Bir hadis-i şerifte münafığın alâmetleri, “Konuşunca yalan söyler. Söz verince sözünü
 

Bir hadis-i şerifte münafığın alâmetleri, “Konuşunca yalan söyler Söz verince sözünü tutmaz Kendine itimat edilince ihanet eder” şeklinde belirtilir Buna göre, mesela, yalan söyleyen insan münafık mı olur?

Bu hadis-i şerifte büyük bir terbiye metodu saklı Her Müslüman çok iyi bilir ki, yalan söylemek, sözünde durmamak, emanete hıyanet etmek insanı kafir etmez Yine hepimiz biliriz ki, münafık kâfirden daha alçaktır Çünkü, münafık gerçekte kâfir olduğu halde, küfrünü gizleyen, Müslüman görünen kimsedir Bu adam İslâm’ın gizli düşmanıdır ve açık düşmandan daha tehlikelidir Sizi ne zaman ve nasıl vuracağı bilinmez

Şimdi, yalan söyleyen bir Müslümanın böyle sinsi ve gizli bir kâfirden daha aşağı olduğunu söylemek elbette mümkün değil

O halde hadis-i şerifteki inceliği şöyle anlayacağız
Resulûllah Efendimiz (asm) bu sözüyle müminlere şöyle bir ihtarda bulunuyor: “Sakın şu günahlara yaklaşmayınız! Çünkü onlar kâfirden daha alçak olan münafığın sıfatlarıdır”

Bu fevkalâde tesirli bir ikaz, bir sakındırma metodudur Bu inceliği sezmeyerek, söz konusu günahları işleyen bir mümini nifaka girmekle itham etmek, tekfir gibi büyük bir cinayet ve dehşetli bir su-i zandır

Maalesef bugün, günahkâr müminlerin her sözünü ve her hareketini bin bir bahane ile küfre yoran insanlara çokça rastlıyoruz Âlimlerimiz, âriflerimiz, önderlerimiz böyle mi yapıyorlardı!?

Bugün top yekûn İslâm âlemi, bilgili, fâziletli ve günahkârlara bir şefkatli baba gibi üzülen gayretli Müslüman tipine son derece muhtaç

Islah nedir bilmeyen, hastaya sövmeyi tedavi sanan, sevimsiz, muhakemesiz, şefkatsiz ve hırçın tipler İslâm’ı temsil edemezler

Bu noktada şu hadis-i şerif bütün müminler için ne büyük bir irşattır! Ebu Hureyre (ra) anlatıyor:
Resûlullah’a (asm), “Ey Allah’ın resûlü! Müşriklere beddua et, onları lânetle!” denilmişti

Şu cevabı verdi:
“Ben rahmet olarak gönderildim, lânetleyici olarak değil!”