,

Tercîh etmiş sayılır, âhirete dünyâyı.



Yâni "Dünyâ adamı" olmuştur o nihâyet.

Çünkü islâmiyyeti, dünyâya etti âlet.



Dîne hizmet etmesi velhâsıl bir kişinin,

Muhakkak olmalıdır, sâdece "Allah için".



Yâni sırf "Para için" yapıyorsa, elbette,

Hiçbir fâidesini göremez âhirette.)