Adanmak
 

bismillahirrahmanirrahim


adanmak; sahip olduğunun bilincinde olmaktır
adanmak; haykirabilmektir sessiliğini sonsuzca

hanne adarken yavrusunu rabbi ne
yalvarıyordu "benden kabul buyur " diye...
Reddedilebilir olmanın sancısını çekiyordu hanne
"imran ailesi bu adayışlı alemlere üstün kılınmıştı"
"meryem bu adayışla ,ailelerin rabbi olan allah tarafından seçilmiştir "
o,bu anlayışla dünya ve ahirette şerefli olan isa ile müjdeyenmişti...
Bir adayışla başlamıştı her şey
ve bir adayışal son bulacaktı kainat..
Arkasında havvalar vardı adayılın ilk annesi
zeynepler, fatımalar vardı...
Haticeler vardı adanmış ...
Asiyeler vardı, firavuna kurban edilmemiş hayatlarıyla
hacerler vardı ismaillerin anası

ve bir meryem vardı, suskunluk orucu tutan
iffeti kendisine kalkan edinen...
Evladı onun müjdesini verirken
kadınlığıyla zorluklara göğüs geren ...
Meryem bütün ıslam kadınlarının
en güzel örneğiydi.

Alemlere üstün kılınan imran ailenin
tevhid tomurcuğuydu...
Bir kadındı, bir anneydi;
her şeyden önce o, rabbine adanmış bir hayattı ...

Meryem; sahte kapılara, sahte çağdaş ilahlara
dünyaya, mala, makama ve paraya adanmamıştı...
Meryem bütün kainatın hâkimi olan allah 'a;
alemlerin rabbi'ne kurban edilmiştı.

O, neye sahip olduğunun, ne ile müjdelendiğininin;
ve hangi sıfatla yaşadığının farkındaydı sadece
biliyordu ki, insan esref'i-mahlukattır...
Biliyordu ki, insan halifedir
insan allah'ın yeryüzündeki temsilcisidir
ve insan; aldanandır, rabbine bütün varlığıyla...

Bugün duyulmuyorsa sesimiz,
haykırdığımız halde kabul edilmiyorsa hakikatler
bize borç verilen bu hayatı; kulluğumuzu;
bizden istenildigi gibi adayamadığımız içindir...
O kulpa, hakkıyla sımsıkı tutunamadığımız içindir...

En azından bir karınca misali
"varamasamda yolunda ölürüm" diyebilmek
bu kadar zor olmamalı ...
Adanmışlığı seve seve yaşamalı ...
Feyza polat