Rahmetli İmam Humeyni’den bir şiir
 

Yüzüne âşık olmayan gönül, gönül değildir

Benine divane olmayan kişi, akıllı değildir

Gönül vermiş aşığın mestliği senin şarabındandır

Bu mestliğimden gayrı ömrüm faydalı değildir

Senin yüzünün aşkı bu çöllere attı beni

Ne yaparsın ki bu çöl sınırlı değildir

Kendinden geç! Eğer gönül vermiş âşık isen

Ki senle O’nun arasında «senden» gayrısı engel değildir

Aşk yolcusu isen hırkayı, seccadeyi bırak

Ki bu menzilde sana aşktan gayrısı yol değildir

Eğer gönül ehli isen sûfiliği, zahitliği bırak

Ki bu taifeden gayrısına bu mahfil yol değildir

Onun zülfünün kıvrımlarına tutunmalıyım

Ki divane-i âşık olana bundan gayrısı hâsıl değildir

Elimden tutarak bu riya hırkasından kurtar beni!

Ki bu hırkay-ı ruba cahilden gayrısına urba değildir

Ne ilim ne irfan harabatta kendine yol bulur

Zira âşıklar mekânı batıla yol değildir…