of anne of baba
 

Geçenlerde annem ve babamla ufak bir konu yüzünden tartışmaya girdim. Beni anlamadıklarını ve isteklerime saygı göstermediklerini düşündüğüm için. Eminim sizce de çok garipsenecek bir durum değildir. Her biriniz anne babanızla zaman zaman münakaşaya girip fikir ayrılıkları yaşıyorsunuzdur fakat benim burada garipsediğim şey ailemle konuşurken “Of!” çektiğim oldu. Ne var ki bunda diyeceksiniz belki de ama yanılıyorsunuz. Kuran okurken daha önce farkına varamadığım bir ayeti fark ettim.

23- Rabbin, O`ndan başkasına kulluk etmemenizi ve anne-babaya iyilikle-davranmayı emretti. Şayet onlardan biri veya ikisi yanında yaşlılığa ulaşırsa, onlara: `Öf` bile deme ve onları azarlama; onlara güzel söz söyle. ( İsra Suresi)

Bu da yetmezmiş gibi vicdan azabımı bir kat daha artıran bir anısını duydum arkadaşımın. Geçenlerde vefat etmiş bir dost. Genç yaşta kendisini kaybettiğimiz ama vefatından sonra dahi etrafımıza gururla anlatıp, “Bak işte O bizim arkadaşımızdı” diye kendimize paye çıkarttığımız biri. Öğrendim ki annesiyle en ufak bir tartışmaya dahi girse kendisini odasına kapatıyormuş. Sırf annesine “Of!” dememek için. Kuran’da geçen, yukarıda da belirttiğim ayeti belli ki hiç aklından çıkartmayan arkadaşım vefatından sonra bile bana örnek oldu açıkçası. Allah’tan herkese kendisini hayırlarda yarışmaya teşvik edecek, dinini yaşamasına katkıda bulunacak bir dost vermesini dilemekten başka ne yapılabilir ki… Bundan böyle ben de aileme saygıda kusur etmemeye, onlarla bir fikir ayrılığına düşsem dahi Kuran’da emredildiği gibi yaşamak için gayret etmeye söz verdim kendime…

Cvp: of anne of baba
 

Cevap: of anne of baba
 

Ölmeden Önce Babamızı Bir Kez Daha Hatırlayalım; dua edelim her gün onları arayalım ve hatırlarını soralım. Aramamızdan bıksınlar, ama gizliden gizliye sevinsinler, çocuklar gibi mutlu olsunlar ama olduklarını bizden gizlesinler, naz yapsınlar.

Biz hep ölen babalarımızdan bahsediyor, ölmüş babalarımızın ne iyi baba olduklarını söylüyoruz. Halbu ki, sağken, bizim yanımızda yaşarken, onlara gereken değeri vermeliydik. Babaları veya diğer yakınları öldüklerinde "başın sağolsun" diyip taziye bile vermeliydik, üzüldüklerinde teselli, sevindiklerinden sevinçlerine ortak olmalıydık, onlara bir arkadaş, onları şefkatle kucaklayan bir evlat, çilelerine şahit bir eş olmalıydık.

Yaşlandıklarında onlarında sevgiye ve şefkate ihtiyaçları vardı. Şimdi onlar parasız, işsiz, dişsiz ve belkide altlarına kaçırıyorlar, tıpkı bizim bebekliğimiz gibi. Onlar bize yıllarca hiç usanmadan baktılar, bizi hiç bir yerde yarı yolda bırakmadılar, hep elimizi uzattığımız yakınlıkta durdular.

Şimdi sıra bizde. Sessiz bir "öf" bile demeden babalarımıza, annelerimize evlatlık yapma sırasındayız, şimdi sıra bizde, evlatlarımızdan görmek istediğimiz muameleyi sergilemeliyiz onlara. Alınlarında ki ve ellerinde ki her kırışlık bizelere ait bir çilenin sıkıntının hatırası.

Eğer vefat ettilerse, bari dua edelim, "ALLAH' ım onlar bize nasıl güzel muamele yaptılar, bize baktılar ve bizi büyüttülerse, sende onlara miliyonlarca güzellik ve iyilikle onlara muamele et. Onları affet, Onlara ve bize merhamet et. Amin. Amin. Amin."

ALINTI

Cevap: of anne of baba
 

"Şimdi sıra bizde. Sessiz bir "öf" bile demeden babalarımıza, annelerimize evlatlık yapma sırasındayız, şimdi sıra bizde, evlatlarımızdan görmek istediğimiz muameleyi sergilemeliyiz onlara. Alınlarında ki ve ellerinde ki her kırışlık bizelere ait bir çilenin sıkıntının hatırası.

Eğer vefat ettilerse, bari dua edelim, "ALLAH' ım onlar bize nasıl güzel muamele yaptılar, bize baktılar ve bizi büyüttülerse, sende onlara miliyonlarca güzellik ve iyilikle onlara muamele et. Onları affet, Onlara ve bize merhamet et."
amn*skrArO*