Hutbe: Kendimiz için istediklerimizi başkaları için de isteyelim
 

Muhterem Müslümanlar!


Cenâb-ı Hakkın yarattığı varlıklar içinde en mükemmel varlık insandır. Bu mükemmelliğine rağmen insan, tek başına hayatını sürdüremeyen ve mutlaka birlikte yaşamaya muhtaç olan bir canlıdır. Yüce dinimiz toplumun huzurunu ve mutluluğunu sağlamak için bir takım kurallar koymuştur. Bu kurallara uyulursa huzur ve mutluluk sağlanır. Aksi takdirde huzursuzluk ve mutsuzluk hakim olur. Bunların başında müminlerin birbirlerini sevmesi gelmektedir. Bu konuda Sevgili Peygamberimiz (S.A.S.)Müminler birbirini sevmede, birbirine yardım etmede ve birbirine acımada bir vücudun uzuvları gibidir. (Nasıl ki) vücudun herhangi bir uzvu acı ve ızdırap duyarsa; diğer uzuvlar da uykusuzluk ve ateş yükselmesi ile aynı acıyı duyarlar buyurarak, bu hasleti güzel bir şekilde ortaya koymuştur.

Bu güzel hasletlerden birisi de: Kendisi muhtaç olsa bile, komşusunun yardımına koşmasıdır. Yüce Allah Müslümanları Kuranda Kardeş ilan etmiştir. O halde Müslüman, kendisi için istediğini kardeşi için de istemek ve sevmek zorundadır.

Bu durum, Kuran-ı Kerimde şöyle açıklanmıştır: Daha önceden Medine'yi yurt edinmiş ve gönüllerine imanı yerleştirmiş olan kimseler, kendilerine göç edip gelenleri severler ve onlara verilenlerden dolayı içlerinde bir rahatsızlık hissetmezler. Kendileri ihtiyaç içinde bulunsalar bile; onları kendilerine tercih ederler. Kim nefsinin cimrililiğinden korunursa, işte onlar kurtuluşa erenlerdir. (Haşr S. 9. Ayet)

O halde değerli Müslümanlar!

Toplum hayatında mutlu ve huzurlu yaşamak istiyorsak, yardımlaşma ve dayanışma içerisinde hayatımızı devam ettirelim. Nefsimiz için istemediğimiz şeyleri, başkasına da reva görmeyelim. Unutmayalım ki, hayat, sanıldığından daha kısadır ama; bu kısa hayatta yapılabilecek iyi işler pek çoktur;ona göre hareket edelim. Acılarımızı ve sevinçlerimizi birlikte paylaşalım. İşte o zaman hayat huzur ve mutluluklar içinde geçecektir.

Hutbemizi bir hadis-i şerif mealiyle bitirelim: Sizden birisi kendi nefsi için istediğini, kardeşi için de istemedikçe olgun mümin olamaz (Buhari-İman 13)