Başlığa bakınca sokak ortasında kriz geçiren bir hastaya, çekilin ben doktorum diyen kişinin durumu ile günümüz parlementosu arasında bir ilişki kurulacak sanmıştım.
otobüslerle bol bol yolculuk yaparım ama otobüse binerken odaklandığım tek nokta ineceğim andır. birde bol bol uyurum.
aslında bu yazıyı okumam benim için hiçde iyi olmadı, bundan sonra her otobüse binişimde aklıma takılacaktır. böyle takıntılar beni çok huzursuz eder, beni huzursuz edeceğini bildiğimden olsa gerek özellikle unutmak istesem daha güçlü bir şekilde hatırlarım.