Tevhit ehlinin iddialarının ispatı için beyan ettikleri yollardan birisi de kalptir ve bunun için fıtrat tabiri kullanmışlardır. Bu yol çok yakın, daha güvenli ve daha verimli bir yoldur. Burada önce fıtratın anlamını bilmemiz gerekir.



İnsanın yaratılıştan içinde var olan eğilimlere fıtrat denir. İlmi sevmek, adalet istemek, özgürlük talebi, fıtri eğilimlerdir. İnsan kendini bulduğunda, varlık ve bekasının kendi elinde olmadığını görüyor ve varlığının muhtaç olmayan bir varlığa bağlı olduğunu görüyor ve kendi varlığıyla onu buluyor ve O'na yöneliyor. Buna şu ayet şahitlik etmektedir: "Ey insanlar, siz Allah'a (karşı fakir olan) muhtaçlarsınız; Allah ise, Ğaniy (hiçbir şeye ihtiyacı olmayan)dır, Hamid (övülmeye layık)tır."[1]



Muhtaç olduğumuzu görerek muhtaç olmayan birinin varlığına inanıyoruz. Fakat maalesef insanların bazısı gaflet ve ilgisizlik neticesinde bu apaçık gerçekten bile mahrum kalıyorlar. Bu fıtri aşk kalbinde güçlenmeyen ve bu nurdan ziyalaşmayan, hayatı karanlık, gaflet ve hedefsizlikle iç içe olan insan adeta Allah'ı tanımaz. Ama bazen zorluklarda bu nuru hisseder ve kalbini O'na yöneltir; bir an olsa bile O'nu kalp gözüyle görür. Ne mutlu bu nurdan faydalananlara ve kendisini gafletten kurtaranlara.



Adamın biri İmam Sadık'tan (a.s) kendisine Allah'ı ispat etmesini ister. Hazret şöyle buyurdu: "Hiç gemiye bindin mi?" "Evet" dedi. İmam: "Hiç başına geldi mi bindiğin gemi delinsin ve seni kurtaracak başka bir gemi olmasın? Üstelik yüzme de bilmeyesin? (Özetle zahiri bütün vesilelere ulaşma imkânın olmasa) "Evet." Dedi. İmam (a.s): "Her şeyden ve her yerden ümidini kestiğin o anda ruhunun derinliklerinde seni bu durumdan kurtaracak birini hissetmedin mi?" deyince, "Evet, böyle bir hisse kapıldım." Dedi adam. Hazret: "O haldeyken hissettiğin o kudret Allah'tır. Demek ki Allah'ı fıtrat yoluyla tanımak ve bütün varlıkların bağımlı olduklarını idrak etmek, Allah' müşahede ve bulmak demektir.



Öyleyse gençler, tevhit ruhunu çocuk yaşlardan itibaren vücudumuzda yeşertmeliyiz.