Solda Sıfır
 

"SOLDA SIFIR" ???

-KİMSE ALINMASIN-

Biz Kur'ân Kursuna giderken tek derdimiz Allah rızası için Kur'ân'ı ezberlemek, hafız olmaktı... İlerde Diyanette görev alırsam, kadroma, dereceme ve maaşıma ne etkisi olur diye hiç düşünmemiştik...

İHL okuluna giderken de amaç daha dindar bir çevrede eğitim almaktı.... Teknolojik bilgilerin yanında dinden imandan da uzak kalmayalım diye düşünmüştük... Bu okullardan mezun olunca nereyi kazanabiliriz? Nerde görev alırız? Üniversite sınavlarında puanımız kırılır mı, kırılmaz mı? vs.. diye hiç aklımıza gelmemişti... ve biz dini samimiyetle anlatan iyi bir imam ve vaiz olacaktık.... Doç. Dr. ya da Prof. Dr. olmak hiç hayalimizde yoktu....

İHL'de okurken de zaman zaman nereye niçin geldiğini bilmeyen, namazdan niyazdan uzak arkadaşlarımız olursa onları el birliği ile namaza, Kur'ân'a yöneltmeye çalışırdık... Hatta bizim havayı soluyamayan Hocalarımızdan abdeste-namaza, dine imana biraz soğuk duran varsa onlarla adabında usulünde tartışır, onları ikna etmeye, dine ısındırmaya çalışırdık....

Yıllarca hep yatılılarda okuduk... Yatılıda kalırken tatillerde köye gideceğimiz zaman öyle sırf derdimiz tatil yapmak,günü gün etmek değildi.... Şimdi buradan köyüme ne götürebilirim.... Köye gidince imam yoksa veya varsa cumayı nasıl kıldırırım.... vaazda onlara neler derim... neler anlatırım.... ya da ben anlatamıyorsam acaba hangi etkili, ateşli vaaz kasetini götürsem de camide, köy odasında dinletsem diye çırpınır dururduk.....

Köylülerimiz bayramlarda pikniklere giderdi... Biz de onlara katılırdık... Ammaaaa....

Piknik alanlarına gittiğimizde belki başkaları et yemek ve eğlence yapmak düşünürdü amma biz acaba öğlen namazı için bu kalabalığı nerde toplasam.... Halı ve kilimleri nereye sersek.... Hangi taşın başında ezan okusak diye düşünür ve düşündüğümüzü de uygulardık.... Ankara Esenboğa Havaalanına yakın Güzel Hisar Köyü çayırında bir piknikte 300 kişiye namaz kıldırıp, namazdan sonra da vaaz ettiğimi iyi hatırlıyorum.... Henüz yaş 20... (17 yaşında orta 1'e başlayınca, Lise 1'de 20 yaşında idim...)

İlahiyata gittiğimizde de derdimiz din ve dini ilimler idi.... İHl'de yeterince alamadığımız dini ilimleri İlahiyatta doya doya alacaktık.... İHL'de sınavlar, üniversiteye yönelik çalışmalar, mitingler, konferanslar, vs. bizi kısmen de olsa engellemişti.... Ama İlahiyatta artık tüm derdimiz Arapça, Kur'ân ve diğer Temel İslam Bilimleri idi.... Bunları da akademik kariyer için değil, öğrenip yaşamak için okuyacaktık...

Ama bunları sırf kariyer için değil, acaba bu topluma ne verebiliriz kaygısıyla okuyorduk.... Marmara İlahiyatta iken aynı memleketten olup orta 1'den beri tanıştığımız Ahmet Ekşi arkadaşımla kendimize bir hedef koymuştuk.... Her dönem bir Arapça kitap okuyacaktık.... Ama İlahiyatta da -bize göre lüzumlu lüzumsuz- bir sürü ders vardı.... Biz teneffüs aralarında, tatillerde vs... hatta Kadıköy Rıhtım'da sahilde, Eyüp'te bir parkta, Sultanbeyli'de bir kahvede buluşup Arapça ders çalıştığımızı çok iyi hatırlıyorum....

Diğer canlıların oralarda el ele tutuşup gezmesi, oyun oynaması, vs... bizi çok da enterese etmiyordu....

