NACİ Üyemizden Alıntı

Muhterem kardeşim,diğer arkadaşların da bazı açıklamalar yaptığı gibi fıkhen sizin onlarla görüşmemenize veya kötü davranmanıza cevaz verilemez.Nihayetinde sizin dünyaya gelmenize vesile olup uzun bir meşakkat sürecini yaşayarak tabiri caizse sizin için hamallık yapmıştır.(Hamile kelimesi buradan gelir.)

İslama göre kişinin ana-babası fiziken ve kan bağı noktasında tesbit etmiş olup Cenab-ı Peygamber (A.S) Efendimiz hazretleri de "Çocuk kimin yatağında doğmuşsa ona aittir." buyurmuştur.Fakat konuya atfen söylenebilecek ise bizzat asr-ı saadette yaşana şu olay mesel teşkil edebilir: Ashab-ı Kiramdan birisi Efendimize gelerek "Ya Resulallah,annem müşrik biridir.Ona iyilik yapayım mı ?" diye sorunca Efendimiz yapmasını söyleyerek izin vermiştir.Demek ki müşrik ebeveyne dahi ikram ve izzette bulunmaya izin veriliyorsa müslüman ama hatalı olan ebeveyne elbette ki iyilik etmek caiz,hatta vaciptir...


Cenab-ı Hakk ise konuyu kesin sınırlarla çizerek şöyle buyurmuştur: "Biz insana ana-babasına iyilikte bulunmasını tavsiye ettik.Eğer o ikisi seni bilmediğin bir hususta bana şirk koşmaya zorlarlarsa sakın itaat etme !"

Ayete dikkat edilirse şirke zorlama dışındaki her türlü hata/kusur veya isteklerinin yerine getirilmesi,iyilk yapılması gerektiği anlaşılmaktadır.Yani Cenab-ı Hakk kendi zâtına karşı yapılan şirk gibi büyük bir cürüme asla itaat edilmemesi gerektiğini müstakil olarak zikretmekte,onun dışında kalan her ne varsa mutlak itaat ve iyiliği emretmektedir.(Tabi ki maruf hususlarda).

Yine asr-ı saadette adamın biri Efendimize gelerek "Ya Resulallah,babam benim malımda hakk sahibi olduğunu iddia ederek malımdan istiyor." şeklinde şikayette bulununca Efendimiz "Sen de,Malın da babana aitsin" diyerek ebeveyn hakkının ne muazzam derecede büyük olduğunu beyan buyurmuştur.


Nitekim Cenab-ı Peygamber (A.S) : "Allahın rızası ana-babanın rızasında,öfkesi de ana-babanın öfkesindedir" buyurmaktadır.Rabbim büyklerimizin rızasını tahsil etmeyi ve iman selametiyle dünyadan göç etmeyi nasib eylesin inşaallah.AMİN...

" İdiL Su " Üyemizden Alıntı

Selamun aleykum... Ben bi soru sormak istiyorum daha dogrusu bu konuda dinen yapmam gereken ne bunu bilmek istiyorum... ilk dogdogu andan itibaren evlatlık verilmiş bir çocuk onu dünyaya getiren kadın ve vesile olan adama karşı bir sorumlulugu var mıdır? Onları görmesi gerekir mi onları yoksayması dinen dogru mu ? Onlarla görüşmek istemesinde çocugu evlatık alan anne babanın bu durumdan üzülmemesi için görüşmemek ne kadar dogru ?

