kapanmıyor açılan yaralar...
 

kapanmıyor işte açılan yaralar
elden ne gelir diyemem
gönülden ne gelir
gönüle ise fermanı ancak "O" verir
geçmişe duyulan özlemdir kapanmayan yaralar
yaşanmamış dostluklara tutsaklıktır kimi zaman
kalbim hep içinde olduğun sevgileri arar
ne yapayım gülüm,kapanmıyor işte açılan yaralar..
yürüdüğüm yollar değil
yaşadığım yıllar yordu
senden kalanlar hep seni hatırlattı,durdu
sabah güneşinin aydınlattığı o duvarda
dağların eteklerinde açan çiçeklerde
hasretin içimde,hep karanlık buralar
ne yaparsan yap,kapanmıyor işte açılan yaralar..
solan çiçek birdaha açmaz bilirsin
yağmurun ardından yükselen gökyüzünde
yaşamıştım seni bulutların şekilerinde
sen gittiğin yerden birgün geri dönsende
ben artık yok oldum perşembe gecelerinde
aynalar yüzümü göstermiyor yoklukta
sadece gözlerin hiç perdesini aralar
varlığında bile kapanmıyor açılan yaralar
ölüm düşüncesi sarmışken tüm hücrelerimi
bilmiyorum göklerden bir ferman gelir mi
fermanın sen olmasını istemekten utanırım
ölüm sevda iken,dosttan vuslat istenir mi
kalbimi nasıl ki sevginle doldurduysam
şimdi de acıyla dolduruyorum bu aralar
olsun be gülüm
varsın kapanmasın artık açılan yaralar.....

RE: kapanmıyor açılan yaralar...
 

Yasamaktan öte özür bulamayinca aska
sonuçlari bir bir gözden geçiriyorum
pulluklarla devrilen topragin islakligindaki can
madenlerin buharindan elde edilen büyü
bazi yasak kitaplarin verdigi dinç duygular
nelerse ki yasamak sözünü asi kilan
nelerse ki lekesiz, umutlu ve budala.

Denedim. Soguk sular dökünüp firladim sokaklara
sorular sordum nice kara sifatlari üstüme alaraktan
iste boynum, agzim sehvet yalaklarinda
çarpistim, and içip ayna kirdim
dogadan bir vahiy bekledimse bosuna
baktim aksam herkesin kabul ettigi kadar aksamdi
hiç bir mesru yani kalmamisti hayatimin.

Sözlerimin anlami beni ürkütüyor
böylesine hazirlikli degilim daha.
Bilmek. Bu da ürkütüyor. Gene de biliyorum:
Kapanmaz yagmurun açtigi yaralar çocuklarda

RE: kapanmıyor açılan yaralar...