Nefsle Mücadele ve Cihad Nasıl Olmalıdır?
 

Herkese lazım olan nefsini tanımasıdır. Çünkü nefsi bilmek, onu tanımak mühim bir meseledir.Bir kimse nefsin zilletini, güçsüzlüğünü ve yok olacağını bilse Rabbini de İzzet, Kudret ve Beka ile bilecektir. Kişi ancak nefsini tanımasıyla, Rabbini hakkıyla tanıyabilir. Bu sebeple akıllı olan kimsenin nefsinin istek ve arzularına fırsat vermemesi ve gevşeklik yapmaması gerekir.

Nefis, insanın bineğidir. Bu dünya imtihanında başarılı olmak ve menzile varmak için bu bineğe ihti-yacımız vardır. Ancak nefsi, arzu ve ihtiyaçlarını terk etmek değil, terbiye etmekle mükellefiz.

RE: Nefsle Mücadele ve Cihad Nasıl Olmalıdır?
 

Nefsi isteklere uymak ne kadar çirkin bir binektir. Çünkü nefis, insanı fitne ve karanlıklara sürükler. Sabretmesi ve tahammül etmesi güç bir yaratıktır. Seni devamlı zorluklara ve yanlışlıklara iter. Kim nefsi isteklerin arzusuyla dünya hayatına bakarsa, cehennemde yanmayı hak eder. Allah-u Zülcelal nefisle mücahede hakkında şöyle buyurur:

Her nefis, ne hayır işlemiş, ne kötülük yapmış ise onları önüne konmuş bulur. Allah, kendisine karşı (gelmekten) sizi sakındırıyor. Allah kullarına çok şefkatlidir." (Al-i İmran; 30)
İnsan dâima kendi nefsiyle hesap görecek; bir hata veya masiyet yaptığı zaman o hata üzerinde nefsini cezalandıracaktır.

RE: Nefsle Mücadele ve Cihad Nasıl Olmalıdır?
 

Hz. Ömer (Radıyallahu Anh) birgün, ikindi namazında bahçesinden camiye gelip cemaatin dağılmış olduğunu görünce, ikiyüzbin dirhem değerindeki bahçeyi, nefsine ceza vererek sadaka olarak vermiştir.


Rebi b. Haysem (Radıyallahu Anh) anlatıyor;

“Kendisinden nasihat dinlemek amacıyla Veysel Karani (Radıyallahu Anh)'nin yanına gittim. Sabaha kadar oturmuştu; ben de onunla beraber oturdum. Sabah namazını kıldı. Tesbihatını yapsın dedim. Tesbihatla meşgul oldu, hatta öğleye kadar buna devam etti; öğle namazını kıldı ve oturdu; İkindiye kadar... İkindi namazını da kıldı, akşama kadar...

Böylece tekrar sabaha kadar devam etti. Sabah olunca sabah namazını kıldı; sonra yine oturdu ve uyku ona bir anlık peyda oldu ve şöyle buyurdu;
"Allah’ım! Çok uyuyan gözden ve doymayan karından sana sığınırım.”
Bunun üzerine ; "Onun bu durumu bana kafidir.” dedim ve oradan ayrıldım.”
Görüldüğü gibi Veysel Karani (Radıyallahu Anh)'nin Allah-u Zülcelal'e karşı durumu, gayreti ve nefsiyle mücahedesi bir Sahabe'ye dahi büyük bir ibret oldu...

RE: Nefsle Mücadele ve Cihad Nasıl Olmalıdır?
 

Desen ki; "Nefsim itaat etmiyor, acaba ilacı nedir?" Bu hususta Hz. Lokman (Aleyhisselam) oğluna şöyle dedi;

Ey oğlum! Nefsin arzularına uymaktan sakın, zira nefsin doğru olmayan kötü bir isteği vardır. Şayet nefsine biraz uydun mu, daha fazla isteyecek, daha da azgınlaşacak...
Çakmak taşında ateşin gizlenmesi gibi, nefsin istekleri de kalbte öyle gizlidir. Çakıldığı zaman parlar, kendi haline bırakıldığı zaman gizlenir."

RE: Nefsle Mücadele ve Cihad Nasıl Olmalıdır?
 

