FİRAVN'UN İMZASI

Cibril aleyhisselâm, insan şekli almıştı,

Gelip birgün, Firavn’un kapısını çalmıştı.


Demişti: (Hükümdarım başımı soktum derde,)

Firavn dedi: (Meşgûlüm şimdi git gel ilerde.)


Dedi ki: (Bekleyemem şu anda söyleyeyim.)

Firavn dedi: (Uzatma, söyle de dinleyeyim.)


Dedi: (Bir kölem var ki, sözümü dinlemiyor,

Ne emretsem yapmıyor, bana karşı geliyor.


Ben bu âsi kölemi, öldürürsem acaba?

Suç işlemiş olup da, girer miyim günaha?)


Firavn dedi ki: (Hayır, suç ve günah değildir,

Böyle âsi kulları, hemen öldürmelidir.)


Cibril dedi: (Ne ile, öldürsem hükümdarım?

Suda boğsam olur mu, siz deyin ben yapayım?)


Firavn dedi: (Öldür de, nasıl olursa olsun,

İstersen o köleyi, at bir suya boğulsun.)


Cibril aleyhisselâm, dedi: (Ey hükümdarım,

Bu işi izninizle, yapmayı arzularım.


Madem ki bu yoldadır, sizin bu fermanınız,

Kendi eliniz ile, yazıp imzalayınız.)


(Âsi olan bir kulu, câizdir suda boğmak.)

Diye yazıp kâğıda, imzaladı bu ahmak.


Bu hâdiseden sonra, yıllar geçti aradan,

Mûsa aleyhisselâm, kaçarken Firavun’dan.


Vardı Kızıldeniz’e, o zaman kavmi ile,

Yetişti arkasından, Firavn da askeriyle.


Mûsa aleyhisselâm, duâ etti Rabbine,

Denizden on iki yol, açılmıştı kendine.


Geçmeye başladılar, müminler bu yollardan,

Firavn da askeriyle, girdi arkalarından.


Sağ ve sâlim geçince, tam olarak müminler,

Suyun tam ortasına, gelmişlerdi kâfirler.


Yollar kapandı birden, sular bastı her yandan,

Geldi Cibril-i emin, Firavn’a tam o zaman.


Gösterdi kendisine, imzalı fermanını,

Okuyunca kâğıdı, tanıdı imzasını...

Alıntı..