Medineweb Forum/Huzur Adresi

Diğer Seçenekler
Diğer Ayarlar Linkleri otomatik URL yap Harici Bağlantılardan Başlık Al Değerlendirme İsterseniz bu Konuyu buradan değerlendirebilirsiniz.

14 Ocak 2012 04:12

kamer34

Cevap: "Dini Konular Hakkında Sorular/Cevaplar"

İddia:
Mahkemede kişinin sorulara cevap vermesi (savunma yapması) necasi olayinda sahabeler onun önünde kendilerini savunup onun sorularina cevap vermediler mi, ve necasi onlar icin "onlari yanima cağırin" demesi onlari muhakemeye cagirmasini göstermez mi? ve yusuf: 25-28 ayetlerini nasil anlamamiz gerekir?

Cevap)
Necaşi olayı davalı, davacı olayı değildir. Zira Necaşi sahabeleri mahkeme yapmamış, bir hükümdar olarak onlar hakkındaki bir iddiayı dinleyerek onların, ülkesine neden sığınmacı olarak geldiklerini anlamaya çalışmıştır. Yine onların inançları hakkında ortaya atılan iddiaları dinleyerek onların nasıl bir inanca sahip olduklarını da anlamaya çalışmıştır.

Yusuf: 25-28 ayetlerinde ise bir muhakeme olayı söz konusu değildir. Bu ayetlerde Yusuf (a.s)’ın yaşadığı sıcak bir olay anlatılmakta ve bu olayın mahkemeye intikali diye bir şey söz konusu değildir. Zira anlık olan olayda kadının Yusuf (a.s)’a iftirası ve bu iftiradan ortaya çıkan maduriyeti söz konudur. Bu sebeple de maruz kaldığı iftiradan dolayı ortaya çıkan maduriyetini dile getirmiştir.

Yusuf (a.s) ile ilgili kıssa şöyledir:

Yusuf (a.s) mahkeme yapılmadan o anki hakimin (kralın) emriyle hapise atılmıştır. Ve o zaman, şu an zamanımızda olduğu gibi hapise atılan kimsenin ne kadar hapiste kalacağına dair çoğu zaman bir müddet tayin edilmezdi. Bu sebeble mahkum olan kimsenin hapisten çıkması ancak hakimin (kralın) yetkisi dahilinde olan bir durumdur.

Yusuf (a.s) hapiste iken, onu hapse atan kral ölmüş, yerine yeni bir kral gelmiştir. Bu yeni kralın hapiste olan kimselerden haberi yoktu. Yusuf (a.s) bunu bildiği için, hapiste olanlardan biri olduğu haberini yeni krala iletmek istedi. Gönderdiği haber; kendisinin zulmen hapse atılmış, rüyaların tevilini bilen, hakkı ve tevhidi anlatan birisi olduğu mahiyettedir.

Zira Yusuf (a.s)’un düşüncesi; belirtilen vasıflarda bir kişinin hapiste olduğunu kralın bilmesi, böylece hatırlanarak, eğer kurtulacak olursa tevhidi başka kişilere uştırması şeklindeydi… Yusuf (a.s)’ın kıssası ve bu kıssayla ilgili tefsirler dikkatle okunursa bunun böyle olduğu görülür.

Yusuf (a.s)’ın burada bir kimseden yardım istediği için zelle denen hatayı işlemiş ve bundan dolayı hapiste bir müddet daha kalmıştır. Bu ameli normal bir kimse yapmış olsaydı hata sayılmazdı. Fakat bir rasulün böyle bir durumda Allah’a tevekkül etmesi gerekirdi. Bu sebeble yaptığı amel hata (zelle) olarak vasıflandırılmıştır.
Onun zelle denen bu hatayı işlemesi sebebiyle Allah (c.c), hapisten kurtulan kimseye Yusuf (a.s)’un ona söylemiş olduğu sözü unutturmuş ve bir müddet kadar daha hapiste kalmasına sebebiyet vermiştir. Ve onun hapiste kalması ta ki kralın rüyası vuku buluncaya kadar sürdü.
Bu ise, Allah (c.c)’ın bir hikmetidir.

Yusuf (a.s)’un, kralın kendisinden haberinin olmasını istemesi, ne o kimseyi avukat olarak tayin etmesi ne kraldan hüküm istemesi, ne ona muhakeme olması ne de onun hüküm yetkisini kabul etmesidir.