Zamanımızda yeme, içme, giyim kuşam vs. çok bol olduğu halde, onlara mutabaat yapmak için nefsimizle mücahede etmemiz bizim için çok büyük bir şeref ve kazançtır. O Allah dostları bu zamanda olmadığı için onların hal ve hareketlerini görmedik.
Fakat, onların kitaplarını ve menkıbelerini okumak, kişi için en büyük ilaç ve Allah-u Zülcelal'in rızasını kazanmaya sebeptir. Onlar çok meşakkat çekmişlerse de gitmişler, fakat onların amelleri; kazanmış oldukları sevap ve mükafatlar beraberlerindedir, bâkidir.
Onlara mutabaat yapmamak ve bir kaç günlük hayat için şehvetlerine uyup, ebedi saadet yeri olan ahiret hayatını perişan etmek, ne büyük bir hatadır!

RE: Nefsle Mücadele ve Cihad Nasıl Olmalıdır?
 

evet çok doğru tesbitler yapmışsınız.
nefisle mucadele derken,nefsi öldürmek değil,isteklerini red etmek değil,hakkını gaspetmek değil,nefsi helal dairesinde tatmin etmektir maddi manevi ..nefis zaten fıtraten doyumsuz bir yaratılıştadır.dizgini elimize verilerek onu helal dairesinden çıkarttırmamak,haram dairesine girmesini engellemektir.nefsi mutmainne budur...Allah razı olsun.

RE: Nefsle Mücadele ve Cihad Nasıl Olmalıdır?
 

Geçmiş kadın evliyalardan olan Rabiatü'1 Adeviyye (Kuddise Sırruh)'nin mücahade hususundaki münacaatı şöyledir."

Ya ilahi! Gözler uyudu, melikler, padişahlar kapılarını kapattılar; sevgililer sevdikleriyle başbaşa kaldılar, ben ise şimdi senin huzurunda ve emrinde ayaktayım." derdi ve bu şekilde, sabaha kadar ibadet, zikir, fikirle meşgul olurdu. Sabah namazını kıldıktan sonra da şu şekilde dua ederdi;

"Ya Rabbi! Gece arkasını döndü gitti, gündüz de yüzünü verdi. Kabul ettiğini bilseydim, tebrik ederdim. (Bayram ederdim.) Kabul etmediğini bilseydim, kendimi bu musibetten dolayı taziye ederdim.”

Namazlığın etrafı abdest almış gibi ıslak olurdu. O ıslaklık gözlerinden akan yaştı, o kadar çok ağlardı ki o şekilde etrafı ıslanırdı...

Yine, Allah-u Zülcelal'e münacaat ederek şöyle derdi;

"Ya Rabbi, azametine yemin ederim ki, bu hâlim benim için ahlak ve prensip olmuştur, beni kapından kovsan da Senin kerem ve cömertliğine sığınır, yine kapından ayrılmam. Çünkü kalbime öylece yerleşmiştir

RE: Nefsle Mücadele ve Cihad Nasıl Olmalıdır?
 

Bu, erkekler ve kadınlar için ibret olsun.
Bazı meselelerde erkek olarak arkadaşına;
"Kadın gibisin!.." dersin, onu aşağı ve basit görürsün... Var mı sende bu mübarek kadın gibi erkeklik... Öyleyse adam gibi çalışıp çabalamak ve en azından o kadının yaptığını yapmak lazımdır.

RE: Nefsle Mücadele ve Cihad Nasıl Olmalıdır?
 

Allah senden de razı olsun admin kardeş, Allah gönlünü açık etsin huzurla doldursun...

RE: Nefsle Mücadele ve Cihad Nasıl Olmalıdır?
 

Yahya İbn-i Muaz dedi ki:

"Gözün, dünyada ona fazla önem vermeyecek derecede olsun. Nefsin isteklerini kesinlikle yapma ki; çalışman yalnız günlük rızkını temin derecesinde olsun. Devamlı olarak ahiret için çalış.”
İnsan nefsini, muhalefet kılıcı ile her öldürüşünde, Allah-u zülcelal onu yeniden diriltir. Dirildiği zaman yine bir çok şeyler ister, insanla inada tutuşur; kötülük kanatlarını açar, yine uçmaya başlar.
İşte hal böyle olunca insana düşen görev, yine inatçı nefsi ile cihat etmektir. Nefis ölmez, insan sağ oldukça oda olur. Yalnız, nefis terbiye olur. İman sahibinin daimi vazifesi, nefsini yenmektir.