[Arın]

Kürt Olmakl...

Kürt, işte böyle bir insan. Onun misafiri olmak, cennetten bir anyaşamaya benzer. “Benim başım-gözüm üstüne (ser seri min, ser cawemin)” dedi mi, hiç şüpheniz olmasın, başının üstünde gerçekten yerinizvardır. Kim olursanız olun, nereden geliyor olursanız olun, sizi baştacı eder. Sizi izzet ve ikrama boğmak için varını-yoğunu ortaya koyar.Her istirhamınızı emir telakki eder. Her kıpırdayışınızda ayağafırlayıp “Bir emrin mi var?” diye sorar. Gözünüz masadaki sürahiyedeğdiği anda bir bardak su veya ayran doldurup size uzatır, hafif biryorgunluk belirtisi gösterdiğiniz anda “hemen yatağı hazırlatayım” der.Emrinize verilmiş, sınırsız rahatınızdan sorumlu bir melektir sanki.

Yanından ayrılıp gittiğinizde de onun başı-gözü üstüne olmaya devamedersiniz. Diyelim ki Bingöl'den Diyarbakır'a geçtiniz; artık başka birevin misafirisinizdir, ama Bingöl'deki dostlarınız sizi mütemadiyenarayıp sıhhat ve afiyetinizi kontrol eder, bir ihtiyacınızın olupolmadığını sorar, “başım gözüm üstüne” deyip dururlar. Diyarbakır'danMardin'e geçersiniz; bu sefer hem Bingöl'den hem de Diyarbakır'dan“başım-gözüm üstüne” telefonları gelir. Mardin'den Batman'a geçersiniz;bu sefer hem Bingöl'den hem Diyarbakır'dan hem de Mardin'den ararlar.Bu böyle çoğala çoğala devam eder. Sağ salim evinize dönünceye kadarbir melekler ordusu gibi takip ederler sizi. Halbuki çoğu zaman yenitanışmışsınızdır. Bir daha görüşmeniz de çoğu zaman uzak birihtimaldir. Size bir borçları yoktur, sizden temin edecekleri birmenfaat yoktur, ortada hiçbir hesap-kitap yoktur; ama insan olmanın vebilhassa din kardeşi olmanın hatırı ve hukuku vardır işte. Kürt, buhatır ve hukuku itina ile gözetir.

Ortadoğu dediğimizcoğrafyanın bütün Müslüman halkları ehl-i muhabbettir, fakat Kürtlerin“başım-gözüm üstüne”si bambaşka bir güzellik. Bu güzellikten herkesgibi devlet de istifade edebilir. Kürtler devlete de “başım-gözümüstüne” diyebilirler. Unutmayalım ki, Osmanlı devleti milliyetçilikhareketleriyle çalkalanırken ve Frenklerle işbirliği yapanlarınOsmanlı'dan toprak koparacağına kesin gözüyle bakılırken Kürtler“Millet-i İslam” prensibine ısrarla bağlı kalmış ve bölücülüğün “b”sinetevessül etmemişlerdir. “Millet-i İslam” prensibi terk edilipErgenekon'lu-Bozkurt'lu “Türk” kimliği dayatılınca bir travmayaşadılar, ama, 1920'li-30'lu-40'lı yıllarda 16 kere isyan ettiklerihalde, sırf Ezan-ı Muhammedi'ye saygı gösterdiği ve Şeyh Said'intorununu milletvekili yaparak 'geçmişe sünger çekelim' mesajını verdiğiiçin Demokrat Parti'nin 10 yıllık iktidarında silahlarını toprağa gömüpumutlu bir bekleyiş içine girdiler.

Ne oldu? Umutlu bekleyiş boşaçıktı. Devlete itiraz sesleri yeniden yükselmeye başladı. Bu sesleringereği yapılacağı yerde, ağzını açanın ağzı-burnu dağıtıldı. Kürt'ün“K”sini telaffuz edenin canına okundu. Öyle bir devlet baskısıuygulandı ki, dünyanın en dindar Müslüman halklarından biri olanKürtlerin önemli bir kısmı, İslam'a açıkça cephe alan PKK'dan medetumar hale geldi. Bunda bizim de sorumluluğumuz var. İslamcılar vegenelde sivil toplum olarak, devletin Kürt'e bakışını veDoğu-Güneydoğu'daki yanlış uygulamalarını görmezden gelerek,kardeşlerimizi derin bir yalnızlık hissine sevkettik. Onları kırdık,incittik. Yine de, Batı'dan gelen her misafiri baş tacı ediyorlar.'Değil mi ki geldi? Hoş geldi' diye düşünüyorlar, ille de “Başım-gözümüstüne” diyorlar. Bu bize bir şeyler ilham etmeli!..