Medineweb Forum/Huzur Adresi - Yozlaşmış Duygular...

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Yayın Yılı: 2006
Sahife : 151 sayfa
13,5x19,5 cm

Kitapdan Kısa bir Bölüm...

Meryem Hanım ve kızı Ayşen mağaza mağaza dolaşıp kıyafet bakıyorlardı. Ayşen’in beğendiğini Meryem Hanım uygun bulmuyor, Meryem Hanımın beğendiğini de kızı istemiyordu. Ayşen “Arkadaşlarıma gülünç olamam” diyerek kapalı elbiselere itiraz ediyordu. Dekoltelere de annesi itiraz ettikçe sinirden ağlıyordu.

Nihayet başka bir mağazaya girdiler. Bayan kıyafetleri reyonu epey kalabalıktı. Meryem Hanım ceketinin düğmesini açıp, bulduğu boş tabureye oturdu. Mağaza da çalışan tezgahtar sordu:

-Nasıl yardımcı olabilirim?

-Veda gecesi için kıyafet bakacağım... diyerek Ayşen cevap verdi.

Tezgahtar:

-Tamam... dedi ve birkaç kıyafet gösterdikten sonra, mini eteklerden göstermeye başladı... Meryem Hanım:

-Olmaz. Bunlar çok kısa, babası kızar.

Tezgahtar itiraz ederek:

-Teyzeciğim bunun neresi kısa. Hep gelenlere bunlardan verdik. Hem, babasına göstermezsiniz olur biter.

Bu konuşmalar biraz ötede kıyafet bakan genç kızın dikkatini çekmişti. Genç kız yanındaki arkadaşı Eslem’e:

-Eslem, sen bakmaya devam et. Ben karşı tarafa geçiyorum.. dedi ve karşı reyona geçti. Eslem söylendi:

-Halime yine dayanamadı.

Halime, kısa değil diye Meryem Hanıma gösterilen eteğe baktı. En fazla 40 cm uzunluğu vardı. Halime satıcı kıza sordu:

-Buna mı çok kısa değil diyorsunuz?

Tezgahtar:

-Nesi var, uzun mu?

Halime Meryem Hanıma dönerek:

-Affedersiniz teyze ama, bilerek kızını ateşe atıyorsun.

Ayşen hemen cevap verdi:

-Herkes kendi hayatına baksın. Her koyun kendi bacağından asılacak.

-Bacım, herkes kendi bacağından asılmasına asılacak da, koyun kokunca etraftakiler de rahatsız olurlar. Öyle değil mi?

-Sizi ilgilendirmez.

-Müslüman olduğunuzu bildiğim, öyle tahmin ettiğim için konuştum. Zira Müslümanlar birbirini uyarmak zorundadırlar.

Tezgahtar:

-Burası irtica propagandası yapacağınız yer değildir.

Halime:

-O dediğiniz şey nedir?.

-Gericilik, ne olacak başka?

-Gericilikten Allah’a sığınırım. Müslüman gerici değildir, onun için üzerime almıyorum. Benimkisi sadece Müslümanca bir uyarıydı.
Ayşen:

-Sizi ilgilendirmez dedik ya.

-Kardeşim, bacım benim. İlgilendirmez olur mu? Senin gibi güzel bir kızın Allah’ın rızasını kaybetmesini kim ister? Ben de istemem.

-Tanıştığımızı bilmiyordum. Tanışıyor muyuz?

-Ne fark eder. Madem aynı dinin mensuplarıyız.

-Hem ne biliyorsunuz Allah’ın razı olmayacağını?.

-Sizce olur mu? Yani bu yaşantımıza rağmen.

Ayşen susmuştu. Doğru diyordu galiba? Tezgahtar sinirlenmişti. Konuştu:

-Dünyaya bir daha gelinmeyecek ya. Hem, lütfen işime karışmayın.

-Çok doğru. Zaten dünyaya bir daha gelinmeyeceği için dikkatli olunması, iyi değerlendirilmesi gerekmez mi?
Halime, Meryem Hanıma dönerek:

-Kuzunuzu kurtların eline kendi ellerinizle atmayın. Son pişmanlık fayda etmez sonra.

Meryem Hanım kızmıştı. Sert bir ses tonuyla cevap verdi:

-Hadi hadi, herkes kendi yoluna. Hepimiz Müslümanız. Herkes kendi işine baksın.

Halime:

-Şahid ol ya Rabbi... diyerek yanlarından uzaklaştı. Eslem’in yanına vardığında Eslem:

-Hiç de duramazsın bir yerde. Sana ne be kardeşim. Boş versene.

-Bunu sen mi söylüyorsun? Nasıl boş vereyim? Bilmiyor musun? Allah’ın Rasul’ü bizden öncekileri anlatırken: “Onlar kötülüklere mani olmadıkları için, kötülükleri işleyenlerle birlikte mani olmayanlar da gazaba uğradılar” diye haber vermiyor mu?

-Amenna. Ama unuttuğun bir şey var.

-Nedir o?

-Kötülüğe öyle ulu orta mani olunur mu? Tebliğin, anlatımın, davetin bir metodu yok mudur? Doğruyu konuşmak hakkımızdır, ama doğruyu, yanlış zamanda, yanlış bir biçimde söylemeye hakkımız yoktur. Haksız mıyım?

-Galiba haklısın. Hata ettimse Rabbim’den af istiyorum. Amacım ufak bir tanede olsa tohum atmaktı. Üzgünüm, çünkü kıraç topraklarda tohum yeşermez.

-Neden üzülüyorsun? Her çağrıya hemen herkes olumlu cevap vermez ya.

-Sebep o değil.

-O halde ne?

-Acaba diyorum, bizim gibi bir millet daha var mıdır?

-O da ne demek şimdi?

-İnancını ucûbeleştirmiş. O güzelim İslam’a değil de, kafasında şablonlaştırmış olduğu ve de adını İslam dediği dine uymuş. Adı Müslüman, yaşantısı gavur. Dini İslam, yolu Batı. Allah’ım ne günlere kaldık.-Hadi çıkalım. Yine duygulandın.