Kara kedi

[Esma_Nur]

Kara kedi

KARA KEDİ: İNTERNET

ve yapılan araştırmalar gösteriyor ki, insanların internete olan bağımlılığı arttıkça ve onu fütursuzca kullandıkça aileye olan sevgi-saygı çizgisi kaymaya başlamakta. Ve bunun sonucunda çiftler iğne deliğini doldurmayacak basit sebeplerden dolayı boşanabilmekte. Ve aynı şekilde internette insan nefsini doyurucu o kadar çok yöntem var ki, insanlar ona takılarak evliliği “Şimdi zamanı değil” diyerek otuz küsur yaşlara kadar erteleyebilmekte. Yani, insan nefsini internet sayfalarında haramla doyurmakta ve bunun sonucunda mutlu-mesut yuvalar kurulamamaktadır. Bu dertten muzdarip olan insan sayısı ise azımsanmayacak kadar çok.

Yuvasının günbegün yıkıma doğru yaklaştığını sezen bazı aile fertleri bu yıkımın asıl sebebini araştırıyor, bazısı uzmanlara başvuruyor, bazısı ise kendini hayatın akışına salıvererek sorunu ortadan kaldırmak adına çözüm üretme çabasına girmiyor. Bu yıkımın altında ezildiğinin farkında olan insanların kimi, avazı çıktığı kadar bağırıyor ve yakılırcasına feryat ediyor. Modern çağın dayatmasına aldırmayan ve yuvasını kurtarma çabasına giren aile fertlerinden kimisi, yitirdiği evladını, yüzüne bakıp sohbet etmeye hasret kaldığı kocasını, kimisi ise hanımını bilgisayar başında buluyor maalesef…

Önceleri evin içinde kaynana-kayınbaba kara kedi olarak görülürken, günümüzde evin kara kedisi bilgisayar oldu. Mutlu yuvalar, mesut eşler nasıl olduğunu anlamadan birbirlerinden uzaklaşıyor ve belki telafisi imkânsız hatalara düşüyor. Bilgisayara bağımlı olan insanlar uyuşturucuya alışmışçasına onsuz yapamıyor. Bunun temelinde ise iradesizlik yatıyor. Kişi iradesine sahip olursa bilgisayar başına oturduğu zamanlar sadece işini görüp kalkma gücünü kendinde bulabilir. Gözü başka şeylere takılmaz. Karşısına çıkan tahrik edici, cezbedici şeyleri iradesini kullanarak elinin tersiyle itebilir. Bu mümkündür. Ama yolun başındaki iradesizlik kişiyi öyle yollara sokar ki, kişi lâbirente girmişçesine çıkış yolu bulmakta zorlanır ve girdiği karanlıkta kalmaya mahkûm olur. Zaten insanoğlunu hayvan gibi aşağılık varlıklardan ayıran en önemli nimet akıl nimeti değil midir? Hayvanlar gönüllerinden geçen her şeyi akıl terazisinde tartmadan yerine getirirler. Ama insanoğlunu eşrefi mahlûkat olarak yaratmış olan Rabbimiz iyi-kötü ayrımı yapabilmesi için şerefli insana yakışır, şerefli bir nimet bahşetmiştir. Ve kul, o nimeti kullanmayıp gönlüyle hareket ederse kendi fıtratını/yaratılışını değiştirmiş olur. İşte akıl nimeti dediğimiz o cüz-i kudret insana irade gücünü verir. İnsan böyle durumlarda aklını kullanmalı ve nefsine yenik düşmemelidir. Yani bilhassa internette karşılaştığımız işimize yaramayan, bizi ailemizden uzaklaştıracak, vaktimizi boşa harcatacak uğraşlardan kendimizi irademizi kullanarak muhafaza etmeliyiz. Bu bizim elimizdedir.