Yine mesela.... otobüse vs. bindiğimizde tek derdimiz şuydu.... Acaba gideceğim yere kadar yol boyunca yanımdaki koltukta oturan kişiye hangi dini meseleyi nasıl anlatabilirim.... Namaz saatlerinde otobüs durursa ne ala.... Durmayacak olursa mutlaka gider, muavinle, şöförle konuşur bir şekilde otobüsü durdurur namazın geçmesine asla müsaade etmezdik... Otobüste, dolmuşta dine, imana, ahlaka ve adaba aykırı bir müzik çalar veya bir film oynatılırsa mutlaka mudahale eder, fuhşiyyatı-menhiyyatı engellemeye çalışırdık... Samimiyetten olsa gerek ki çoğunda da başarılı olurduk....

İlahiyatta öyle karşı cinsle lauballi hareketlere girişen arkadaşlarla kavga etmezdik ammaaa... adabında, usulünde uyarımızı yapardık.... Zaten herkes de buna cesaret edemezdi.... Nişanlısıyla yanyana (el ele değil) okula gelen arkadaşımız kamuoyuna mutlaka gereken açıklamayı yapardı.... Mahalle baskısı anayasadan etkiliydi...

Bazı arkadaşlarımız nefsini dizginleme adına pazartesi-perşembe günleri oruç tutardı.... Yemeklerde et-tavuk vs... yemeyenler de vardı....

Kızlarla-erkeklerin birbirinden fotokopi alması bile başlı başına bir olaydı... O kadar abartmıştık ki kız fotokopiyi çektirir, camın önüne bırakır, biz 10 dakka sonra gider alırdık.... Otobüste bir bayan kalkıp inecek olursa onun yerine hemen oturmazdık... İstanbul trafiğinde saatlerce ayakta giderdik... vs.vb....

Hocalarımızın karşısında sigara içmek aklımızdan bile geçemezdi... 500 metreden görsek düğmemizi iliklerdik.... Dersimize girsin girmesin, tüm hocalarımıza saygı duyar, selam vermeden geçmezdik... Derse geç kaldığımız zaman mutlaka özür diler, o ders boyu mahcubiyet duyardık.... Kaçırdığımız ders ve dakkaları diğer arkadaşlardan mutlaka telafi yoluna giderdik... Bir şey söyleyeceğimiz zaman "Hocammmm.... müsaadenizle.... " demeden ve müsaade edilmeden rastgele söze dalmazdık... Cümlelerimizin başına veya sonuna mutlaka "Hocam!" ifadesini eklerdik... Arkadaşımızla konuşur gibi fikrimizi beyan etmezdik...

Ammaaaa.... Kur'ân okuyamayan, namaz kılmayan... bir İlahiyatçıyı hiç düşünmemiştik... Geçen bir arkadaşımız üzülerek şunu dedi:

"Hocam bir İlahiyat talebesine günlük hayatını bana özetle..." dedim.... Sabah kalktığından, akşam yatana kadar yaptıklarını anlattı... Namaz ve Kur'ân kelimesi hiç geçmedi... Bu arkadaşın tüm dersleri 100 olsa da benim için boştur.... dedi... Ben o 1'i siler, bunu çift sıfır kabul ederim dedi.... Ya da sıfırları 1'in önüne alır bunu 001 kabul ederim.... dedi....

Aha işte "Solda Sıfır" dedikleri bu olsa gerektir dedim.... "Sen benim için solda sıfırsın" sözünü duyar da hiç üzerinde düşünmezdim... Meğerse buymuş işte... Soldaki sıfırın ne değeri olabilir ki....

Bir İlahiyatçı namaz ve Kur'ân'ı akademik kariyerden sonra düşünüyorsa veya hiç düşünmüyorsa... Buradan mezun olunca nerde görev alacağım diye illa ki her insan endişe eder.... Amma gittiğim yerde kaç insana dini nasıl anlatacağım diye hiçbir derdi yoksa.... Tek derdi; iyi bir iş, iyi bir eş, iyi bir aş, dolgun bir maaş... bir ev, bir araba.... yazlık ve kışlık tatiller... ise.... Bence bu kişi "solda sıfır" bile değildir....

Hani hep "nereden nereye!" der, eskiye özlem duyar veya kavuştuğumuz imkanlara şükrederiz yaaa.... Bu kavuştuğumuz imkanların şükrü eğer kendi cinsinden ve manevi tavır ve davranışlarla, dini-ahlaki erdemlerle ödenmezse.... Allah bunun hesabını sorar, faturası ağır olur... Bunun da bilinmesini istedim... Kusura bakmayın...

Başınızı ağrıttım... Zamanınızı aldım.... Hakkınızı helal edin....

"Sürç-ü lisan terk-i ihsan etti isek affola..."

Alıntı