|
Üftade... [Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] [Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] soluğuma bitişiktir bülbül ben esrarengiz bahçelerin gülüyüm, dalımda atışan çiğ taneleri ateş hattında söz, şiir, yerle gök arası! Kar taneleri öykünür içimdeki alaza İlhamım vefasız bir tarihte, inim inim, üftade! kana davetiye çıkaran hatıralar mıdır her yağmur sonrası? Bir sarsıntı yokluyor içimde, yerini El yordamıyla bulunması mümkün bir yanım yoktur Yoktur bu şehrin kalbinde yerim! Kar krizinde sermayem un ufak edilir Bir devin alnı değmez sanma yere Sanma ki kabuk tutunca yara noktalanır içte acı, içte kahır! Sular çekilir… Fer söner… başımda duman, aklımda hayalin kalır! Baran kokusu okşar yüreğimi Hilekâr ataklara geçerim Yakalarım sözcükleri en teşne yanlarından ve Arz-ı halim küçük harflerle büyük bir ah’ın tercümesini yazar Müftehir söylemlerim olur, adın besmelemdir! Mevsimler sana uğrar ilkin, İlk kar senden yağar Acımtırak teselliler yontmaz hüznü üftade! Bilirsin,hiçbir resim aslının yerini tutmaz Hiçbir renk seni siyah kadar anlatmaz! Melaline üşüşürse acemi dilmaçlar Bırakma üftade… açmasınlar bağrını Saçlarını çözen ademin sırrına mahzar olur Buğdayın ve unun / kalemin ve nunun ah’ı tutar seni Bırakma üftade… çizmesinler resmini! Hançer bulunca kalbimi sanma ki biter vaveylâ! Gölgesinde erguvanî filizler uyuklar gecenin Bereket pek yakında… Bilmezsin, ellerim kutlu bir belaya kurban gider Gün gelir, günüm gelmez, vurgun vurgun ömrüm gider! Görmezsin üftade, görmezsin! Kuş katarları darp izleri taşır kına kokulu bayramlara Kar üful eder aklımın en mülayim mahalline Değer günışığı letafetine senin Kara karanlık gecelerle ayrılır yolun Değer cihanı sersem önüne değer üftade Ensiz, çapsız bir tebessümün için… Sonrası gençlik düğümü gibi gelir Kar değer saçıma, ellerime… ellerime… Bu devinim bengidir!… Bu yara mekkî.. Dili yok sancının … vuslatın üvey geçmişinde ismimiz yok Bu hikayenin sonunu merakla bekliyor kır gelinleri Üftade! Al da kır vaktin ikindisini Kalandan kime ne? / derdi gören gidiyor İçini dök semanın kuşağına Kan şerbeti kaynat ve yıka nehirlerin gümrah sesini Temiz bir sayfa aç ömründe, bilmediğin bir yöne ver mürekkebini Beni de unutma, unutma üftade! İnsan bilmedi mi ‘zamansız geldi’ diyor ölüme Oysa ölüm insanın önünde, eteğinde Aşkıma yürüyor çağın kan erbabı An, öldüğün mevsimi hatrıma taşıyor Böyle çığ gibi büyüyen tebliğ elbette karadır Ben alıştım insicamsız hayatıma Senin yolmaya yeltendiğin gülleri şimdi yedi kat el kokluyor üftade Bu ne yaman haldir… Bu ne derin bir uyku! Recm edilmiş bir günahın semeni böyle ağır ödenmemeliydi? Neden hâlâ açmıyor gökler? Hüsn-ü tahlil değil aleni gerçektir bu Nüzul değer naz çiçeğine Kargışların isyanı lâl olur Sen gelirsin üftade, ülfetinle Kaktüs suya kanar, soylu bir kıyama hazırlanır kainat Kuşlar sütkırı özgürlüğü kanadına sarar Sen gelirsin üftade, Gözü pek civanlar serilir yoluna Livası sende durur aşk-ı beyzi’nin Hüsn-ü tahlil değil elzem olan kazadır bu Suyun kaderinde sen varsın İncirin çekirdeğinde sen, üftade! Ben naçar çağırırım seni Ses etmezsin ötelerden bunca feryada karşın Dedim ya sonrası gençlik düğümü gibi gelir… Kar değer saçıma… adresime… adresime… Kerem etmez hiçbir cellat elindeki kadere… Bunu en iyi sen bilirsin üftade! Nuveyba! Şiir: Üftade Yazan: Eda / Nüveyba Yorum: Ahmet Karakaya |
| SAAT: 21:25 |
vBulletin® Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
User Alert System provided by
Advanced User Tagging v3.2.6 (Lite) -
vBulletin Mods & Addons Copyright © 2025 DragonByte Technologies Ltd.