Cevap verir ve beni aydınlatırsanız çok sevinirim şimdiden teşekkürler...

zilzal Üyemizden Alıntı

amin kardeşim benim 2 çocuğum var
zaten bende bir anne olarak cevap verdim
belliki ailen seni evlatlık verdikten sonra tekrar çocuk yapmış,evet haklısın bakamıycaksın neden 6 çocuk yaptın bunu herkes sorar heleki sen
cahillikmi diyelim ne diyelim ama insan seneden seneye kendine çok şeyler katıyor illaki onlar da katmış yaptıklarından pişman olmuşlardır.abdulmelik hocamızın dediği gibi sen işin dini boyutu ile ilgilen allah seni sorumlu tutmasın
peygamber efendimiz diyorki günahların büyüğünün en büyüğü allah şirk koşmak ve anneye babaya itaatsizlik etmek,rabbim yapılanları iki tarafta da karşılıksız koymuyor herkes yaptığından sorumludur...
Allah yar ve yardımcın olsun...

bilinmez Üyemizden Alıntı

İki yanlış bi doğru etmez...

Bu kişinin anne ve babası sebebi ne olursa olsun evladını başka birilerine vermişse bu büyük yanlıştır..

yalnız daha sonra bu yaptıklarının yanlış olduğuna gerçekten inanıp,bağışlanmak istiyorlarsa,ki kişi yaptığının yanlış olduğunu düşünecek kadar bi erdemlilik gösteriyorsa,tabiki bağışlanması gerekir,ha sevmek ve saymak bunlar hemen olacak şeyler değildir,zamanla irtibat kesilmeden,bundan sonra yapacaklarına karşı neden olmasın...

Evlatlık alan aile ise kendi öz ailesiyle görüşmesini sakıncalı bulabilir bu ilk başta duygusal olarak ,normal olabilir AMA HADDİ AŞMAMAK LAZIM,zamanla bunuda aşmaları için onlarada sağlıklı telkinlerde bulunmak lazım...

Yani yanlış yapılan bu işi,doğru bi seyire çevirenler,hayatta başarılı ve haklı olurlar..bu hayat bi imtihan ve yanlış yapanlar,haklı olamazlar,yanlışlarından dönmedikleri müddetçe,sağlıcakla kalın...

fatmaeymentalha Üyemizden Alıntı

Abdulmelik Üyemizden Alıntı

yer yüzünde hiç bir canlı yavrusuna bilerek isteyerek zarar vermez üzmek istemez.ormandaki vahşi hayvanlar içinde bu geçerlidir.
anne ve babanın da mutlaka ama mutlaka çok önemli bir çıkmazları/çaresizlikleri/mecburiyetleri olmuştur emin ol.tüm bu çaresizliğe rağmen seni başkasına vermişlerse emin ol kan ağlayarak içleri acı dolu vermişlerdir.
hiç bir gerekçe haklı kabul edilemez,anne babanızı mazur gösteremez bu konuda tabii ki.
sana düşen affetmek ileride anne olursan onları daha iyi anlıyacaksın.
diğer konu ise,size merhamet eden bakan büyüten seven öz evlatları gibi gören,takdirlik bir anne baba var.Allah onlardan razı olsun çok şerefli onurlu bir vazife yüklenmişler.senle ağlamışlar senle gülmüşler fedakarlık yapmışlar tüm emekleri için Allah razı olsun.bu fedakar aile merhametsiz değildir,olsaydı sana bakmazlardı..böyle takdirlik bir aile emin ol seni anlayacaklardır.merhametsizlik edip seni anne babandan mahrum etmezler.kendini burada ifade edebilecek kadar büyüdün,ve zeki kültürlü bir insansın.hepsinide ikna edeceğini hiç kimsenin kalbi kırılmadan ,gözler yaş dökmeden çözebileceğine inanıyorum.
anne babana dön demiyorum ve artık dönmenede gerek yok.arada ziyaret et kalplerini hoşnut et sana muhtaçsalar elinden geliyorsa el uzat yeterlidir.

" İdiL Su " Üyemizden Alıntı

Aleyküm selam... Teşekkür ederim allah razı olsun yardımcı oldugun için... Ben onları affettim allahda affeder inşallah... Aramayı çok isterim sanki kendim suçluymuşum gibi vicdan azabı duyuyorum ama şimdiki ailem herşeyim onları üzmekten çok korkuyorum... İnşallah bu ikilemden kurtulmanın yolu vardır diyelim...