Medineweb Forum/Huzur Adresi - Mazlumların âhı zalimleri boğar

Mazlumların âhı zalimleri boğar
Dünyayı asırlarca sömürenler; gözyaşı ve kan üzerinden kendilerine servet sağlayan, şato kuranlar; bankaları, orduları; fabrikaları, üniversiteleri, uluslarası kuruluşları ile bir sistem inşa edip alabildiğine tüketime dalanlar, vur patlasın çal oynasın bir hayata bağlananlar son mali kriz ile kriz geçirmeye feryada başladı.

Kriz dalga dalga bütün bu zenginler âlemini istila etti. Zenginler yapmış oldukları kumdan kulenin yıkılmaması için formüller arıyor.

Bu zenginliğin yıkıntıları altında kalanlar ise daha beter bir fukaralığa mahkum oluyor. Açlık ve ölüm her yanda kol geziyor. Fakir ülkelerden binbir zorluğa, tehlikeye katlanarak zengin ülkelere göç etmek isteyenler; kırık dökük teknelerden, patlak botlardan, polisten, soyguncudan kaçmak isterken yakalanıyor, onlar olmazsa fırtına kopuyor, kıyıya zayıf bünyeli garibanların, çocukların cesetleri vuruyor. İnsan kaçakçılığı bir "iş kolu" olarak eski "kölelik" düzeninin yerini çoktan aldı.

Niçin kaçmasın, niçin gitmesin, niçin bunca tehlikeyi göze alsın. Çünkü zaten aç, zaten ölümün kara gölgesi bir köşede bekliyor.

Dünya sisteminin baronları bu karanlık tabloyu gözlerden kaçırmak için "Yardım kuruluşları"nın faaliyetlerini cilalıyorlar. Adil bir düzen kuracaklarına, dünya gelirinin yüzde doksanına el koyduktan sonra, gûya çok iyiliksever olduklarından bu aç ülkelere yardım kuruluşları ile kol kanat geriyorlar. Göstermelik bir iş, boşuna bir çaba.

Merkezi Londra'da bulunan yardım kuruluşu Oxfam, "16 Ekim Dünya Gıda Günü" münasebeti ile yayımlandığı bir raporla uyarıda bulundu: Gelişmekte olan ülkelerde yaşayan yaklaşık bir milyar kişi, gıda fiyatlarının artması sebebi ile aç kalma tehlikesi ile karşı karşıya kalacak. Bu böyle ama bir de şu var: Dünyayı sarsan krizin verdiği zarar şu kadar ise, yağmur ormanlarını yağmalayanların dünyaya verdiği zarar her yıl bunun beş katı. Bunu dile getiren yok.

Dünyada halen bir milyara yakın insan yetersiz besleniyor. Oxfam Başkanı Barbara Stocking'in açıklamasına göre geçen yıl Guatemala'da buğday fiyatı yüzde üç yüz, Kamboçya ve Filipinlerde pirinç fiyatı iki kat artmış.

Barbara Stocking diyor ki; sanayileşmiş zengin ülkeler bu fakirlere yardım etsin. Evet etsin. En başta bu ülkelerin mevcut zenginliğini asırlardır sömürüyorlar, bundan vazgeçsinler. Kendi tüketim alışkanlıklarını bu ülke insanlarına aşılamasınlar.

Bir başka uluslararası yardım örgütü "Care" son raporunda Afrika Boynuzu'nda on yedi milyon kişinin aç kalacağını açıklamış. Bu rakamın 6,4 milyonu sadece Etiyopya'da bulunuyor. Somali halkının da yarısı açlık tehlikesi ile karşı karşıya.

Açlık bir yana bu ve bu gibi ülkelerde iç çatışmalar birbirini kovalıyor, kan durmuyor, insanlar şaşkınlıktan ne yapacağını bilmiyor. Akan kanın ardında asırlardan beri olduğu gibi batılı haydutlar var.

Şimdi küresel bir mali kriz gündeme geldi ya; artık yardım kuruluşları da söz verdikleri yardımları yapamayacak. Durum daha da kötüleşecek.

BM Gıda ve Tarım Örgütü FAO bu doğrultuda uyarıda bulunmuş. Zengin ülkeler krizi bahane ederek yapacakları yardımları keserlerse açlık artık önü alınmaz bir felaket olacak.

Şurasını herkes iyice bilmeli: Açlığa mahkûm olan ülkeleri bu duruma getirenler şimdinin zenginleridir. Şu an dahi kanlı ellerini fakir ülkelerin tabii zenginlikleri üstünden çekseler, bu ülkelerin yönetimine müdahale etmeseler, yaşam tarzlarına karışmasalar, komşu ülkeler arasına nifak tohumu ekip savaşlara sebep olmasalar, silah satışlarını körüklemeseler bu ülkeler belki bir süre daha sıkıntı çeker ama sonunda mutlaka ayağa kalkarlar.

Bu yardım kuruluşları mevcut Dünya Sistemi'nin bir parçasıdır, bir vidasıdır. Tıpkı yeşil örgütler gibi.

Bunları bizim ülkemizdeki yardım kuruluşları ile karıştırmamalıyız. Bizim yardım kuruluşlarımız dayanışmanın, merhametin, şefkatin üzerinde yükseliyor. Son zamanlarda bunlara yönelen tenkitlerin, yolsuzluk iddialarının aslı olsa bile esası etkilemez bu. Birkaç kişinin eseridir. Ne demişler: Bir tas suya bir damla mürekkep damlasa suyun rengi değişir.

Yardımlaşmaya, dayanışmaya, merhamete, şefkate bu kriz zamanlarında daha fazla ihtiyacımız var. Dedikodular, kara çalmalar bizi yıldırmasın; yardım için dün bir veriyorsak, bugün iki verelim.

Dünyayı açlığa, sefalete, savaşa, yokluğa, krize sürükleyenler dünün olduğu gibi bu günün zalimleridir. Ve bu zalimler elbet bir gün mazlumların âhı altında ezilecekler.

Mustafa KUTLU