Günümüzde internet cafe sayısının günbegün artış göstermesi elbette ki insanların boş şeylere ne kadar çok takıldığının en açık belgesidir. Çocuklar, gençler, hatta yaşlılar bile internet cafelere akın ediyor. Küçük çocuklar arkadaşlarıyla oynamak yerine sanal âlemde oyunlar oynamayı tercih ediyor. Yaşlı dedeler torunlarıyla eğlenip onlarla ilgilenmek yerine internette olur olmaz sitelere girmeye merak salıyor. Hanımlar, pembe dizilerden, Türk sinemalarından bıkmış olacak ki vaktinin hemen hemen tümünü internette yabancı erkeklerle çetleşmeye ayırıyor. Sözde böylelikle can sıkıntısını gidermeye çalışıyor. Ama bunun yanında ailesine en büyük ihaneti yaptığının farkına varmıyor. Erkek iş yerinde masa başında otururken boş olduğu anlar siteleri dolaşıyor ve karşısına çıkan ilk kızla gönül eğlendirmek, vakit geçirmek için “çetleşmeye” başlıyor. Ve bunun sonucu boşanmalara kadar gidebiliyor. Gırgırla başlayan hüsranla bitebiliyor. Çiftler soluğu mahkeme salonunda alıyor. Bazen çok namuslu olduğunu iddia edenler bile eşiyle arasının bozuk olduğu, moralinin yerinde olmadığı ve kendini bir boşlukta hissettiği zamanlarda iradesini yitirip bu hataya düşüyor. Bunun temelinde de namus kavramını tam manasıyla içselleştirememiş olması yatıyor. Çünkü namus mefhumunu ve helal-haram çizgisini bilenler bu tür hatalara düşmekten kendini koruyabilir. Beni gören, hesap soracak olan Rabbim var diye düşünür. Ama dünyaya sadece zevk-ü sefa için gelindiğini zanneden gafil insan böylesi şeyleri hafife alıyor. Ve sadece “Eğleniyorum” diyerek bu büyük hatayı küçümseyebiliyor. Ve zaten bu küçümsemeler arttıkça çetleşmeler de hayatın bir parçası olup, normalleşiyor.

Sanal âlemin sahte dünyası insanların aklını başından alıyor. Kişi hipnoz edilmişçesine kendinden geçiyor ve o haleti ruhiyeyle yapmaması gerekenleri yapıyor. Yaptığı hatayı ise bir darbe yedikten sonra ancak fark edebiliyor. Ve maalesef bu fark ediş bu saatten sonra bir işe yaramıyor. Yıkılan yuvayı kurtarmak o saatten sonra mümkün olmuyor. Başını iki eli arasına alıp ah vah ediyor; ama bu yakarışlar yapılan yanlışı telafi etmeye çare olmuyor. Bir başka açıdan bakacak olursak, durum boşanma seviyesine kadar gelmemiş olsa bile en ufak bir şüphe eşlerin birbirine olan güvenini sarsmaya yetiyor.

Kişi bilgisayar başında saatlerce oturup, maleyani (boş) işlerle meşgul olmakla Allah’ın kendisine değerlendirmesi için verdiği vakit nimetini boşa harcamış ve heba etmiş oluyor. İşin bu boyutunu düşünmeyen gafil insan ise sözüm ona gönül eğlendirdiğini, modern çağa(!) ayak uydurarak “Modernleştiğini”(!) ve çağdaş bir insan olma adına büyük bir adım attığını zannediyor. Ama o insan bilmiyor ki attığı o büyük adım cehennemle arasındaki mesafeyi biraz daha daraltıyor ve Rahman’ın gazabına neden oluyor. Aslında internet, miktarınca, doğru kulvarda, doğru amaçlarla kullanılırsa kişinin bilgi düzeyini yükselten bir nimettir. Ama bu dengeyi sağlayan insan sayısı maalesef ki yok denecek kadar az.

Bulunduğu çizgiyi korumayı bilenlere ne mutlu! Ne mutlu kendinin ve vaktinin kıymetini bilenlere!

Fatmanur Demir