[Mihrinaz]

bende hepinize kaılmakla beraber 3 çocuk büyüten bir anne olarak

şınları eklemek isterim..her çocuğun fıtratı farklı..doğru çözümü bulduğunuzda,

her çocukta geri dönüş aynı oluyor...bu yaşların ben merkezci yaşalar olduğunu ,paylaşmayı

sevmediğini,herşeyin onun olduğunu bilmek gerekiyor..bu noktadada kesinlikle inatlaşılmamalı..

oyuncağını niye paylaşmıyorsun,hadi kardeşede ver...gibi cümlerleri,

kullanmamaya özen gösterilmeli...istersen verebilirsin..sen bilirsin...

4 yaşındaki kızımla daha ciddi bu ağlama krizlerini yaşıyoruz...

göz temasını çok önemsiyorum..parka ,markete,alışverişe,oturmalara gitmeden önce

onun hizasına inip,mutlaka konuşuyorum...gittiğimiz yerde ne yapacağımızı anlatıyorum..

alışverişe niçin gidiyoruz,marketten ne alıcaz gibi..ve ağlamsından çok mutsuz lduğumu..

söylüyorum tiyatral biçmdemarkete gidicez şunları şunları alıcaz sonra eve gelicez..

ağlamak yok değilmi..tamam deyip geliyoruz..sonrasındaki ağlamaları hiç sorgulamıyorum..

sarılıp,çok teşekkür ederim ,benimle geldiğin için,çok mutlu oldum gibi cümleleri çok kuruyorum.

bu sefer ama ben ağlamıştım deyip kendi durumunu kendisi açıklıyor..

sebep ne olursa olsun ağlama sebebini merak edip her seferinde niye ağlıyorsun denmemeli...

burası senin ağlama köşen yada odanda istediğin kadar ağla sonra sakinleşince gel...

sonrasına hiç sorgulamadan hiçbişey yokmuş gibi davranıyorum...

çocuklar herşeyi öyle güzel hatırlıyorlarki .ve davranışlarından hangisi

doğru hangisi yanlışı okadar iyi biliyorlarki,

benim bu davranışının üzerine gitmediğimi görünce

günün herhangi bir saatinde yada bir gün sonrasında kendisi

durumu anlatıyor..hani ben ağlamaıştım sen beni odama göndermiştin..

işte o noktada neden odasına gönderdiğimi,ağlamasının çok sıkıcı olduğunu anlatıyorum...

ama ileri gitmeden..sonuç..gerçekten tatmin edici...

mesela az önce ablasıyla bahçeye çıktı..10 dakka içinde ağlama sesini duydum..tavrımı biliyor

zaten...hemen eve çağırdım,ikiletmedi bile...sebebini söylemedim

çünkü gayet iyi biliyor neden eve geldiğini

ilgilenmedim,kendisi sakinleşti...tekrar çıkmak isteyip istemediğini sordum

çok hoşuna gitti,ablasına sözler verdi,banada aynı şekilde,..çıktı güzelce oynaı şimdi yemeğe

geldi...


yani sabırla ,bu ağlamalarının hergeçen gün azaldığını gördüm.inatlaşmamak ve sürekli göz teması kuarark,onun hizasında herşeyi anlatabilir,herşeyi anladıklarınıda görebiliriz arkadaşlar...