Dua Almak Zor Değil
 

Bir genç kız ve bir delikanlı evlenmek ister. Fısıltılar başlar. Toplum bu gençleri nasıl yolabilir? Normal çiçek bir kuruş aynı çiçeğe gelin çiçeği dediğinizde on kuruş. Normal traş bir kuruş damat traşı yüz kuruş. Alışverişin ismi gelin alışverişi ise fiyat etiketleri değiştirilir. Mobilyalar daha pahalı satılır. Video çekim fiyatlarıyla oynanır.
Toplum ne yapmaya çalışıyor acaba? Zina artınca yüzünü buruşturan insanların yüzünü buruşturmaya hakkı mı var?
Evlilikte çiftler birbirlerine şöyle seslenir: “Sana toplum önünde söz veriyorum. Sana yamuk yapamam, seni ortada bırakamam. Bunu yaptığımda hem hukuk hem de toplum bana hesap sorsun diye bu evliliği gerçekleştiriyorum. Toplum bu sözleşmeyi önemsediği için dostlarımız evliliğimize bir katkı bulunmak adına bize hediyeler ( altın para) veriyor”

Yani toplum bu işi kolaylaştırmalı. Ekonominin durumu belli. Esnafın amacı iki genci yolmak olmamalı. “Kolaylaştırınız zorlaştırmayınız” hadisini biraz dar anlamda düşünmüyor muyuz sizce?
Bu sene evlenmeyi isteyen ama masraflardan ürküp vazgeçen kaç çift oldu sizce? Ve bizim bunda hiç suçumuz yok mu?
Masrafı karşılayamayan çiftler ailelerinden yardım aldıkça onlara karşı nasıl özgür olabilirler? Aileler gençlere sık sık karışma hakkını kendilerinde bulmaz mı?
Yahut yeterli yardımı yapacak kuvveti olmayan aile ile gençler arasında çatışma çıkmaz mı?

Kolaylaştırın arkadaşlar. Gençlere biraz merhamet edin. Bir çifte bir esnaf desin ki “Normalde bu işin karşılığı üç kuruş ama siz evleniyorsunuz size bir kuruş”
Melekler dua eder o esnafa be.

AYŞE SEVİM