Sıra dayağı....
 

İlkokuldayken sıra dayağı başladığında çocuklar bütünleşirdi. Birbirimize karışırdık. Otuz çocuk tek kişi olurdu. Dayak için uzanmış altmış el. Cetvel hepsine inerdi. Ve garip bir şekilde kalpleriniz aynı ritimle atardı. Gözlerimiz aynı şekilde büyürdü. Aynı hava otuz ciğere değil de devasa tek ciğere girerdi. Dayak bitince yavaş yavaş kendi vücutlarımıza dönerdik. Bu birleşme dayağı daha az hissetmemizi sağlıyordu sanırım.
Size şimdi küçük bir hediye vereceğim. Canınız yandığında arkadaşlarınızla paylaşın. Erkeklerde işe yarıyor mu bilmiyorum ama kız arkadaş grupları şifalı. İçimizden birine acı yaklaştığında yan yana gelip tek bir bedene girebiliyoruz.
Çok eskiden ben sorunlarımı anlatmayı ayıp addederdim. Sorun benim bir şeyleri halledemediğimi gösteriyordu. Zaman bana zaten hiçbir şeyi halledemediğimi öğretti.

Ayşe Sevim

Köyde ilkokuldayken çok öğretmen dayağı yememe rağmen, ben de sıra dayağı yemiş birisiyim. Hiç hoş bir şey değil, çok acı bir şey,,,ve başka zamanlarda o kadar çocuk öğretmen dayağın maruz kalıyordu ki yazık cidden yazık.
Eskiden Köyde hakkını savunan yoktu, günümüzde bazı öğrenciler öğretmene şiddet uyguluyor, ikisi de kötü bir şey.
Sonradan öğretmenimize demiştik öyle sinirlenmişti ki sınıfın yarısına dayak atmayı unutmuştu, sitem etmiştik sıra dayağı attığını için