Ve ben Sustum yâr.. /İbrahim İnecik
Geceler uzun;geceler kısa ve sensizlik;
Zulüm…….
Yıldızlar düşüyor avuçlarıma; acıyor güneş..
Ezanlar çağırıyor ölümü edebi düşlere,
Not düşüyorum gözyaşlarıma adını,
Berden’dini çözüyorum uzaklardan…
Sessizce…..
Kime kin’ledin harfleri; söyle yâr..
O gözlerin’i kime mîm ettin….
Şehrinden kovuldum sanki..
Dilim dönmez kelâmına, sustum..
Ve sustum ;sen söyle yâr.. ben sustum…
Sanmaki güneşler yakar içimi ;sen gibi..
Gözlerinin kahvesine varmadan kopuyor ;kıyamet
Ben sende Kıyâm’ettim ;ellerimden tut artık;
Yâr….
Akar kanlı yaşım kül olmus rengine;
Soluyor şehirler mürşidimden ebêde
Gidenlerin ardından esermiş rüzgarlar;
Rüzgarında paramparça oldum ; boran oldum;
Ve ben Sustum yâr..
///Haydi sıra sende.....
Sen söyle.... [Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]