Bunun örneği şudur: Bir kimse, bir kimseyi yakalamış ve hapse atmış, sonra bu yakalayan kimse ölmüştür. O kimsenin yerine yeni birisi gelmiş ve bu gelen kimsenin hapse atılan kimseden haberi yoktur. Hapiste olan kimse gelen yeni kişiye, bir başka kimse vesilesiyle ya da bizzat kendisi seslenerek: “Ben burdayım, benden haberin olsun” diye haykırıyor. Bu ise ondan hüküm istemek demek değil, ona orada olduğunu haber vermektir. İşte Yusuf (a.s)’ın; “efendinin yanında beni an” demesi de böyledir. Yine bir bir kimseyi bağlayan bir başka kimseye o kimsenin ya kendisi ya da birisi vesilesiyle: “Beni çözmen gerekir, zira ben bir şey yapmadım” demesi gibidir.

Yusuf (a.s) hadisesi hiç bir zaman; küfür mahkemesine muhakeme olmak için kendini savunmaya delil olamaz.

13 Ocak 2012 23:56

kamer34

Cevap: "Dini Konular Hakkında Sorular/Cevaplar"

İddia: Nisa suresi 60.ayette geçen tağuta muhakeme olma meselesini tevil ederek hz. Yusufun Necaşinin durumu karşılaştırıp bu devirde bu ayetin hükmünün pratiğe aktarılamaycağını söylemektedirler.

Ayrıca bu ayetin siyakından ve sibakından anlaşıldığı üzere bu ayet münafıklar hakkında nazil olmuştur. Münafıklar medinede islam devleti olmasına rağmen yahudilere muhakeme olmayı arzulamış bundan dolayı kafir olmuşlardır.

Oysaki günümüzde islam devleti yok dolayısıyla islam muhakemeleride yok, bizim hakkımızı arayabileceğimiz başka bir merci olmadığından dolayı tağuta muhakemeyi olmayı kabul ediyoruz, ayrıca caiz görüyoruz.

Cevap: öncelikle şunu belirmtekte fayda vardır . Hiçbir peygamber Allah’ın hükümlerinin dışında herhangi bir tağutun hükmü ile hüküm vermemiştir. Bunu peygamberlere isnad etmek düpedüz iftiradır.

Cenabbi Allah gelecekte ve geçmişte olacakların yani gaybın anahtarının yegane sahibi olduğuna göre bu iddialara nisa 60. Ayet şöyle olması gerekmezmiydi.

Ey müminler sizler islam devleti yani alternatif olmayan yerlerde tağuta muhakeme olabilirsiniz.Fakat böyle bir açıklama ne kuranda nede sünnette asla mevcut değildir.
Domuz etinin haram olduğunu beyan eden ayetlerde şöyle bir açıklama daha eklenmiştir. Ancak darda kalmanız ve haddi aşmamanız şartı ile yani tıkabasa yememek şartı ile ondan yiyebilirsniz.

Fakat nisa 60. Ayette böyle birşey yok.

Cenabbi Allah imanın şartını tağutun reddine bağladığını nahl/36 bakara /256 ayetlerde açıkça beyan etmiştir.

Konuya girecek olursak akli anlamda bir açıklama yapmak gerekirse,diyelimki herhangi biri bizim hakkımız olan bir parayı, malı, mülkü yemiş olsun sonrada bu kişi yada kurum bize siz ancak benim için namaz kılarsanız ben bu hakkınızı verebilirim derse bizim tepkimiz ne olur.

Elbetteki hayır olur. İşte tağuta muhakeme olmakta bu şekildedir. Tağuta muhakeme olmak ona ibadet etmek anlamına gelir buda dinin aslını oluşturan meselelerden olduğu için kişiyi islam dairesinden çıkarır.

Hz. Yusufun bu konuyla ilişkilendirilmesi af edilir bir hata değildir. Yusuf suresini dikkatilice okuduğumuzda hz. Yusufun kralının müslüman olduğunu yani tebliği kabul ettiğini görebilmekteyiz.

Hz.yusufa hitaben sen dilediğin gibi özgürsün demesi hz.Yusufun kralın dinine değil kralın hz.Yusufun dinine teslim olduğunun açık kanıtıdır.

Necaşi meselesi şuna kanıttır. Bugün bile yeryüzünde despot hükümdarlar olduğu gibi halkına ve insanlara iyi davranan hükümdarlar da vardır.

Örneğin: Her ne kadar İran islam devleti olmasada orası bir müslüman için yaşanabilir emin bir belededir. İrana ziyaretimde kendimi orada Türkiyede’kinden daha güvenilir daha rahat hisettim. İşte neceşinin durumu bu. Yoksa Necaşinin islam olmayan şeriatine hiçbir müslüman ne tabi oldu nede onu kabul etmiştir.

