Kartal yuvasındaki yavrularını korumak isteyerek yavrularını kanatlarının altında toplamak için kafalarını çatlatırcasına gagalıyordu. Âdeta "Anlayın! Uyarıyorum! Girin kanatlarımın altına!" diyordu. Kartalın yüreği yavruları için acı ve heyecanla atıyordu. Nasıl da merhametliydi kalbi, nasıl da sertti gagası!

Bir yandan yavrularını almaya, öldürmeye çalışan düşmanlarıyla mücadele ediyor bir yandan yavrularını kanatları altında toplamaya çalışıyordu. Nasıl da mücadele ediyordu!

Sonra saat geldi. İndirdi kanatlarını yavrularının üzerine. Dışarıda kalanlara sırtını döndü. Uyarmıştı, çağırmıştı kanatlarının altına. Artık çok geçti. Gökten taşlar yağmaya, yer sarsılmaya başladı. Kimse için sığınılacak bir yer yoktu. Dağlar sarsılıyor, yerin üstü altına getiriliyordu. O kanatlar, yumuşacık tüyler nasıl koruyacaktı? Dağlar bile güvenli değilken! Yavrular sığınıp saklandılar. O vakarla gözlerini yavrularına çevirdi. Her şey parça parça edilirken, yeryüzü altına gelirken o yavrularının üzerine kanatlarını indirdi.







Düşman acımasız ve zalimdi sözleri ise sözlerin en tatlısı.
Amerika kavgacı, zalim ve merhametsizdir. Sözleri ise yumuşak "Barış, adalet, insan hakları!"


Allah gafurdur, rahimdir. Azabı ise azapların en elimi.

Melekler korkutucuydu İbrahim'e. Verdikleri müjde müjdelerin en güzelinden biri.

Melekler güzel, sevimliydi Lut kavmine, öyle mi? Yaşattıkları dehşet dehşetlerin en hûşu uyandıran dehşetlerinden biri.

Kör müydü kafirlerin gözleri nasıl görmediler? Sarhoş muydular nasıl tanımadılar? Yoksa ikisi birden miydiler?

"Ömrüne yemin olsun onlar sarhoşlukları içinde kördüler!"

Kördüler peki duyabildiler mi?

Gün doğduğu sırada yakaladı onları sayha/korkunç ses.

Burçlarla süslenmiş gökyüzünden yağdı taşlar. Ne kadar güzel, öyle mi yıldızlar? Gözleri sarhoş eden güzellik! Görmüyor, korkmuyorlar. Hameimmimmesnundan yaratılmış insana o güzel gökten yağdırıldı hicâretemminsiccil. Gökte bir kapı açılsaydı ve yükseltilselerdi de gözlerimiz sarhoş oldu ya da sihre/kandırıkçılığa maruz kaldık diyeceklerdi.

Onlar yeryüzünden göğe çıkarılmadı, âdeta gök indirildi üzerlerine.

Yeryüzünde süslemişti şeytan onlara. Evini süslemişti kıyamazdı evine ev eşyalarına, tarlasını süslemişti kıyamazdı tarlasına, koyunlarını, atlarını, altınlarını, evlatlarını süslemişti; kıyamazdılar onlara. Üstü altına getirildi şehrin. Evler, tarlalar hayvanlar altınlar, kıyılamayan ne varsa kıyıldı. Yeryüzünde süslemişti şeytan. Yer üstü yer altına dönüştürüldü.

O sarhoşlukları içindeki körler helak edilirken biz müminler arkamıza bile bakmadık. Göz ucuyla bile bakmadık. Gök üzeelerine yağdırılıp şehrin üstü altına getirilirken biz emredilen yere gittik.

Eykeliler, ashabı eyke, ashâbı sedir ağacı da zalimlerdendi. İntikam aldık onlardan. Her ikisi de birlikte imâmimmübîn. Hicr/taş halkı da dağlarda âminin evler yaptılar. Emin olduklarını düşündüler. Nasıl görmediler? Onları da sayha yakaladı sabahleyin. Duydular?


Fıtratını değiştirmese insan ne diye göğün fıtratını değiştirsin Allâh? Gök gökte kalmaz mı? Yerin üstü ne diye yerin altına dönüşsün? Fıtratı niye değişsin? Dağlarda güvenle yaşanmaz mı?

Gökten taşlar yağarken, yerin üstü altına getirilirken, dağlar bile korunaklı değilken çığlıklar koparken, herkes kaçışırken nerede güvende olur ki insan? Dünya malı birer birer değil hepsi birden yer altına gömülürken. Yeryüzünde mi süsleyecekti iblis? Yeryüzü yer altına getirilirken?


