Masumiyet
 

Değişen biz değiliz zaman
Çekilin ey masum perdeler kat kat üstümüze
Hadi zaman koş ipe sende
Asıl bizim yerimize
Soyut kavramlığınla tüm suçu sana yıkıyoruz
Kalbimiz rahat
Vicdanımızı sızlatabilecek bir gözünde yok senin

Değişen ben değilim sensin
Çekilin ey masum perdeler kat kalbime
Hadi sür kalbini sende asılmaya
Pamuk kalbinle tüm suçu sana yıkıyorum
Kalbim rahat
Vicdanımı sızlatacak üste çıkacak bir kalbinde yok senin

Değişen hiçbirşey değil Benim
Çekil ey masum perdeler dünyanın üstüne
Sür beni ey zalim el
Sandalyenin üstüne
As beni tüm zulmetin şerefine
İçiçe geçen sistemler tüm suçu yıksın üstüme
Taş kalbiniz rahat
Çekilin tüm ipler mazlumlar şerefine
Sıkın ey urganlar boyunlarımızı
Vicdanınızın soluk alabileceği bir atmosferi yok çünkü kalbinizin

Şimdi yıkılın ey aynalar
Dizilin ey gerçekler
Doğrulun ey aynalar
şimdiii...

RE: Masumiyet
 

Astığın şiir birden aşağıdaki şiiri çağrıştırdı zihnimde, paylaşmak istedim,Çen!

Hepsi Bu

Değişen ben değilim
dönüşen savaş
yaşlanmakla ıslanmak aynı şey:

bir yağmurun gölgesinde ihtiyarlanmak

şimdi ölüm bile yetmiyor
acılarımızı tartmaya
dostlar
alıngan bir sahili pinekliyorlar
bir merhabayı bıçaklar gibi artık
selamlaşmalar

değişen ben değilim
dönüşen savaş

artık zaman bile yetmiyor
yaşadığımızı sanmaya

yine de ışıklar bu kenti
güzelmiş gibi gösteriyor
geceleri...

geceler...
yani
Ahmet Haşim in kafiyeleri...

seni aklıma düşüren
yerçekimi değil
yalancı yıldızlar
öyle uzaksın ki
üflesem soğuyacaksın
sarılsam okyanus

bir aşka yetecek kadar
ve anımsatacak kadar
sebepsiz bir ölümü,
acılarımız
ve kafiyelerimiz var...

işte hepsi bu kadar...

Yılmaz Erdoğan