''Gel'' desen... / İbrahim İnecik
 

Kırgın kalbe ve yorulmuş yıllara inat , bir gün çıkıp geldim sokağına..
Adımladım Ölü Kenti , sessizce..
Her şey çok tanıdık , zaman durmuş gibi..
Yüzüne baktığım her sima'da bilindik tebessümler...
Geçtim evinin karşısına..
Bekledim...
Bekledim...
Ömür niyetine.. bekledim...
Ruh'umun kaybolduğu o sokakta...
Gözlerim Pencerene takıldı.. Fatih'te öğle vakti idi..
Günler pazar'ı takdim ederken.. Vuslat çok ama çok uzaktı..
Oysa ki aramızda sadece kokunun sindiği bir duvar vardı...
Kalbinden sürgün edilmiştim . Hiç bir otobüsün uğradığı bir duraktım..
Bakışlarım sadece hüznü haykırırdı..
Of..
Ne çok özlemişim seni bir bilsen..
Gel desen , çıkar gelirim kalbimde ki yaralara tuz basıp...
Tüm acılarıma ''Eskidi'' damgası vurup..
Senden yeni yeni acıları almak için ...
Gelirim..
tüm pişmanlıklarımı omuzlayıp, düşerim tekrar yollarına...
Yeni bir ÖLÜ KENT daha yazmaya....
Ama sadece ''Sen'', gel de..
Sadece sana geleyim..
Sadece senin sesin yankılansın kulaklarımda ..
Sadece senin için ağrısın kalbim...
sadece ''Sen'' git benden...
Sadece ''Sen'' bit bende....
Ve tekrar sadece ''Sen'' dön bana.....


Ibrahim inecik

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]