Çalınmış bir “ülke”ye ağıt!

[nermin]

Çalınmış bir “ülke”ye ağıt!

Çalınmış bir “ülke”ye ağıt!


Çalınmış bir “ülke”ye ağıt!



1946′da bir Filistin vardı…
2009′da artık bir Filistin yok. Yüz yıl süren kışkırtılmış bir Yahudi selinde boğulmuş bir ülke artık Filistin. Toprakları çalınmış ülke, insanları işgale uğramış ülke…
Filistin‘in yiğit evladı Mahmut Derviş diyor ki;

Ve ant içerim ki,
bir mendil işleyeceğim yarına kadar,
gözlerine sunduğum şiirlerle süslü
ve bir tümceyle, baldan ve öpücüklerden tatlı:
“Bir Filistin vardı,
bir Filistin gene var!”

Filistin’in bir sınırı yok, pasaportu yok, yolu yok, sokağı yok, ordusu yok. Filistin, 1946′dan beri dünyanın en acımasız erozyon bölgesi. Siyonizm’e set kuramadığı için bir ülke ve bir halk göçüp gidiyor.
“Topraksız bir halk ve halksız bir toprak” nidalarıyla geldiler. Paralarıyla, bankerleriyle, örgütleriyle, çeteleriyle, istihbarat teşkilatlarıyla kondular Filistinlilerin üstüne. Paramparça ettiler buldukları ne varsa. İngilizler arkasındaydı, Fransızlar, Almanlar… Amerikalılar arkasındaydı. Dünyanın bütün paraları emrindeydi “topraksız bir halkın.” Ve bütün dünya bir olup, “topraksız bir halk” için bir toprak yaratmak üzere, binlerce yılın tortusu bir toprağı halksız bıraktı…
Siyonist, ırkçı, işbirlikçi, terörist bir korsan devlet var şimdi o halksız toprakların üzerinde. 1.5 milyon Gazze’li yılanların önüne atılmış bir minik fare kıvamında yarım yüzyıldan beri. Orduları, topları, tüfekleriyle saldırıyorlar yine…
Düşlerin Filistin‘i ve acıların,
ayakların, bedenlerin ve mendillerin Filistin‘i,
sözcüklerin ve sessizliğin Filistin‘i
ve çığlıkların.
Ölümün ve doğumun Filistin‘i,
taşıdım seni eski defterlerimde
şiirlerimin ateşi gibi.
Kumanya gibi taşıdım seni gezilerimde.
Koyaklarda çağırdım seni bağıra bağıra,
inlettim senin adına koyakları:

Zalim düşmana bağırdım, eyFilistin, senin adına:
“Ölürsem, ey böcekler, vücudumu didik didik edin!”
Karınca yumurtasından kartal çıkmaz hiçbir vakit,
yalnız yılan çıkar zehirli yılanlardan!
Ben barbarların atlarını iyi bilirim.
Bir ben dururum onların karşısında,
bir ben,
gençliğin yüreğiyim her daim,
yüreğiyim beyaz kanatlı atlıların.
Mahmud Derviş böyle bağırıyor…
Ve bir Filistin vardı, bir Filistin gene var! Birleşmiş barbarlara inat, direniyor Filistin.

Gazzeliler direniyor yine, utanmaz bir dünyanın gözleri önünde. Dayan ey Filistin, dayan ki umudu kararmasın onurun, dayanışmanın, insan olmanın.


Dayan bir Filistin olacak!

İnşâallah, inşâallah, inşâallah…

[inzar]

Ve bir Filistin vardı, bir Filistin gene var! Birleşmiş barbarlara inat, direniyor Filistin.

sözün bittiği yerdir filistin..
acının çığlık çığlığa sesini duyuramayışı..
bir çocuğun.on çocuğun ,yüz çocuğun son kez bakışı..
ölümün onursuzca alkışlandığı yerdir filistin...
bir öfkenin ve şu öfkemin uzanamayışı ..ellerimin duada öylece kalışı..
bir serzeniş bir umut ve binlerce dua ile sığınışımızın adıdır filisten..
zulmü görenin ,zulmü seyredinin, imanında yükselen ve tüm kapıların sadece O 'na çıktığın eminliğiyle,
yürüyüşlerimizin adıdır filistin..
ve bir filistinin varlığından haberdar şimdi her bir göz,her bir yürek..
sana binlerce dua gerer..ebabiller kanatlanmışmı dır ki...ebabiller ..
gözyaşımm ..
duam..
onurum..şükrüm.. şimdi en çok benimsediğim..oyy meleketim dediğim.. yerim yurdum ..
sadece oyy dediğim..bir yersin öylesine acı..öylesine garip ,yalnız dilsiz..
filistinim..
senin için acıkmayıda unutmak istiyorum
senin için susamayıda unutmak istiyorum..
oyunu unutmak ,gülmeyi unutmak..bir şeyleri şimdi sen yaşamıyosun ya ,bende sen olmak istiyorum..
her gün üzerime bir ordudan atılan o kahbelik sesini duayar gibi uyumak uyanmak..
ve sana tekrar tekrar dualar sıralamak istiyorum..
seyredemediğim..görmek istemediğim..
filistin filistin..
ve zulme boyun eğmek yok bizim inancımızda
bilirim ,muştusu yakın dır bu acıların
zafer ki sadece inananların...