 Kıl beni ey Namaz
Kıl beni ey Namaz
Çöllerden topla hücrelerimi
Rahmetinin serinliğinde yıka kalbimi
Kıl beni ey Namaz
Ruhumu secdede yeniden fısılda bana
Şah damarı yakınlığından emzir yetimliklerimi.
Kıl beni ey Namaz
Dağlar küçülsün, denizler taşsın, dağılsın kalabalıklar
Rukü rukü doğrult eğriliklerimi.
Kıl beni ey Namaz
İkiye bölünsün kalbim kıblenin şakağında
Sevgilinin işaret parmağı değsin göğsüme.
Kıl beni ey Namaz
Topla sevdalarımı kırık aynaların çatlaklarından
Ömrüme ilikle sevinçlerimi, firuze düşler düşür alnımın şafağına
Kıl beni ey Namaz
Tenim İbrahim gibi ateşe düşmüşken
Gül kokulu serinlikler değdir yüreğime
Kıl beni ey Namaz
Günahın, isyanın, nisyanın kuytusunda büyüttüğüm pişmanlıklarımın yüzünü kaldır yerden.
Al karanlıklarımı, al karalıklarımı gözbebeklerinde yıka.
Kıl beni ey Namaz
İnsan kıl beni.
Doğru kıl.
Duru kıl
Diri kıl beni.
İnsan kıl bu bedeni.
Senai Demirci
|