Allah’ın hükümlerinin üstüne hüküm koyanlar,sonrada bu hükümlerle insanlara hak, hukuk, adalet, mutluluk dağıttıklarını iddia edenler kendilerini ve meclislerini kanun koyucu görmek suretiyle tağut hükmündedirler. Bunlar “lailahe” nin birinci şartını oluştururlar. Yani bunlara “lailahe” demedikçe “illallah dememiz boş bir iddiadan öteye geçmez.

Peki bu tağutların red edilmesi nasıl olur.

1- Düşüncede red:

Kişi tağut hükmünde olan her ne varasa çünkü tağut kavramı geniş bir kavramdır öncelikle düşüncede onu bilip tekfir etmesi gerekir. Mekkede 13 yıl boyunca inen ayetleri incelediğimizde öncelikle insanların düşüncede müslüman olmaları gerektiği vurgulanmaktadır.

Yani mekki ayetlerde islam şeritanın fıkhını oluşturan meseleler pek gündeme alınmamıştır. Bunun hikmeti şudur. Kişi düşüncede (ideolojisinde) islam dinini tam anlamıyla bilip kabul etmedikçe islam dışı ne varsa din adına red etmedikçe namaz kılmış, oruç tutmuş, zekat vermiş, bunların hiç bir öenmi yoktur.

2-Amelde red:

Sağlam bir düşünceden sonra sağlam bir amel ancak imanı tamamlar. Günümüzde bazı arkadaşlarımız kendileri rey kullanmazlar, rey kullanmanın şirk olduğunu söylerler, fakat rey kullananlarada müslüman derler.

Bu acayip bir çelişkidir.

Müslüman velevki dünyalık malını kaybetme pahasınada olsa asla tağuta muhakeme olmamalı tağutu asla kabul etmemelidir. Ancak ölüm yada ebedi hüküm giyebilme ihtimali olan meseleler hariç bunlarda ikrah hükmünde kabul edilmektdirler

3-Tağuti rejimlerden yararlanmak:

İşte bütün mesele burdan kaynaklanmaktdır. Bazı peygamberlerin ve bazı sahabilerin tağuti rejimlerin bazı kanunlarından faydalanmaları bazı arkadaşlarımızda yanlış anlaşılmalara sebep olmuş ve bu konun içerisinden çıkmaz bir duruma düşmüşlerdir.
Örneğin şuanda genel sağlık sigortası adı altında tüm hastahaneler ücretsiz duruma gelmektedir. Bu durumdan bir müslümanın faydalanması islama aykırı olmamakla birlikte bizatihi bu tarz uygulamalar islam dinine uygun uygulamalardır.

Kuran indiği dönemde arap müşriklerinin birçok örf adetlerini düzenleyerek olduğu gibi bırakmıştır.

Örenğin çok evlilik islamın getirmiş olduğu bir hüküm dedğildir. Bu zaten vardı fakat kişi dilediği kadar bayanla evlenebiliyor istediği zamanda onları boşayıp yerine bir daha evleniyordu. İşte İslam dini bunu düzenledi işi dahada zorlaştırdı 4 le sınırladı ve tek evliliği tafsiye ettti.

Cariyelik sistemi islamın getirmiş olduğu uygulama değildir. Fakat bu uygulamayı İslam dini düzenlemiş ve benimsemiştir.

Sonuç: İslam devleti olduğu beldelerde devletin anayasasını kuran oluşturur. Fakat yol su, elektrik, sağlık, belediye hizmetleri gibi birçok alanda hükümleri yani düzenlemeleri insanlar tarafından konulacaktır.
Fakat günümüzdeki tağuti sistemleri islam şeriatı ile kıyasladığımız takdirde şunları görmekteyiz.

Cenabbi Allah kuranda miras, evlilik, boşanma, hırsızlık, kısacası sosyal ve siyasal koymuş olduğu tüm hükümleri rafa kaldırılmış, red edilmiş ,yerine beşer aklına dayalı hükümler getirilmiştir.

Bunların reddi imanın ilk şartıdır. Bunları red etmeyen toplumların yada grupların islam dairesi içerisinde değerlendirilmeleri söz konusu değildir.
Selametle kalınız.

Not bu konu talebe binaen yazılmıştır.

Bu konuyla ilgili hak yayınlarından şu kitaplardan daha detaylı bilgi edinebilirsiniz.......

AKİDE SERİSİ