88- Sakın onlardan birtakım sınıfları faydalandırdığımız şeylere gözlerini dikme! Onlara üzülme ve mü'minlere kanadını indir!

Hicr suresi ilk 15 ayetin konusu:

Vahyin özellikleri, Müşriklerin hz Muhammed'e karşı olumsuz tutumları, mucize istekleri, Vahyin korunacağı, ònceki nesillerin vahye karşı tutumları ve inançsızliktaki ısrarları ifade edilmektedir.

İlk 15 ayetin kavram haritasını çıkaralım ve bu kavramların ayetlerle beraber anlamları üzerinde duralım.

İlk ayette

Âyât:
El kitab:
Kuran :
Mubin:

Kavramları geçiyor. Kitap ve Kuran farklı anlama mı geliyor? (Alaleyl anlayacağımız ölçüde bir örnekleme yapar gibi geliyor bana :)


1. Bunlar Kitab'ın, yani özünde açık ve (hakikati) açıklayıcı olan ilahi hitabın âyetleridir.

Selamlar dostlar. Kendi ilmimce deneyeyim.



Adam şirketin salonunun ortasında yerlere kabukları ata ata çekirdek çitliyor, inanılır gibi değil! Patronun geldiğini görmesine rağmen hiç de durmuyor. O kadar kaş göz ettim, işaretlerle/ayetlerle yapmamasını söyledim, kovulacaksın, patron canına okuyacak dedim ama işaretlerime, sözlerime cevabı: "Yerlere kabuğun atılması yasak mı kardeşim, hangi kitapta yazıyor yasak diye,"oldu. Patron da bunun üzerine yasak olduğunu bir kağıda ktb ettirip/yazdırıp panoya astırdı. Artık şirkette çekirdek çitlenmesi yasaktı ve ktb edilmişti bu yeni kural. Ktb edilene de malumunuz kitap denir.

Dedim ki çitleme artık şu çekirdeği. Artık şirkette cekirdek yemek yasak. Patron yazdırıp panoya astırdı.

"Benim okuma yazmam yok. Kimse bana ikra etmedi, okumadı. Okunan bir yasa değil o kanun, ikra edilen bir kur'an değil o kanun. Nerden bileyim ben. Bilmediğim şey yüzünden mi cezalandırılacağım." dedi.

Patron herkesi toplatıp konulan yeni kuralı madde madde ikra ettirdi, okutturdu. Kitapta yazılan kanun artık herkese malumdu. Ikra edilene/okunana da Kuran denir.

Bir sonraki çekirdek çitlerken gördüğümde kaş gözle yapmamasını işaret ettim/ayet ettim. Ama bu defa ayetlerim/işaretlerim kitaptan yani yazılı olan kanundan ve okunan ikra edilen kur'andan alıyordu gücünü. Öylesine bir işaret değildi işaretlerim.

Dedim ki işte bu işaretler apaçık okunandan, yazıyla yazılan kitaptan.

Belki ileride kovulanlar keşke o çekirdeği çitlemeseydik diyecek.

Bırak yesinler içsinler eğlensinler. Yakında bilecekler.

Biz hiç kimseyi herkes tarafından bilinen malum olunan ktb edilmiş/yazilmış/ kitap olmaksızın işten kovmadık.



Hicr 1-4

Elif Lam Ra. Bunlar, kitabın/yazılmış olanın ve apaçık Okunanın/Kur'an'ın ayetleri/işaretleridir.

Gün gelecek, Kafirler/Örtenler: "Keşke teslim olanlardan olsaydık." diye arzulayacaklardır.

Bırak onları, yesinler, içsinler, keyif sürsünler ve emel kendilerini oyalasın; sonra bilecekler!

Biz, hiçbir memleketi bilinen/mâlum olunan bir kitabı olmaksızın helak etmedik.

Neml 29-31

Kâlet yâ eyyuhâ-lmeleu innî ulkiye ileyye kitâbun kerîm

İnnehu min suleymâne ve-innehu bismi(A)llâhi-rrahmâni-rrahîm

Ellâ ta’lû ‘aleyye ve/tûnî muslimîn

Dedi ki: Ey konseyim bana kerim bir kitap bırakıldı

O gerçekten Süleymandan ve gerçekten Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla.

Yücelenmeyin ve bana teslim olarak gelin.

Vahiy kaynağına nispetle el Kitab'tır, el Kuran olma vasfını insana okununca/okuyunca kazanır.

Örneklemeler üzerinden gidişiniz çok güzel. Devam edelim..